Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθήνα (διανοούμενος, πολιτικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματίας, καλλιτέχνης…) γράφει ένα άρθρο για τον «Εξώστη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό». Σήμερα, η Μαριλένα Κασιμάτη
Βρισκόμαστε στην Κυψέλη, πολύ κοντά στο πάρκο επί των οδών Πατησίων και Κύπρου. Διάσημο είχε γίνει το πάρκο για ορισμένους το 2009 από τις διαμάχες που είχαν ξεσπάσει μεταξύ του Δήμου Αθηναίων και των κατοίκων της περιοχής, όταν και οι μπουλντόζες εισήλθαν ξημερώματα στον χώρο και έκοψαν δεκάδες αιωνόβια δέντρα για να ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής υπόγειου πάρκινγκ. Οι κάτοικοι προσέφυγαν για την ακύρωση της οικοδομικής άδειας κατασκευής του πάρκινγκ, η Αρχή επιδόθηκε σε μια σειρά από “νομικά τερτίπια”, όπως αναφέρουν σχετικές εκθέσεις. Φυσικά, μετά τις μεγάλες πυρκαγιές που έπληξαν την Αττική, δεν υπήρχε περίπτωση, σε μια από τις τελευταίες πράσινες γωνιές της Κυψέλης να μην υλοποιηθεί παλαιά απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για δημιουργία χώρου πρασίνου και παιδικής χαράς. Άλλωστε, όπως επισημάνθηκε, ο χώρος είναι σε κοινή χρήση για τους δημότες του 6ου διαμερίσματος εδώ και δεκάδες χρόνια! Το πάρκο περιήλθε σε αυτοδιαχείριση των κατοίκων.
Οι μαχητικοί κάτοικοι της περιοχής με τα ευγενέστερα των κινήτρων για ελεύθερους, πράσινους χώρους και για οικολογικές παιδικές χαρές συμβιώνουν, ωστόσο, με δεκάδες οικονομικούς μετανάστες από την Ασία, την Αφρική και δεν ξέρει κανείς από πού αλλού έχουν καταφθάσει στην ωραία μας πατρίδα και εγκαταστάθηκαν –τρόπος του λέγειν δηλαδή– στους γύρω δρόμους: Ευπαλίνου, Καραμανλάκη, Πλατεία Καλλιγά, Καλομοίρη. Συμβιώνουν δηλαδή και με τη νεαρή Ayinabeba από την Αιθιοπία, που το όνομά της σημαίνει «μάτια σαν τα λουλούδια». Δεν είναι παραπάνω από 18 ετών. Η τύχη/ατυχία της ήταν τα βήματά της να συναντηθούν με τον επίσης νεαρό Selemani, το όνομα του οποίου δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι σημαίνει, αλλά σίγουρα όχι κάτι καλό. Πάντως κανείς από τους Κυψελιώτες δεν τους δίνει σημασία. Γιατί άλλωστε;
Δεν περνάει πολύ καιρός και, όπως ήταν αναμενόμενο, δημιουργείται ένας ερωτικός δεσμός μεταξύ της ωραίας «μάτια σαν τα λουλούδια» και του νεαρού Selemani. Αποφασίζουν να βρουν ένα κεραμίδι για να στεγάσουν μέσα στο τρίγωνο της Κυψέλης τον παθιασμένο τους έρωτα και για να περνούν αγκαλιασμένοι τις κρύες νύχτες του χειμώνα και τις καυτές του καλοκαιριού. Ο καιρός περνά και η σχέση αποδεικνύεται καρποφόρα: γεννιέται ένα παιδί, ο Elvis. Καημένε Elvis.
Οι πρώτες εικόνες που θα πάρει από την Κυψέλη είναι το δωμάτιο μιας τρώγλης. Στοιβαγμένοι σε κάθε γωνιά περίεργες για τα ματάκια του υπάρξεις, ακαθαρσίες παντού, χώροι υγιεινής ανύπαρκτοι. Η μάνα αρχίζει να σπάει. Ο πατέρας εξαφανίζεται. Η νεαρή λεχώνα αρχίζει από νωρίς την πρέζα και το ψωνιστήρι. Το παιδάκι ταξιδεύει από τη μια αφιλόξενη αγκαλιά συμπατριώτισσάς της στην άλλη. Μόλις μπορεί να σταθεί στα ποδαράκια του ξαποστέλνεται στο πάρκο της οδού Κύπρου και Πατησίων όπου οι περίοικοι είχαν δώσει τις μάχες τους, όχι για να κάνει κούνια και τραμπάλα, αλλά για να μαζέψει κανένα πενηνταράκι. Για να το κάνει όμως τι; Κανείς δεν ξέρει.
[ Συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος ].
Η Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη είναι Ιστορικός Τέχνης και Επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης
