Παρότι η ψυχεδέλεια αποτέλεσε την απαρχή πολλών κλάδων της ροκ, διαχρονικά δεν έχει αναγνωριστεί ως αυτούσιο είδος και αυτό είναι το παράδοξο κατά ένα τρόπο. Πως γίνεται να θεωρείται underground είδος η ψυχεδελική ροκ, όταν τόσα και τόσα Βρετανικά και Αμερικανικά συγκροτήματα άντλησαν τις εμπνεύσεις τους από εκεί και τελικά, πως μπορεί το πιο ουσιώδες μουσικό στοιχείο της δεκαετίας του '60 να βρίσκεται σήμερα υπό συζήτηση ή κάποιοι να έχουν τις επιφυλάξεις τους για την γενναία επανεμφάνιση του στο σήμερα ; Συνήθως οι ρίζες δεν είναι απλά ευπρόσδεκτες, είναι αρχέγονες και δεν παραξενεύει κανέναν ένα επανασερβίρισμα τους, με όρους που καθορίζει η εκάστοτε εποχή. Κι όμως, οι Allah-Las, ακόμα ερωτώνται γιατί έκαναν ότι έκαναν το 2012 και αν οι ίδιοι αποτέλεσαν τη μόχλευση για αυτή την αναβίωση. Ερωτώνται δηλαδή, για ποιο λόγο τους γέννησε η μητέρα τους. Αυταπόδεικτο αν όχι ερώτηση-χάσιμο χρόνου, το να ρωτάς κάποιον τον λόγο που οι μουσικές του φέρνουν σε 60s, ενώ όλη του τη ζωή είναι χωμένος ανάμεσα σε βινύλια της εποχής από όπου ξεκίνησε ένα μεγάλο μέρος αυτού που σήμερα ονομάζουμε μουσικό πλανήτη.
Μάλλον εξωφρενικό να τους ρωτάμε γιατί είναι αυτοί που είναι. Μάλλον δεν έχουμε καθίσει να σκεφτούμε γιατί ενώ η Αμερική πνιγόταν από μουσικές αποκλειστικά από μπάντες όπως οι
Jefferson Airplane, οι Creedence Clearwater Revival ή οι Love, σήμερα η ψυχεδέλεια ακόμα αποτελεί προάστιο και όχι το κέντρο των εν δυνάμει μουσικών εξελίξεων. Είμαι σχεδόν σίγουρος μετά από τόσες συζητήσεις με τους Allah-Las, πως κάνουν αυτό που κάνουν απλά επειδή τους βγαίνει. Είναι οι εαυτοί τους, έτσι μεγάλωσαν, με αυτά τα ακούσματα γαλουχήθηκαν και ίσως βαρέθηκαν και να απαντάνε στην ίδια κλισέ ερώτηση (και εμείς τους την ξανακάναμε). Είστε οι άνθρωποι που έφεραν και πάλι τα 60s στη μόδα ; Όχι, όχι, όχι. Είναι οι άνθρωποι που έχουν εκπαιδεύσει το αυτί και το χέρι τους, να ακούει και να γράφει σε αυτό το μοτίβο που είναι στο αίμα κάθε μουσικού από πάντα, σαν αρχέτυπο, σαν γονίδιο. Απλώς οι Αμερικανοί, βρέθηκαν την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος, με την κατάλληλη παρέα (Nick Waterhouse κλπ.), γράφοντας πηγαία, αβίαστα και ασυγκράτητα.
Το Calico Review, δεν είναι ο δίσκος που θα περίμενε ο δισκοπώλης που είδε το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 2012 να ξεπουλάει και το Worship the Sun του 2014 να τα πηγαίνει εξαιρετικά. Το Calico Review κακά τα ψέματα, είναι ο δίσκος που θα τους εδραιώσει ανάμεσα στην κάστα των συγκροτημάτων που χωρίς να έχουν ποτέ ζήσει σε εκείνη τη δεκαετία, σήμερα μας την παρουσιάζουν ως κάτι τελείως δικό τους και μάλιστα, τους βοηθά να αποκτούν όλο και μεγαλύτερο κοινό.
Όταν ρωτήσαμε τον
Matthew Correia (Φωνητικά και drums), αν με τη νέα τους δουλειά πέτυχαν να κάνουν τους ακροατές να χορέψουν αλλά και να βάλουν το μυαλό να σκεφθεί, κάτι το οποίο η ψυχεδελική μουσική είχε πάντα το προνόμιο να κάνει, απάντησε πως ούτε οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει το μέγεθος της επιρροής που ασκούν στον κόσμο.
Στα τραγούδια του δίσκου τώρα. Όσο και αν προσπαθήσει κανείς να βγάλει λαγούς ή παπάδες από το καπέλο που λέγεται Calico Review, δε θα το καταφέρει. Το πολύ πολύ, να καταλήξει στο συμπέρασμα πως το Famous Phone Figure και το Terra Ignota είναι αυτά που θα τραβήξουν τη προσοχή περισσότερο. Οι Allah-Las έγραψαν έναν δίσκο γεμάτο προβληματισμούς και στίχους με νοήματα από δικά τους βιώματα, που περιμένουν να έχουν απήχηση και στον κάθε ακροατή ξεχωριστά, αν εκείνος είναι έτοιμος να ακούσει προσεκτικά και όχι βιαστικά. Αντιλαμβανόμαστε πως, καθώς η σύνθεση των τραγουδιών μας εξελίσσεται, οι δίσκοι μας, όπως οι πιο μεγάλοι δίσκοι, βιβλία και ταινίες που έχουν διάρκεια στο χρόνο, θα χρειάζονται χρόνο για να γίνουν κατανοητοί, μας λένε απαντώντας σε σχετική ερώτηση. Χρειαστήκαμε ακούσματα και θα χρειαστούν κι άλλα για να μπούμε στο κλίμα που κουβαλάει αυτός ο δίσκος. Το Calico Review χτίζει μέσα σου καθώς περνούν οι μέρες, όπως είπε και ένας φίλος.
Ή οι Allah-Las ωρίμασαν πρόωρα ή εμείς δεν είμαστε τόσο ώριμοι για να υποδεχθούμε μια τρίτη δουλειά γεμάτη ήχους που θα περίμενες να ακούσεις από μια έμπειρη μπάντα στον 5ο ή 6ο δίσκο της, μετά από χίλια μύρια κύματα-εμπειριών, σκέψης και φιλοσοφημένων μουσικοσυνθέσεων. Σε κάθε περίπτωση, όπως είπε και ο
Matthew, ας αφήσουμε αυτό να το κρίνουν άλλοι. Ο χρόνος, θα πω εγώ. Αυτοί είναι λοιπόν οι Allah-Las, ας τους αφήσουμε να δημιουργήσουν και όπου μας πάνε. Κι από ότι φαίνεται μέχρι στιγμής, μας πηγαίνουν σε όμορφα μέρη και κόσμους γοητευτικά άγνωστους.
Κι αν ανάμεσα στις καινούργιες τους συνθέσεις ακούς τους
Velvet Underground στο Could Be you, τους Doors στο Terra Ignota ή τους Pink Floyd στο Satisfied, δε σου φταίει κανείς. Είναι οι Allah-Las, ηλίθιε!
Παρακάτω διαβάστε την πολύ όμορφη συζήτηση με τον ντράμερ των Allah-Las, Matthew Correia.
Το Νοέμβριο επισκέπτεστε την Ελλάδα για τέταρτη φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια. Φαίνεται πως αγαπάτε τη χώρα μας και φυσικά η Ελλάδα σας αγαπάει επίσης. Ποιες είναι οι αναμνήσεις από τις προηγούμενες επισκέψεις σας; Ποια από αυτές τις φορές θα επιλέγατε ως την πιο συναρπαστική; Ναι, αγαπάμε την Ελλάδα. Είμαστε τυχεροί και είναι τιμή μας να είμαστε τόσο ευπρόσδεκτοι. Την Ελλάδα την αισθανόμαστε λίγο πολύ σαν το σπίτι μας. Μάλιστα, το έδαφος και οι καιρικές συνθήκες φαίνεται να μοιάζουν τόσο με τη νότια Καλιφόρνια. Ίσως ο λόγος που έχουμε ένα κίνημα για τη μουσική μας στην Ελλάδα, είναι ότι η μουσική μας ταιριάζει πολύ σε αυτό τον τύπο του περιβάλλοντος. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, νομίζω ότι η μουσική μας έχει αυτή την ξεχωριστή παραθαλάσσιο αίσθηση, κάτι που συμβαίνει και με την Ελληνική παραδοσιακή μουσική που έχω ακούσει. Δηλαδή, το περιβάλλον αντανακλά τη μουσική και το αντίστροφο. Έχουμε πολλές αναμνήσεις από την Ελλάδα, τις οποίες σίγουρα δε θα ξεχάσουμε σύντομα. Η επίσκεψη στο ναό του Ποσειδώνα, το κολύμπι στη Μεσόγειο, τα τόσα θαλασσινά φαγητά, το ηλιοβασίλεμα στην Ακρόπολη για να αναφέρουμε μερικές… Μας άρεσε πολύ η επίσκεψη μας στην Κάφκα (Κατερίνα Καφεντζή) στον Εν Λευκώ και στο δισκάδικο του Ζαχαρία, όταν ερχόμαστε στην Αθήνα.
Τι να περιμένουμε αυτή τη φορά;Σίγουρα θα περάσουμε ωραία, θα κάνουμε και πάλι ένα πάρτι επί σκηνής. Θέλουμε να πάρουμε μια βάρκα και να εξερευνήσουμε τα νησιά, το συντομότερο δυνατό.
Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να σας ευχαριστήσω που ήρθατε στα πάρτι που ακολούθησαν μετά τις πρώτες σας δύο συναυλίες στην Αθήνα. Περάσατε ωραία; Να το ξανακάνουμε τον Νοέμβριο. Ευχαριστούμε! Αυτά τα afterparties ήταν πολύ διασκεδαστικά και με υπέροχη μουσική. Ας το ξανακάνουμε, φυσικά.
Θα μπορούσατε να περιγράψετε με μια πρόταση τα τρία σας μέχρι στιγμής άλμπουμ; Όχι, όχι με μία πρόταση δε θα μπορούσε να γίνει αυτό.
Σε ορισμένα από τα νέα τραγούδια σας, μπορούμε να διακρίνουμε μια διαρκή αμφιβολία για τα πάντα γύρω. Για παράδειγμα, στο κλείσιμο του Place in The Sun, λέτε There's no time to reason why, it's gotta be this way, Once it's gone we can't go on, There's nothing left to say. Είναι αυτή η απογοήτευση ένδειξη για κάτι; Όλα αυτά τα τραγούδια έχουν τη σημασία τους για εμάς ή σχετίζονται με τη προσωπική μας ζωή αλλά έχουμε την αίσθηση ότι σημασία έχει να αφήσει κανείς τον ακροατή να ερμηνεύσει αυτές τις ιστορίες από μόνος του. Η αποκρυπτογράφηση των στίχων και ο σχηματισμός των δικών σου ιδεών και σχέσεων με τα τραγούδια, είναι αυτό που πάντα θα κάνει τη μουσική μυστηριώδη και διαχρονική. Θα πω ότι σίγουρα αυτό το τραγούδι έχει να κάνει με τα μαθήματα που μπορεί να πάρει κάποιος από τη ζωή και να ξαναβγεί στο φως από μια σκοτεινή κατάσταση.
Στο Calico Review, υπάρχει ένας περισσότερο folk πλέον ήχος στον τρόπο που γράφετε. Σε στιγμές, νομίζω ότι ακούω κάποιο κομμάτι των Velvet underground, όπως στο Could Be you. Ήταν αυτό μια αλλαγή του μουσικού σας προσανατολισμού ή απλά μια άλλη πλευρά σας; Ακριβώς, μια ακόμα πλευρά των επιρροών μας. Είμαστε ενθουσιασμένοι να ακούμε τι άλλα πράγματα μπορούν να ακούν οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με τη νέα μας δουλειά.
Ποιο είναι το νόημα του τίτλου του άλμπουμ Calico Review και πώς το συνδέεται με το περιεχόμενό του; Το Calico είναι η χαλαρή ερμηνεία ενός όρου που σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα. Είναι ένα είδος υφάσματος, είναι το όνομα ενός χρωματιστού σχεδίου, είναι το όνομα μιας παλιάς πόλης-φάντασμα στην Καλιφόρνια, είναι επίσης ένας όρος που συναντάται σε πολλούς τίτλους τραγουδιών αλλά και στίχους. Για εμάς το Calico είναι μια παλιά έκφραση που χρησιμοποιούσαν στη Δύση και πλέον έχει εκλείψει. Όπως χαμένη και ξεχασμένη είναι και η ίδια η αμερικανική Δύση. Συνειδητοποιήσαμε λοιπόν, ότι το όνομα ταιριάζει λόγω αυτού του συναισθήματος που μας προκαλεί το ξεχασμένο του πράγματος. Επίσης, αυτός ο συνδυασμός χρυσό, κίτρινο, καφέ, μαύρο και άσπρο, που είναι πολλά και διαφορετικά χρώματα που ενώνονται μαζί για να δημιουργήσουν κάτι, μοιάζει να είναι όπως και ο δίσκος μας. Μια πολύ καλή προσέγγιση του τι είναι η νέα μας δουλειά, θα μπορούσε να είναι και αυτή, ένας συνδυασμός πολλών ταυτόχρονα πραγμάτων.
Πώς έχουν αλλάξει οι Allah Las από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής τους μέχρι σήμερα; Νομίζετε πως η δημοσιότητα, οι περιοδείες κλπ, είχαν αντίκτυπο στην προσωπικότητα και τη γενικότερη καλλιτεχνική συμπεριφορά σας; Οι περιοδείες, μας έχουν σίγουρα επηρεάσει και έχουν δώσει μια άλλη προοπτική στη ζωή, την τέχνη και τη μουσική μας.
Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί σίγουρα θα δυσκολευτούν να διαλέξουν ένα τραγούδι από το νέο σας LP. Κάποιο που θα μπορούσε να κάνει αίσθηση εννοώ στον ραδιοφωνικό αέρα. Δεν είναι δηλαδή ένας καθαρά ραδιοφωνικός δίσκος και μας αρέσει αυτό. Τι γνώμη έχετε; Σας ευχαριστώ για αυτό που λέτε. Είναι μια καλή ερώτηση. Οι άνθρωποι δείχνουν όλο και μικρότερη προσοχή για τη μουσική αυτές τις μέρες και λόγω αυτού, η pop μουσική έχει υποβαθμιστεί σε μεγάλο βαθμό. Μπορεί να είναι διασκεδαστική αλλά είναι και λυπητερό, αν πραγματικά διαβάσετε τι λένε οι στίχοι αυτών των δημοφιλών τραγουδιών. Πάντα φτιάχναμε και θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε δίσκους στους οποίους αληθινά πιστεύουμε. Νομίζω ότι η πρώτη μας κυκλοφορία είναι ίσως η πιο προσιτή στον κόσμο, σε σύγκριση με το Calico Review. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια, πως καθώς η σύνθεση των τραγουδιών μας εξελίσσεται, οι δίσκοι μας μπορεί να γίνονται όλο και δυσκολότεροι στο να αφομοιωθούν αλλά όπως οι πιο μεγάλοι δίσκοι, βιβλία και ταινίες που έχουν διάρκεια στο χρόνο, χρειάστηκαν και χρόνο για να γίνουν κατανοητοί και να μπουν στο πετσί του κόσμου. Όλοι οι αγαπημένοι μου δίσκοι χρειάστηκαν πολλαπλές ακροάσεις για να τους αισθανθώ πραγματικά. Θεωρούμε ότι το Calico Review είναι η καλύτερη μας κυκλοφορία μέχρι τώρα και θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό για το οποίο νιώθουμε πως είμαστε ταγμένοι. Το τι, το πού και το γιατί είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει κάποιος άλλος να μιλήσει.
Η ψυχεδέλεια δίνει την κίνηση στα πόδια για να χορέψουν και την τροφή στον εγκέφαλο για να σκεφθεί. Νομίζετε ότι το πετυχαίνετε αυτό με τον νέο σας δίσκο;Ο κόσμος λέει ότι του αρέσει να ακούει σε DJ set τη μουσική μας. Άλλοι λένε ότι απολαμβάνουν να την ακούν στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο ή οπουδήποτε αλλού. Εμείς ποτέ δεν θα φανταζόμασταν αυτά που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν με αυτά τα τραγούδια αλλά είμαστε χαρούμενοι που όλοι τους απολαμβάνουν τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε και το σκηνικό που δημιουργούμε με κάθε άλμπουμ.
Το ντεμπούτο σας Allah Las το 2012, πυροδότησε τη μουσική αναβίωση μιας ολόκληρης της δεκαετίας, αυτής του '60. Επίσης, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που ζούμε, ώθησε πολλές άλλες μπάντες σε αυτή την αναγέννηση της μουσική της του '60. Αυτό το είπε ένας φίλος, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης που είχαμε περίπου πριν από δύο μήνες. Συμφωνείτε;Έχω ακούσει ανθρώπους να το λένε αυτό. Βλέπω όλο και περισσότερες μπάντες από ένα συγκεκριμένο είδος και ύφος αυτόν τον καιρό. Όταν εμείς είχαμε ξεκινήσει τη μπάντα, δεν ήταν και τόσο της μόδας να γράφει κανείς τέτοιους δίσκους. Ήμασταν τα outsiders. Σήμερα, όλα αυτά είναι εντελώς μέσα στο παιχνίδι, είναι η τρέχουσα μόδα! Ό,τι κι αν άθελα μας ωθήσαμε ή βοηθήσαμε να ξεκινήσει, δεν έγινε εσκεμμένα. Δεν είμαστε από εκείνους που θα ήθελαν να ζουν στα 60s ή κάποιο παρόμοιο κλισέ, παρότι αυτά που γράφουμε θυμίζουν διαρκώς εκείνη την εποχή. Υπάρχει πολλή μουσική από κάθε δεκαετία και είδος αν θέλει κανείς να ψάξει και αν μας γνωρίσετε και ξέρετε και ποσοτικά πολλή μουσική, θα είστε σε θέση να αντιληφθείτε όλες αυτές τις επιρροές και στη μουσική μας.
Ποιες στιγμές θα επιλέγατε ως τις πιο δύσκολες σε αυτά τα 6 χρόνια της ιστορίας της μπάντας; Και από την άλλη, ποιες στιγμές θα επιλέγατε ως τις πιο καθοριστικές και σημαντικές για την πρόοδο σας; Οι περιοδείες μπορεί να είναι καταπληκτικές, είναι όμως και δύσκολες μαζί. Δεν υπάρχουν κανονισμοί, κατευθυντήριες γραμμές ή εγχειρίδια που να γράφουν πως να λειτουργεί κανείς μέσα σε μια μπάντα. Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο οι περισσότεροι πιστεύουν. Η σχέση με τον φίλο και παραγωγό μας Nick Waterhouse, ήταν ζωτικής σημασίας για εμάς, έτσι ώστε να φέρουμε σε κυκλοφορία την πρώτη μας ηχογράφηση. Πίστεψε σε εμάς, παρότι ακόμη δεν είχαμε καμία επίσημη κυκλοφορία στο ενεργητικό μας. Επίσης, η σχέση μας με τον φίλο και manager μας, Robert Combs ήταν επίσης καθοριστική για εμάς ως γκρουπ Και συνεχίζει να είναι ένα ισχυρό φως καθοδήγησης. Είναι ο Brian Epstein μας (manager των Beatles), o Andrew Loog Oldham μας (manager των Rolling Stones). Νομίζω πως το Calico Review είναι πολύ σημαντική στιγμή. Θα δούμε που πρόκειται να μας οδηγήσει. Ξέρω ότι θα είναι καλά. Ακολουθήστε μας!
Οι Allah-Las, εμφανίζονται στις 10 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.
Ο Μιχάλης είναι ραδιοφωνικός παραγωγός.
