Ιούλιος. Ξέρα κυκλαδίτικου νησιού. Λευκό, μπλε και μωβ. Εκείνο της μπουκαμβίλιας. Τίποτ'άλλο.
Κάπου κάπου, στο υπερυψωμένο δώμα,ένα καυτό αεράκι μπλέκεται με τη δροσιά του ανεμιστήρα, να σου θυμίζει πως ο καύσωνας της Αθήνας είναι μόνο πέντε ώρες μακρυά και λες: Καλά είμαι εδώ.
Η γάτα απέναντί σου όλη μέρα ζαλισμένη από την κάψα βρίσκει όαση κάτω από ένα λαχανί, στρογγυλό τραπέζι^ από πάνω περβάζι με πλαστικό φυτό που δεν μαραίνεται ποτέ.
Νύχτωσε και έχει μελτέμι. Από εκείνα που σε κάνουν να τρίβεις δυνατά τα γυμνά σου μπράτσα με τις χούφτες σου για να ζεσταθείς. Το φεγγάρι, ανταγωνίζεται τα φώτα των νυχτερινών μαγαζιών για το ποιος θα λούσει ομορφότερα τη σκοτεινή θάλασσα. Όλα είναι πιο ωραία τη νύχτα. Το λευκό, το μπλε και το μωβ γίνονται ένα.
Ο κόσμος ξεχύνεται στα στενά, λιθόστρωτα σοκάκια. Τουρίστες με χαμόγελο και παγωτό , ταξιδιώτες με backpack. Όλοι σε έναν μικρόκοσμο. Κι εσύ…στον δικό σου. Καλοκαιρινές διακοπές. Ιούλιος. Αστικό καλοκαίρι στο νησί.
