Σε μια βεράντα κάπου στις αρχές Αυγούστου συνάντησα δύο από τα μέλη των ΜΕΜΦΙΣ, τον Άλκη και τον Αποστόλη και τα είπαμε για περίπου τρεις ώρες -ίσως και λίγο παραπάνω- μιας και υπήρχαν σημεία που οι δυο τους έφταναν πολύ παραπάνω μουσικά το επίπεδο της συζήτησης και εκεί έκανα μια παύση και απλά τους άκουγα. Σίγουρα είχα να κερδίσω…
Η γνωριμία μου με τους Μέμφις έγινε το 2016 στο principal και παρότι βρισκόμουν δίπλα σε ένα ηχείο και ο χώρος ήταν κατάμεστος, οι μουσικές τους δεν έχαναν δευτερόλεπτο από την ένταση, έπαιζαν με μεγάλο γούστο γι'αυτό που κάνουν και αυτό τελικά αποδεικνύεται όσο περνάει ο καιρός. Δυνατές εμφανίσεις, τεχνικά άρτιες μουσικές, εξαιρετικά βιντεοκλίπ και η παρέα των ανθρώπων που τους ακολουθούν μεγαλώνει! Άλλωστε η μουσική τους δεν απευθύνεται σε ομάδες αλλά σε όλο τον κόσμο.
Οι Μέμφις λοιπόν, ξεκίνησαν το 2010 και απαρτίζονται από μουσικούς οι οποίοι έχουν γράψει χιλιόμετρα σε μπάντες της πόλης αλλά και από νεότερους με μεγάλη αγάπη γι'αυτό που κάνουν. Τα τραγούδια τους έχουν Ελληνικό στίχο που δεν συνηθίζεται σε αυτό το είδος. Εκείνοι, όμως, δε μασάνε και προχωρούν πιστοί στην αρχική τους ιδέα και όπως πολύ χαρακτηριστικά μου είπε ο Άλκης «Η νέα γενιά είναι πιο ελαστική στα μουσικά της ακούσματα, δεν έχει κόμπλεξ με τον στίχο, μπορεί να ακούσει ελληνικό και ξένο στίχο» ενώ ο Αποστόλης συμπληρώνει λέγοντας ότι «τα νέα παιδιά γουστάρουν πολύ να τραγουδάνε στη γλώσσα τους»!
Κάπως έτσι τα είπαμε…
Αλήθεια πως το είχατε σκεφτεί; Τελικά ξεπεράστηκαν οι προσδοκίες σας;
Σε κάθε παράτολμο εγχείρημα νομίζω πως χρειάζεται αισιοδοξία και θάρρος. Και λέω παράτολμο γιατί δεν είναι εύκολο σε μια χώρα σαν την δικιά μας που ακούει την λέξη 'ελληνικό' και βγάζει φλύκταινες να βγεις μια ωραία πρωία και να τους πεις: καλημέρα, μάζεψα πέντε εξαιρετικούς μουσικούς που τους γνωρίζετε από προηγούμενες δουλείες τους στον ακραίο χώρο, και αποφασίσαμε να παίξουμε μαζί rock / metal με ελληνικό στίχο… Και να που -όσο παράτολμο κι ακούστηκε εκ πρώτης- , τελικά μας βγήκε σε καλό!
Η Θεσσαλονίκη είναι το μουσικό σας σπίτι, αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις μουσικές σας;
Η καρδιά μας ανήκει στην Θεσσαλονίκη – όπως αντίστοιχα του Woodkid ανήκει στο Brooklyn. Η έμπνευση όμως έρχεται από παντού. Από τον υπερήλικα γείτονα που κάθεται μόνος στο μπαλκόνι για ώρες κάθε μέρα , μέχρι την παραδοχή ότι βρέθηκαν ίχνη ζωής έξω από τον πλανήτη μας. Το κάδρο της ζωής είναι ατέλειωτο και όπου και να εστιάσεις, υπάρχει και από μια ιστορία να αφηγηθείς.
Με μια φράση τι είναι η μουσική για τον καθένα από εσάς;
Η μουσική είναι ο μόνος λόγος που δε χάσαμε ακόμα το μυαλό μας.
Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο για τα βήματα σας στην μουσική σκηνή;
Υπάρχει ένα πλάνο στο μυαλό μας το οποίο «κοιτάει» συνέχεια μέχρι 2-3 χρονιά μπροστά. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει σωστή οργάνωση του χρόνου της μπάντας και να μπορέσουν να γίνουν όλες οι απαιτούμενες δουλείες χωρίς πανικό και χωρίς πίεση. Αλλώστε, «Θεσσαλονίκη είσαι..». Δε μας αρέσει η πίεση.
Η μουσική έχει χαρακτηριστεί ως ελευθεριακός χώρος έκφρασης από καλλιτέχνες της παλαιότερης και νεότερης εποχής. Αν αυτή η άποψη σας βρίσκει σύμφωνους, ποιό είναι το βασικό μήνυμα που θα θέλατε να εκφράσετε μουσικά;
Μουσική είναι ο ήχος που βγάζει η ψυχή τους καθενός μας όταν δεν υπάρχει γύρω άλλος θόρυβος. Όσον αφορά το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε, αυτό μάλλον θα πρέπει να το ανακαλύψει και να το ερμηνεύσει ο καθένας μόνος του.
Οι μουσικές σας ανήκουν στην κατηγορία post και extreme alternative rock σε συνδυασμό με ελληνικό στίχο. Αυτό αυξάνει ακόμα περισσότερο τον βαθμό δυσκολίας στο κομμάτι της αναγνώρισης και της αποδοχής από τον κόσμο;
Αν ένας μάγειρας έχει μια ιδέα για ένα νέο γλυκό, πόση ζάχαρη πρέπει να βάλει; Θα αρέσει σε όλους; Θα το θεωρήσουν κάποιοι άγευστο; Μήπως να μην βάλει ζάχαρη και να βάλει στέβια; Αρέσει σε όλους η στέβια; Μήπως να ισορροπήσει τη γλύκα με κάτι πιο όξινο;
Ε, λοιπόν, όσο παράξενο και αν ακούγεται (μιας και δεν έχω ιδέα από ζαχαροπλαστική) έχω την απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις!!
Θα κάνει το γλυκό έτσι όπως αρέσει στο στόμα του.Αυτό είναι υποχρεωμένος να κάνει, αν σέβεται την τέχνη του. Τελεία. Χωρίς «αν» και χωρίς «ίσως». Έτσι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε τέχνη. Φαντάζεσαι τον Pollock να σκεφτόταν τη γνώμη του κόσμου πριν κάνει καμβάδες; Ψάξ' το. Θα με νιώσεις.
Όπως αλλάζουν οι εποχές η μουσική εξελίσσεται και υπάρχουν μεταβατικά στάδια. Στις μέρες μας η μουσική σκηνή κρατάει ακόμα από την μαγεία του παλιού ροκ που ακουγόταν στην πόλη(Θεσσαλονίκη);
Κάθε εποχή έχει την σκηνή της, την ράβει στα μέτρα της, την φοράει και την στηρίζει. Μέχρι να έρθει ο χρόνος και να σταματήσει να το κάνει. Για να γεννηθεί νέα σκηνή. Αντιδρώντας στην προηγούμενη. Εξελίσσοντας την προηγούμενη. Και τελικά σεβόμενη την προηγούμενη. Μέχρι να δώσει και αυτή με την σειρά της τα σκήπτρα στην επόμενη.
Και κάπου εκεί τους άφησα…
Μέλη:
Αλκης Κεχαγιάς: Φωνή
Joe FK: Κιθάρες
Στέλιος Πλιάκας: Κιθάρες
Δημήτρης 'mitch' Οικονόμου: Μπάσο
Απόστολος 'Μούσιας': Ντραμς
Official Site: https://m3mf1s.bandcamp.com/
Youtube Channel: https://www.youtube.com/user/memfisofficial/
