Γενικότερα, είμαι της άποψης να
μιλάω για κάτι, αφού έχει κάτσει η σκόνη
και έχουν φανεί τα έργα. Αφού μίλησε και
η κουτσή Μαρία για τις Γερμανικές
εκλογές, ήρθε λοιπόν η ώρα να μιλήσει
και ο Εξώστης, μέσω του υποφαινόμενου.
Να
πούμε αρχικά, πως οι εκλογές αποτελούν
την υπέρτατη έκφραση και πράξη Δημοκρατίας.
Επομένως, ό,τι και να πιστεύουμε ή
υποστηρίζουμε, πρέπει
να συμμετέχουμε με την ψήφο μας στην
όποια εκλογική διαδικασία. Και έτσι
απλά, ο Εξώστης, πέρασε και το κοινωνικό
του μήνυμα.
Το
ευτυχές στην όλη υπόθεση είναι ότι εμείς
οι Έλληνες, από τα Άνω Βούτενα
της
Μεσσηνίας μέχρι την Άνω Βροντού Σερρών,
έχουμε γίνει ειδικοί πλέον στις εκλογικές
αναμετρήσεις. Είναι γνωστό σε όλους ότι
έχουμε άριστες σχέσεις με δημοκρατικούς
θεσμούς και διαδικασίες, και τρανταχτή
απόδειξη οι δύο επιτυχείς, σύμφωνα με
κάποιους, εκλογικές αναμετρήσεις το
2012 και η συνεπαγόμενη εμπειρία μας. Φτου
να μη μας ματιάσω. Πέρα όμως από τις
δικές μας εκλογές και το όλο κουραστικό
πλαίσιο που τις συνοδεύει, φάγαμε στη
μάπα από τα ΜΜΕ, για να μην πω την άλλη
έκφραση με το πρήξιμο, διάφορες εκλογές.
Όπως για παράδειγμα οι εκλογές στη
Γαλλία, Αμερική, Αίγυπτο, Τσεχία,
Βουλγαρία, Κύπρο, Βενεζουέλα, Ιράν,
Αλβανία, Ιαπωνία, Αυστραλία και αυτή με
τον Πάπα και τον καπνό που δεν έβγαινε.
Και αφού από τη Σαρακοστή δεν λείπει ο
Μάρτης, να σου και οι Γερμανικές.
Αυτές όμως οι εκλογές είχαν κάτι
το ιδιαίτερο, όχι γιατί ως χώρα είχαμε
την τιμητική μας στις προεκλογικές
εμφανίσεις των υποψηφίων και στα
γερμανικά ΜΜΕ, αλλά επειδή το αποτέλεσμα
των συγκεκριμένων εκλογών, και ειδικά
η κυβέρνηση που θα την ακολουθήσει, θα
καθορίσει σε έναν σημαντικό βαθμό την
στάση και πορεία της Ε.Ε. σε πολλά θέματα.
Αρχικά
να πούμε ότι, κατά τη διάρκεια της κρίσης
στην Ε.Ε. καθοριστικό ρόλο στη λήψη των
αποφάσεων για τα μέτρα αντιμετώπισης
της κρίσης έπαιζε και παίζει η Γερμανική
θέση, καθώς είναι θεσμικά ο μεγαλύτερος
χρηματοδότης των όποιων πρωτοβουλιών.
Ως γνωστόν, με ξένα κόλλυβα δικό μας
συχώριο δεν γίνεται, τουλάχιστον
θεωρητικά. Η Γερμανική κυβέρνηση, ήταν
ένας συνασπισμός τριών συντηρητικών
κομμάτων, της Χριστιανοδημοκρατικής
Ένωσης (CDU)*, της Χριστιανοκοινωνικής
Ένωσης (CSU)* και του Eλεύθερου Δημοκρατικού
Κόμματος (FDP). Οι παραπάνω τρεις λοιπόν,
κατά την έκρηξη της κρίσης στην Ελλάδα,
μας είχαν κοσμήσει με ουκ ολίγα επίθετα,
μας είχαν σύρει τα εξ αμάξης, και
γενικότερα μας παρουσίαζαν ως το μαύρο
πρόβατο, όχι της Ε.Ε. αλλά του κόσμου
όλου… Δεν πειράζει όμως, συμβαίνουν
και στις καλύτερες οικογένειες αυτά.
Όσον αφορά τώρα τα εκλογικά αποτελέσματα,
το CDU και το CSU μαζί, μπήκαν στη βουλή με
ποσοστό 41,5%, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) με
25,7%, η Αριστερά (Die Linke) με 8,6% και τέλος οι
Πράσινοι (Die Grünen) με 8,4%. Οι λατρεμένοι
FDP έμειναν εκτός βουλής αφού δεν κατάφεραν
να πιάσουν το όριο του 5% για την είσοδο
στη βουλή. Αχ τι κρίμαααα…
Τι γίνεται τώρα όσον
αφορά τον σχηματισμό κυβέρνησης. Για
να σχηματιστεί κυβέρνηση χρειάζεται
ένα ποσοστό περίπου 42,8% και πλειοψηφία
εδρών. Τα δύο κόμματα, ένα στην ουσία,
της κεντροδεξιάς δεν έχουν το απαραίτητο
ποσοστό και άρα τον απαιτούμενο αριθμό
βουλευτών. Τα κόμματα όμως της
κεντροαριστεράς μαζί, θα μπορούσαν
θεωρητικά να σχηματίσουν κυβέρνηση
συνασπισμού. Το πρόβλημα είναι πως και
τα τρία κόμματα είναι απρόθυμα σε μία
ενδεχόμενη συνεργασία. Μη ρωτήσετε το
γιατί, ούτε αυτοί δεν ξέρουν. Επομένως
πέντε σενάρια θα μπορούσαμε να πούμε
πως είναι τα πιο πιθανά για σχηματισμό
κυβέρνησης.
-
Οι Χριστιανοδημοκράτες
μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες να κάνουν
έναν μεγάλο συνασπισμό, κάτι που έχει
γίνει και στο παρελθόν και είναι μάλλον
το πιο πιθανό. -
Οι Χριστιανοδημοκράτες
μαζί με ένα από τα άλλα δύο κόμματα της
αριστεράς να κάνουν έναν συνασπισμό.
Λίγο δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο.
-
Οι Σοσιαλδημοκράτες
μαζί με τα άλλα κόμματα της αριστεράς
να κάνουν έναν αδύναμο συνασπισμό της
αριστεράς. -
Να μη γίνει κανένας
συνασπισμός, κάποιο κόμμα να χρεωθεί
την αποτυχία στις διαπραγματεύσεις
και να πάμε πάλι σε εκλογές.
-
Να μη γίνει τίποτα
από τα παραπάνω και έτσι να έχω πέσει
και πάλι μέσα.
Η διαδικασία
διαπραγματεύσεων θα διαρκέσει μήνες,
και σύμφωνα με παράγοντες των
Σοσιαλδημοκρατών, ίσως και μέχρι τον
Ιανουάριο του 2014. Δεν βιάζονται, και
τελείως μεταξύ μας, τους βρίσκω λίγο
νωχελικούς. Μετά εμείς είμαστε οι
τεμπέληδες και αργοί, που κυρία Μέρκελ
μου, εμείς μέσα σε 4 μήνες κάναμε δύο
εκλογικές αναμετρήσεις, μία υπηρεσιακή
κυβέρνηση και τέλος μία κυβέρνηση
συνασπισμού τριών ετερόκλητων, θεωρητικά
πάντα, κομμάτων.
Όσον αφορά τώρα τις
επιπτώσεις από την όποια ενδεχόμενη
κυβέρνηση συνασπισμού στη Γερμανία σε
εμάς, ίσως το καλύτερο δυνατό σενάριο
είναι μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού
μεταξύ CDU και SPD. Το σκεπτικό πίσω από
αυτήν τη θέση είναι πώς οι Σοσιαλδημοκράτες,
σύμφωνα πάντα με αυτούς, έχουν μια πιο
Ευρωπαϊκή ατζέντα και είναι κατά της
λιτότητας.
Παρόλα αυτά, επειδή
σαν λαός είμαστε μεγαλόψυχοι και δεν
κρατάμε κακίες, εμείς, σε όποιον συνασπισμό
και να προκριθεί, τους ευχόμαστε έναν
πολιτικό βίο ανθόσπαρτο με λιγότερη
λιτότητα και περισσότερη ευρωπαϊκή
αναπτυξιακή πολιτική. Στην τελική, είτε
το θέλουμε είτε όχι, είμαστε μία ετερογενής
Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Παιδικό Μενού
-
Δεν
χρειάζεται ανάλυση, αυτό που βλέπετε. -
Το
εσωτερικό του Γερμανικού κοινοβουλίου. -
Οι
σημαίες της Ε.Ε. και της Γερμανίας.
-
Οι
αρχηγοί των τριών μεγαλύτερων κομμάτων
πριν από τα εκλογικά αποτελέσματα. -
Αποτελέσματα
των γερμανικών εκλογών του 2013 μαζί με
τα αποτελέσματα από τις εκλογές του
2009.
-
Τα
πέντε μεγαλύτερα Γερμανικά κόμματα εκ των οποίων μόνο το FDP δεν κατάφερε να μπει στο
κοινοβούλιο.
Πες το wikipedia
* Το CDU και το CSU, είναι
δύο μη ανταγωνιστικά κόμματα που
σχηματίζουν πάντα μία ενιαία κοινοβουλευτική
ομάδα. Το CSU είναι στην ουσία το CDU αλλά
μόνο στο κρατίδιο της Βαυαρίας, ενώ το
CDU είναι ένα κόμμα το οποίο ψηφίζεται
σε όλα τα κρατίδια της Γερμανίας, εκτός
από τη Βαυαρία. Μην ανησυχείτε, μετά την
37η ανάγνωση θα αρχίσει να φαίνεται
κατανοητό.
