Φωτογραφία:Νίκος Μπούκας
«Τα είχα όλα
μια φορά, μα ήθελα παραπάνω..Τί να τα κάνω τώρα πια,απόψε που σε χάνω» λένε οι
στίχοι του Νίκου Πορτοκάλογλου…
Και πόσο
όμορφα δένουν αυτοί οι στίχοι ενός ερωτικού τραγουδιού,με την κατάσταση που
έχει δημιουργηθεί με τις ακτές της χώρας μας. Γιατί στην Ελλάδα έχουμε μια σχέση
ερωτική με τις θάλασσες και τις ακτές μας. Μόνο που το νέο νομοσχέδιο που έχει
κατατεθεί και ουσιαστικά απελευθερώνει την ιδιωτικοποίηση και οριοθέτηση των
αιγιαλών,θέλει να μας κάνει να δούμε με άλλο μάτι τα πράγματα.
Πρέπει
υποτίθεται να δούμε τις νέες δυνατότητες για οικονομική ανάπτυξη που μπορούν να
προσφέρουν οι ακτές μας.Προς όφελος ποιων όμως και με τι αισθητικό και
κοινωνικό κόστος;
Οι παραλίες
μας,ανήκουν και πρέπει να ανήκουν σε όλους μας.Αν ψηφιστεί κάτι το οποίο ουσιαστικά
θα απαγορεύει την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές,μιας και θα είναι ιδιωτικών
συμφερόντων,τότε θα το βρούμε σύντομα μπροστά μας…
Και μάλλον
τότε θα είναι αργά..
