HomeCinemaΚριτική ταινίαςTDF19 PLACEBO: Στην εναλλακτική Ρωσία

TDF19 PLACEBO: Στην εναλλακτική Ρωσία

Ενότητα Μουσική

Μεγάλη Βρετανία 2016, έγχρωμο. Διάρκεια 67'. Σκηνοθεσία: Τσάρλι Τάργκετ-Άνταμς.

Οι Placebo κλείνουν τα 20 τους χρόνια ως συγκρότημα με μια περιοδεία στην καταπιεσμένη από τα πρέπει του πολιτικού καθεστώτος και εκκλησίας, Ρωσία. Δεν μένουν μόνο στην Αγία πετρούπολη και την Μόσχα. Είτε με το αεροπλάνο είτε με τον υπερσιβηρικό είτε κάνοντας ένα roadtrip διάρκειας 9 ωρών, ταξιδεύουν σε κάθε περιοχή. Θα λέγαμε πως η περιοδεία του συγκροτήματος δεν έχει τον ψυχρό εμπορικό χαρακτήρα της μουσικής βιομηχανίας όπως συμβαίνει με άλλους καλλιτέχνες.

Οι Placebo έρχονται στην Ρωσία για να αναδείξουν τις κρυμμένες πτυχές της. Ανθρώπους που παρά την καταπίεση που βιώνουν από την κοινωνία, έχουν την θέληση και το σθένος να αντιταχθούν και να μην υπακούσουν στον καθωσπρεπισμό που τους επιβάλλεται. Παράγοντας τέχνη με κάθε δυνατό τρόπο προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο στον οποίο ζουν. Το συγκρότημα έρχεται σε επαφή με καλλιτέχνες του δρόμου που ζωγραφίζουν πίνακες και τους κολλάνε στα ξύλινα κτήρια που το κράτος θέλει να γκρεμίσει, με στόχο να τα προφυλάξουν. Μάλιστα ένας από τους πίνακες τοποθετήθηκε μέσα στο Κρεμλίνο αλλά την επόμενη μέρα τον βρήκαν στα σκουπίδια. Σημαντικές είναι και οι συνεντεύξεις με μια ανύπαντρη μητέρα που ασχολείται με την τέχνη του animation, καθώς επίσης και μια φωτογράφο που μεγάλωσε την δεκαετία του 90, μια περίοδο κατά την οποία έπεσε η σοβιετική ένωση.

Στις σκηνές της ταινίας που οι placebo έβγαιναν στην σκηνή, ήταν αδιανόητο να μην παρατηρήσει κανείς την αγάπη που τους έδειχνε το κοινό. Το αξιέπαινο είναι ότι σκηνοθετικά οι εκδηλώσεις του κόσμου και γενικότερη η αξία των placebo ήταν δωσμένη χωρίς καμία υπερβολή. Δεν είχε ως στόχο ο Τσάρλι Τάργκετ-Άνταμς να εξυμνήσει την μπάντα, αλλά να καταγράψει πόσο λυτρωτική ήταν η κάθε τους συναυλία για τον κόσμο. Πως ο κάθε λάτρης της μουσικής τους, την ώρα της συναυλίας έμοιαζε να γιορτάζει την ελευθερία του και να νιώθει ο εαυτός του.

Δεν έχει σημασία εάν είστε ή δεν είστε λάτρης του alternative κιθαριστικού ήχου τους. Είναι μια ταινία που συγκινεί τον θεατή της, με το να προβάλλει την ανάγκη για ειρήνη και ελεύθερη έκφραση του ανθρώπου.


Η ταινία επαναπροβάλλεται το Σάββατο 11/3 στις 23:30

Related stories

Το σπίτι του Δημήτρη Αμελαδιώτη είναι ένα έργο τέχνης σε εξέλιξη

WHO IS WHO: Μου αρέσει να παρουσιάζομαι ως εικαστικός,...

Οι ταινίες της εβδομάδας 25.04-01.05.2024

Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης Η κατρακύλα στα εισιτήρια των κινηματογράφων...

Η Μαρίτα Καρυστηναίου δημιουργεί τα φωτιστικά των ονείρων σας

φωτογραφίες: Μαρία Ευσταθιάδου Η Decolight λειτουργεί από το 2010 και...

Ψηλά στο Εσκί Ντελίκ, αναμνήσεις μιας άλλης ζωής

Ήταν μικρές κι αθώες κοπελούδες σαν ήρθανε απ’ την...