HomeInterviewsΟ Μιχάλης Αποστόλου μίλησε με τους No...

Ο Μιχάλης Αποστόλου μίλησε με τους No Clear Mind για το νέο τους άλμπουμ

Ο τελευταίος μήνας του 2016, μας επιφύλασσε μια από τις ομορφότερες εκπλήξεις μιας χρονιάς που ήταν γεμάτη στεναχώριες και δυσάρεστα γεγονότα. Η χαρά μας ουσιαστική και διπλή, αφού πρόκειται για δίσκο από Ελληνικά χέρια αλλά επίσης πρόκειται και για ένα συνολικό αποτέλεσμα που αδιαμφισβήτητα έρχεται να μας υπενθυμίσει πως η καλή μουσική τελικά υπάρχει. Κι αν κάποιοι παραπονιούνται πως πλέον η μουσική του σήμερα στερείται από καλλιτέχνες που γράφουν μεγάλες μουσικές, ας πατήσουν play στο Makena, τη νέα δουλειά των No Clear Mind. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε έναν αχυρώνα στην Πελοποννησιακή Μάνη, για να βγει στο τέλος ως χρυσάφι μέσα από τα άχυρα. Στην ιστορία της μπάντας, οι κατά τα άλλα εν Αθήναις βασισμένοι δημιουργοί, ξεκίνησαν το γκρουπ στα Χανιά της Κρήτης από όπου και κατάγονται. Το πείραμα, γιατί περί αυτού πρόκειται όπως μας λένε σε αρκετά σημεία της συνέντευξης, ξεκίνησε το 2009 όταν το πρώτο τους (αποκλειστικά) digital άλμπουμ, δόθηκε στο κοινό δωρεάν με σκοπό να εξυπηρετήσει λόγους αρχείου για τις μουσικές που έγραφαν και κρατούσαν στο συρτάρι. Κι όμως, το κοινό του διαδικτύου, ήταν εκείνο που τους έδωσε το σκούντημα για να πάρουν στα σοβαρά αυτή τη μουσική μαγιά. Οι Βρετανοί The XX, τους έχουν ήδη ποστάρει σε δικές τους δημοσιεύσεις, ενώ αναρίθμητα videos βρίσκονται ήδη στο YouTube κάνοντας τους γνωστούς παρότι ακόμη δεν είχαν επίσημη δισκογραφία. Η δύναμη της πληροφορίας. Έπειτα, το 2013 έρχεται το Mets στην πανταχού παρούσα Inner Ear, δίνοντας στην μπάντα αριθμό καταχώρησης στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας και όχι μόνο, ταυτοποιεί όμως και τον ήχο τους. Μερικές ημέρες πριν το 2016 μας αφήσει (και καλά θα κάνει δηλαδή), το συγκρότημα επανέρχεται με έναν δίσκο αριστουργηματικό, με δέκα καθηλωτικά τραγούδια. Έναν δίσκο που έχει φιλοδοξίες κι ας μη θέλουν να το παραδεχθούν.

Οι No Clear Mind δεν νιώθουν άνετα μέσα σε μουσικά κουτιά. Η μουσική φαρέτρα τους είναι γεμάτη και κάθε φορά θα βγάλουν διαφορετικό βέλος όπως μας λένε. Το ακούμε συχνά τελευταία αυτό, από πολλά συγκροτήματα που θέλουν στοιχείο της ύπαρξης τους τη δοκιμή νέων τεχνικών και συνδυασμών. Υπάρχει αλήθεια τόση ανάγκη για ελευθερία. Οι συνδυασμοί που είναι ολοφάνεροι στη νέα δουλειά της μπάντας, αφορούν στους ρυθμούς. Χρησιμοποιούνται πλέον περισσότεροι από ένας, για να χτιστεί ο σκελετός των κομματιών. Μια βασική διαφορά με τον προκάτοχο Mets, είναι η τοποθέτηση ρυθμού παντού και μάλιστα σε μερικά κομμάτια όπως τα Saint John και No Man is an Island, αυτοί ανεβαίνουν για πρώτη φορά τόσο ψηλά. Η χρήση των δυο ταυτόχρονων ρυθμών για τους οποίους μιλούν, υπάρχουν στα Starless Night, Sonnee και Makena. Παρόλα αυτά και ενώ οι ίδιοι μας λένε πως ο δίσκος είναι εξωστρεφής, νομίζουμε ότι η εξωστρέφεια δεν είναι ταυτόσημη με τον όντως πολυεπίπεδο ήχο. Σφαιρικά και ακούγοντας το Makena στο σύνολο του, χωρίς να απομονώσουμε τις στιγμές των peak στη διάθεση του, θεωρούμε ότι είναι ένα εσωστρεφές σε διάθεση άλμπουμ. Πως όμως γράφεις ένα τόσο ελκυστικό LP, όταν σε γενικές γραμμές οι μελωδίες έχουν μελαγχολική τάση ; Με το δικό μας ταπεινό κριτήριο, το μυστικό στην όλη παραγωγή βρίσκεται στις στενές γραμμές της γραφής του. Δηλαδή, το με τι τρόπο είναι δεμένα είναι μεταξύ τους τα κομμάτια, μην αφήνοντας ρήγματα σε κανένα σημείο της 48λεπτης διάρκειας του. Οι κιθάρες, οι μελωδίες που σου μένουν και η αναλογικότητα στον ήχο που έχει όλος δίσκος, είναι αυτά που συντελούν στο να μη νιώσεις κανένα τραγούδι παράταιρο, παρά τις συνεχείς μετατοπίσεις σε μέτρο και διάθεση.

Μιλήσαμε για κιθάρες, δεν είναι όμως τόσο απλό. Στη μουσική ίσως και να μη μπορεί να εξηγηθεί τίποτα κατά βάθος. Να μένουν όλα στη θεωρία και στη σχετικότητα της αντίληψης του καθενός. Στο Makena, η μίξη του ήχου των χορδών της ακουστικής κιθάρας μαζί με τους ρυθμούς είτε από φυσικά ή ηλεκτρονικά τύμπανα, δίνει αυτό το επιδέξιο – λεπτότεχνο αποτέλεσμα που δεν μπορώ να εξηγήσω, παρά μόνο να το αποδώσω στη μαγεία της μουσικής τους έμπνευσης. Τι θα ήταν η έμπνευση άλλωστε αν δεν περιείχε μυστήριο και θεία αύρα ; Τα κομμάτια που με συγκινούν περισσότερο, είναι τα In June, Saint john, Silence We Create και No Man is an Island. Όλα τους δημιουργούν άπειρα συναισθήματα μέσω της σταδιακά αυξανόμενης έντασης, που απλά αρκεί για να σου τινάξει το μυαλό στο αέρα μέχρι το ξέσπασμα τους. Επιτέλους, ένας δίσκος που δεν μπορεί να τοποθετηθεί έξω από την καρδιά. Όσο για την εποχή που ζούμε, οι ίδιοι επιλέγουν να είναι αισιόδοξοι και να κοιτούν τα πράγματα στην ουσία τους, παρά τις γνωστές δυσκολίες. Βαδίζουμε ολοταχώς προς την DIY εποχή και παρέες όπως αυτή των Λευτέρη Βολάνη, Βασίλη Ντοκάκη και Δημήτρη Παγίδα ίσως και να αποτελούν τους πρωτοπόρους για το ξεκίνημα νέων τρόπων κυκλοφορίας μουσικής. Από τον Θεοδωράκη, τις Ελληνικές Ροκ μπάντες των 80ʼs και 90ʼs, ως τους Sonic Youth, τους Radiohead, τους Pixies και το νέο κύμα, οι No Clear Mind μεταφέρουν μέσα στις μουσικές τους μια και μοναδική λέξη ως κεντρική έννοια : τη Μελωδία. Το Makena είναι γεμάτο από ατιθάσευτες μελωδίες, που ψάχνουν αυτιά και ψυχές για να αποπλανήσουν. Μη τους αντισταθείτε.


Διαβάστε την πλήρη και αναλυτική συζήτηση μας με τους No Clear Mind.



Γειά σας παίδες, συγχαρητήρια για τον νέο δίσκο! Είναι μια πολύ πολύ ευχάριστη έκπληξη, σε μια εποχή μπόλικης ανούσιας μουσικής. Πως γνωριστήκατε, πως σχηματίστηκαν οι No Clear Mind πίσω στο 2004; Οι No Clear Mind ξεκίνησαν να γράφουν μουσική από τα Χανιά όπου και καταγόμαστε. Έπειτα βρεθήκαμε στην Αθήνα όπου και αρχίσαμε να δραστηριοποιούμαστε ενεργά σαν μουσικό σχήμα.Τι ακούγατε στην παιδική σας ηλικία; Ποιος σε-σας επηρέασε για να αποκτήσετε τη μουσική παιδεία που διαθέτετε σήμερα;


Β.Ν. Θοδωράκη των γονιών και τη δημοτική ορχήστρα να παίζει ρεκβιεμ στο Α' νεκροταφείο. Που και που έπαιζε και ο πατέρας μου κιθάρα και τραγουδούσαμε νέο κύμα.


Λ.Β. Το 'ʼΦέρτε μου ένα μαντολίνο για να δείτε πως πονώʼʼ και Κρητική μουσική μέχρι τα 13. Μετά Ελληνικές Ροκ μπάντες από τα 80ʼs και 90ʼs μέχρι τη στιγμή που άκουσα μουσική από τους Sonic Youth, Radiohead, Pixies, The Go Betweens και Deus κάποια στιγμή στο γυμνάσιο και όλα άρχισαν να αλλάζουν και να έχουν κάποιο νόημα μουσικά και μη πιο ουσιαστικό.


Δ.Π. Οι τοπικοί bluesιστες στο studio κάτω απο το σπίτι μου, δίσκοι του πατέρα με παράξενα εξώφυλλα, album των Beatles του '66-'70, 10cc και Dire Straits του '77-'80, η Cool Jazz του 60, Η λυρική folk και Jazz του 70, το Νέο Κύμα, το New Wave, τα Blues, το παίξιμο φίλων μουσικών και οι επιλογές φίλων DJ.

Από ποιους αποτελείται σήμερα το σχήμα ; Πέρα από τους δυο βασικούς Λ. Βολάνη και Β. Ντοκάκη. Ποιος γράφει τη μουσική σας ; Υπάρχει συνεργασία ή κάποιος από την παρέα σας έχει αναλάβει αποκλειστικά τον ρόλο αυτό ;


Λ.Β. Ο τρίτος και καλύτερος είναι ο Δημήτρης Παγίδας που παίζει τα πάντα αλλά κυρίως ασχολείται με αναλογικά συνθεσάιζερ. Οι No Clear Mind πάντα ήταν μία ομάδα ανθρώπων πάνω από όλα φίλων που αλληλεπιδρούν μουσικά. Εμείς οι τρεις είμαστε ο πυρήνας που αναλαμβάνει τη σύνθεση των κομματιών και έπειτα το σχήμα στήνεται σχεδόν διαφορετικά κάθε φορά από φίλους μουσικούς, που συνεργαζόμαστε τα τελευταία 10 χρόνια.

Το 2012 κυκλοφορήσατε το Dream Is Destiny, έναν δίσκο που τότε διαθέσατε στο κοινό εντελώς δωρεάν ψηφιακά. Τι ακριβώς συνέβη τότε και γιατί το κάνατε;


Β.Ν. Η αλήθεια είναι πως το Dream is Destiny είχε κυκλοφορήσει ήδη απο το 2009. Είχαμε τότε βρεθεί σε ένα σημείο που η μπάντα χρειαζόταν ένα διάλειμμα και δεν φαινόταν τότε ότι μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε ή να αγγίξουμε τις άπειρες μουσικές ιδέες που είxαμε στο μυαλό μας. Αποφασίσαμε λοιπόν εκείνο το καλοκαίρι να μαζέψουμε κάποιες απο τις μίξεις που πρόχειρα είχαμε κάνει και να τις ανεβάσουμε στο net ώστε να υπάρχει ένα ντοκουμέντο της δουλειάς που είχαμε κάνει και ουσιαστικά αφήσαμε τον δίσκο να πάρει την πορεία του χωρίς να ξανασχοληθούμε. Το 2012 αρχίσαμε να παίζουμε ξανά με τον Λευτέρη και να κάνουμε κάποια gigs, όταν ένα τυχαίο search μας αποκάλυψε οτι ο δίσκος είχε γίνει σχεδόν viral, εκατοντάδες βίντεο είχαν φτιαχτεί απο κόσμο που ούτε καν γνωρίζαμε και δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα του δίσκου είχαν μοιραστεί.Κομμάτια όπως το ομώνυμο Dream Is Destiny, σηματοδότησαν τότε τον ήχο σας, που ήταν αρκετά πιο folk από αυτό που ακούμε σήμερα.Λ.Β. Δεν θα έλεγα ότι ήταν folk o πρώτος μας δίσκο αλλά περισσότερο ένα κράμα διαφορετικών μουσικών που από τότε μας χαρακτήρισε σαν σχήμα και ουσιαστικά εκφράζεται πια σε πολύ μεγάλο βαθμό και στην Μάκενα που είναι ένας δίσκος που εμπεριέχει πολλά διαφορετικά στοιχεία σύνθεσης και μουσικής αισθητικής προσέγγισης.

Το Mets του 2013 από ότι ξέρουµε, πήρε το όνοµα του από τη γνωστή γειτονιά της Αθήνας. Τι είναι λοιπόν το Makena και τι σηµατοδοτεί; Τι άλλαξε στη νέα σας δουλειά;

Β.Ν. Στον καινούργιο δίσκο δεν έχουμε καθόλου ορχηστρικά κομμάτια, ήταν μια φυσική εξέλιξη λόγω της βαθιάς αγάπης μας για την μελωδία. Στον πρώτο δίσκο επίσης, μόνο δυο κομμάτια ήταν ορχηστρικά, έτυχε όμως να γίνουν πολύ γνωστά και σε σ υνδυασμό με το Μετς έχουν δώσει την εντύπωση οτι είμαστε instrumental μπάντα. Δεν αλλάζει κάτι μεταξύ δίσκων, απλά μας αρέσει να κάνουμε κάθε φορά κάτι διαφορετικό. Είναι πιο πιθανό να παίζουμε electronica στον επόμενο δίσκο παρά να επαναλάβουμε κάποιο στιλ που είχαμε στο παρελθόν.

Που ηχογραφήσατε; Ποιος έκανε την παραγωγή; Δώστε μας τη μικρή ιστορία του νέου άλμπουμ. Σε σχέση με το Mets το Makena διαθέτει περισσότερες ακουστικές κιθάρες, ακόρντα και κρουστά που χτυπούν σε διάφορους ρυθμούς. Πως φτάσατε σε αυτό τον πολύ φιλόδοξο τελικά ήχο;


Λ.Β. Ηχογραφήσαμε για 5 μέρες Live σε ένα παλιό μεγάλο πέτρινο στάβλο σε ένα χωριό στη Μάνη με φανταστικό ήχο (χωρίς ζώα μέσα!). Χρόνια θέλαμε να δοκιμάσουμε να αποτυπώσουμε μια στιγμή μουσική κάπου ζωντανά. Αυτό ήταν κάτι μαγικό για την μπάντα. Μία εμπειρία που δεν σε αφήνει να γυρίσεις πίσω στους συμβατικούς τρόπους ηχογράφησης εύκολα. Έπειτα πήραμε το υλικό και συνεχίσαμε να δουλεύουμε στο Λονδίνο σε ένα μικρό στούντιο που είχαμε μαζί με τους φίλους μας Electric Litany. Εκεί τελειώσαμε τον δίσκο σε παραγωγή του Βασίλη. Η απομόνωση του Λονδίνου μας επηρέασε πολύ και μας βοήθησε να εκφράσουμε πράγματα και μουσικές που δεν θα γινόταν να είναι το ίδιο εάν ήμασταν εδώ. Υπήρχε πολύς χώρος για σκέψη και ελευθερία έκφρασης μέσα μας.


B.N. Μας ενδιαφέρει πλέον πολύ η ρυθμικότητα στην μουσική. Ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία του Makena είναι η ύπαρξη ταυτόχρονων ρυθμών, τόσο πολύ που σχεδιάζουμε πλέον να εμφανιζόμαστε με διευρυμένο rhythm section. Ήδη από τις ηχογραφήσεις στην Μάνη, είχαμε την τάση να καθόμαστε πολύς κόσμος στα drums και να δημιουργούμε πιο σύνθετα ρυθμικά μέρη. Στο Λονδίνο το πήγαμε σε άλλο επίπεδο και πειραματιστήκαμε με την ταυτόχρονη συνύπαρξη 2-3 rhythm section σε μια ηχογράφηση και το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ. Προέκυψε έτσι αυτός ο νέος ήχος, δεν θα τον χαρακτήριζα φιλόδοξο όμως, απλά πιο εξωστρεφή.

Κομμάτια όπως το Saint John με τα πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία, δείχνουν την ευκολία και τις δυνατότητες σας στο να πειραματίζεστε και σε άλλα είδη από αυτά που μας συνηθίσατε. Αυτό έγινε ηθελημένα ή απλά προέκυψε; Πείτε μας περισσότερα.

Β.Ν. Απο τον πρώτο μας δίσκο είχαμε την τάση να ενοποιούμε διαφορετικού είδους αισθητικές και ηχοχρώματα. Για εμάς δεν αποτελούν διαφορετικά είδη, απλώς διαφορετικές γεύσεις και αποχρώσεις της μουσικής που κάνουμε. Στο Mets υπήρχε μια σαφέστατη ηχητική και ενορχηστωτική ενότητα λόγω της φύσης του έργου αλλά στο Makena δεν υπήρχε λόγος να περιοριστούμε. H τελική απόχρωση του Saint John λοιπόν προέκυψε μετά από ένα live στο Peyote Istanbul το οποίο είχαμε ηχογραφήσει με ένα φορητό εγγραφέα που κατά τύχη το είχαμε ρυθμίσει να κομπρεσσάρει πάρα πολύ. Ακούγοντας στο αμάξι την επόμενη μέρα αυτή την υπέροχη μουσική κίνηση που έδωσε αυτό το λάθος στο κομμάτι αποφασίσαμε να ξαναμπούμε στο στούντιο στο Λονδίνο και να γράψουμε το κομμάτι από την αρχή.


Γιατί πλέον βρίσκεστε εκτός κάποιας δισκογραφικής που θα αναλάμβανε τις κυκλοφορίες σας; Σημαίνει κάτι αυτή σας η κίνηση;


Λ.Β. Από την αρχή στην πρώτη μας κυκλοφορία είχαμε αυτή την ιδέα της διανομής της μουσικής μας από εμάς και αυτό εξαρχής μας βοήθησε να ταξιδέψει η μουσική μας πολύ μακριά. Συνεργαστήκαμε με την Inner Ear στο δεύτερο δίσκο μας Mets. Τα παιδιά στην Inner Ear αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν και είναι κάτι πολύ σημαντικό σήμερα να υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πράγματα και βοηθάνε Ελληνικές μπάντες να βγάζουν δίσκους και να κάνουν Live ειδικά στην επαρχία που έχει τόση ανάγκη να γίνονται πράγματα. Ήταν για εμάς μία σημαντική εμπειρία που μας βοήθησε να μας μάθουν περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα που δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε ανεξάρτητες παραγωγές. Από εκεί και έπειτα για να επιλέξεις μια εταιρία να σου βγάλει τον δίσκο, ειδικά στην δική μας περίπτωση που έχουμε αρκετό κόσμο να μας υποστηρίζει και να μας βοηθάει, είναι κάτι το διαφορετικό. Έχουμε μάθει και έχουμε την ικανότητα να γράφουμε τους δίσκους μόνοι μας και αυτό μας βάζει σε μια θέση όπου το να βγάλουμε ένα δίσκο μόνοι μας και σε βινύλιο και να τον διανείμουμε αποτελεί μια εκ νέου ωραία πρόκληση. Ζούμε σε μία εποχή που αλλάζει πολύ γρήγορα. Ο τρόπος που δουλεύει η μουσική βιομηχανία αλλάζει και το DIY έχει πια πάρει πραγματικά μεγάλες διαστάσεις. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και στο μέλλον θα εξελιχθεί ακόμα πιο πολύ . Δεν αποκλείουμε στο μέλλον να έχουμε συνεργασίες με εταιρίες αλλά αυτό θα είναι πάνω σε μία βάση συνεργασίας διαφορετικής από το συνηθισμένο και θα θέλαμε να είναι περισσότερο συμπαραγωγή πάνω σε μία ωραία ιδέα που θα υπάρξει. Και από ιδέες άλλο τίποτα, αρκεί να υπάρχει όρεξη και δημιουργικότητα.

Γιατί γράφετε μουσική;


Β.Ν. Η μουσική για εμάς πολλές φορές προσφέρει μια διέξοδο, άλλες φορές ισορροπία στην καθημερινότητα. Είναι μια ουσιώδης διαδικασία που ομορφαίνει τον κόσμο. Συν του ότι ενδεχομένως κάτι που γράφεται σήμερα θα επηρεάσει έναν άλλο άνθρωπο κάπου αλλού σε κάποιο άλλο χρόνο.

Θα δίνατε ένα όνομα – μια κατηγορία μουσικής στον δίσκο που μόλις κυκλοφορεί; Σε ποιο μουσικό μοτίβο πιστεύετε ότι ανήκετε; Experimental Dream Rock.Ζείτε πλέον ανάμεσα σε Λονδίνο και Αθήνα. Ποιά είναι η άποψη σας για τις αντίστοιχες με εσάς Ελληνικές μπάντες μέσα στο διεθνές μουσικό στερέωμα, όπως τις παρατηρείτε από το εξωτερικό;


B.N. Αρκετά χρόνια τώρα υπάρχει ένας οργασμός δημιουργικότητας από ελληνικά σχήματα και solo καλλιτέχνες. Γίνονται πολύ καλές δουλειές που διατηρούν την αξία τους απ' όπου και αν τις παρατηρείς, δεν υπάρχει δηλαδή κάποιος διαχωρισμός επιπέδου μεταξύ του μέσα και του έξω. Ούτε καν. Κατά την άποψη μου το γεγονός ότι δεν υπάρχουν εντόπιες δισκογραφικές που να κοιτούν πραγματικά προς τα έξω και να δουλεύουν συστηματικά με το πολύ καλό υλικό που υπάρχει εδώ είναι ίσως η πιο δύσκολη συνθήκη που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάνοντας μουσική στην Ελλάδα.

Θα θέλαμε να σχολιάσετε την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα, χωρίς να περιορίζεστε σε κάποιο τομέα της ζωής μας σήμερα, ελεύθερα.


Λ.Β. Υπάρχει μία τάση όλα να μπαίνουν σε ένα ανούσιο καλούπι μιζέριας στην Ελλάδα και να ξεχνάμε την ζεστασιά και ομορφιά που υπάρχει σε αυτό τον τόπο. Ότι είναι δύσκολο να επιβιώσεις το ξέρουμε χρόνια τώρα. Εάν πραγματικά έχω να πω κάτι είναι ότι είναι σημαντικό ο κόσμος στην Ελλάδα να βρίσκει τρόπο να εκφράζετε ελεύθερα και αληθινά για αυτό που πραγματικά είναι και αυτό που έχει μέσα του. Όπως ο καθένας θέλει και ορίζει. Κάνοντας στην άκρη διλήμματα και εμπόδια που τις περισσότερες φορές είναι τεχνητά και δεν υπάρχουν παρά μόνο μέσα στο κεφάλι μας. Τα πάντα είναι εκεί έξω και σε περιμένουν να τα διαμορφώσεις.


Δ.Π. Είναι δύσκολο να το πει κανείς κατάσταση ακόμη -ιδιαίτερα στο δυτικό κόσμο- είναι πλέον σα μια διστακτική αναγνώριση του σκληρού μέλλοντος που διαμορφώνεται εδω και μερικές δεκαετίες απο αυθαίρετους οικονομικούς μηχανισμούς. Η αναγνώριση αυτού του μέλλοντος, τουλάχιστον, δίνει κάποιο κίνητρο να βελτιώσουμε την επικοινωνία μας και να μη μιλάμε άλλο με στόχο το ναρκισσισμό των ιδεών μας ούτε τις μισαλλόδοξες κρίσεις, αλλά τη θεραπεία της κοινής μας σύγχυσης και την άμεση αντιμετώπιση των προβληματων μας.

Σχεδιάζετε κάποιες live εμφανίσεις ; Τι σχέδια υπάρχουν για το άμεσο μέλλον ;

Προσεχώς θα ανακοινώσουμε κάποια Live στην Τουρκία, όπου και έχουμε πολύ κόσμο εκεί που περιμένει να μας ακούσει. Θα οργανώσουμε και μια σειρά από εμφανίσεις στην Ελλάδα. Θέλουμε να επισκεφτούμε την Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά και να κάνουμε και μια σειρά από live σε κάποιες επαρχιακές πόλεις.

No Clear Mind, σας ευχαριστούμε πολύ, συνεχίστε αυτό το υπέροχο ταξίδι!


Ακούστε εδώ



Ο Μιχάλης είναι ραδιοφωνικός παραγωγός.

Related stories

Ο Δημήτρης έχει τη μοναδική πιτσαρία που απέμεινε από την «πιάτσα της πίτσας» εδώ και 46 χρόνια

Κείμενο: Μαρία Καρασπύρου Φωτο: Iωάννα Καραφυλλίδου Το μέρος αυτό χαράζει...

Βιβλίο | S. A. Cosby «Δάκρυα ξυράφι».

Γράφει ο Τάσος Γέροντας A. Cosby«Δάκρυα ξυράφι». Μετάφραση Κίκα...

Η “Νέα Ορλεάνη” της Θεσσαλονίκης: Οι καλύβες μέσα στο νερό, ψάρεμα και μυδοκαλλιέργειες

Το Πλωτό Ξύλινο Καταφύγιο των αλιέων και των μυδοκαλλιεργητών...

Οι γραφίστες της Θεσσαλονίκης στον Εξώστη | Ελίζα Ζαρίφη – Trebanal Creative

Οι Θεσσαλονικείς γραφίστες φιλοξενούνται στον Εξώστη -  Ελίζα Ζαρίφη...