«Απολαυστικός ο ρόλος της Χαρίκλειας»
Την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου και στο Εθνικό Θέατρο θα λάβει χώρα η πρεμιέρα της κωμωδίας «Ο Εξηνταβελόνης» του Κωνσταντίνου Οικονόμου, στη δεύτερη παραγωγή της Σκηνής «Νίκος Κούρκουλος» σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ. Τον ρόλο του Εξηνταβελόνη θα ερμηνέψει ο Χρήστος Βαλανίδης και της Σοφουλιώς η Υρώ Μανέ. Έναν βασικό ρόλο, αυτόν της νεαρής Χαρίκλειας θα υποδυθεί η Εύα Σιμάτου, η οποία στο παρελθόν έχει συμμετάσχει – με πρωταγωνιστικούς συχνά χαρακτήρες – στις παραστάσεις Innerview του Αλέξη Σταμάτη στο Λονδίνο, Η Τσερλίνε και το Σπίτι των Κυνηγών του Χέρμαν Μπροχ σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού, Αυτοκρατορία του Γιώργου Βέλτσου σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, Ο ύμνος στους Θεούς ας πάει, Η Τέντα, Τίτος Ανδρόνικος του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Όνειρα του ιδίου και Σπασμένη Καρδιά του Τζων Φορντ.
Είστε μια νέα, low profile ηθοποιός με ένα πλούσιο βιογραφικό στο
χώρο της υποκριτικής. Πώς αντιμετωπίζετε τη δημοσιότητα; Ως ένα αποτέλεσμα που προκύπτει από αυτά που κάνω, αλλά που δεν βρίσκεται στην ουσία των όσων κάνω. Είναι πολύ σημαντικό βεβαίως να αναγνωρίζεται η δουλειά σου και εισπράττω μεγάλη ικανοποίηση όταν αυτό συμβαίνει. Φυσικά είναι πάντοτε απότοκο σκληρής δουλειάς.
Με δεδομένες τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα στη χώρα μας, πιστεύετε ότι αρκεί η βούληση του ηθοποιού για να σταδιοδρομήσει επαγγελματικά στο θέατρο; Πιστεύω ότι η βούληση, η αγάπη για το θέατρο και η επιθυμία μπορεί να ξεπεράσει τις όποιες συνθήκες, όταν υπάρχει ταλέντο που συνδυάζεται με εξάσκηση και με προσωπική δουλειά.
Πώς αντιλαμβάνεστε τη στροφή πολλών ηθοποιών στο θέατρο μετά την «πτώση» των τηλεοπτικών σειρών; Φαντάζομαι ότι για κάποιους ήταν αναγκαία ώστε να βιοποριστούν, αλλά και για να συνεχίσουν να εκφράζονται μέσω της υποκριτικής. Κάποιοι από αυτούς είχαν ήδη διανύσει πολλά χιλιόμετρα στο σανίδι, άλλοι όχι. Όσοι έχουν τα κατάλληλα εφόδια, συνεχίζουν την πορεία τους εμπλουτίζοντάς την.
Ο Εξηνταβελόνης συνιστά ένα έργο ηθογραφικό που αντανακλά στοιχεία από την προεπαναστατική Ελλάδα. Μιλήστε μας λίγο για αυτό. Το έργο γράφτηκε αρχικά το 1668 από τον Μολιέρο, αφού «Ο Εξηνταβελόνης» του Κωνσταντίνου Οικονόμου είναι στην πραγματικότητα μια απόδοση του περίφημου «Φιλάργυρου» του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα. Ο Κωνσταντίνος Οικονόμου, το μεταφράζει το 1816, την περίοδο του νεοελληνικού διαφωτισμού και τοποθετεί τη δράση στη Σμύρνη των αρχών του 19ου αιώνα.
Η γλώσσα του έργου είναι ιδιαίτερη, αφού αποτελεί ένα κράμα διαφόρων ιδιωμάτων κάτω από τη γενική ομπρέλα της καθαρεύουσας της εποχής και από μόνη της μεταφέρει όλο το ύφος της εν λόγω περιόδου. Επίσης, μέσω των χαρακτήρων και των επεισοδίων μεταφέρονται πολλά κοινωνικά ήθη και έθιμα της εποχής.
Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα στο έργο κι αν ναι, ποιο είναι αυτό; Ουσιαστικά στο έργο συγκρούεται η αγάπη για το χρήμα ( δηλαδή η φιλαργυρία) με την αγάπη για τον έρωτα, η οποία και τελικά κερδίζει.
Ο πλούτος είναι αυτός που διαφθείρει τους ανθρώπους ή η απληστία είναι ίδιον του χαρακτήρα τους; Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται κανείς τον πλούτο, αλλά και με τι μέσα τον αποκτά. Η συσσώρευση του πλούτου μπορεί να είναι ψυχαναγκασμός και συχνά εκδηλώνεται σε χειριστικούς-ελεγκτικούς χαρακτήρες. Πηγή αυτής της συμπεριφοράς είναι ο φόβος. Φόβος ότι αν χάσει κάποιος τα χρήματά του, χάνει και την αξία του, άρα και την αυτοεκτίμηση του. Φόβος ότι μπορεί να χάσει ένα μέσο χειραγώγησης των συναισθημάτων των κοντινών του ανθρώπων.
Ποιος είναι ο ρόλος της νεαρής Χαρίκλειας, την οποία υποδύεστε; Η Χαρίκλεια είναι μία νέα, πανέμορφη γυναίκα «η οποία… φαίνεται πλασμένη δια να εμπνέει τον έρωτα εις όλους όσοι την βλέπουν. Αξιεραστότερον πλάσμα δεν εδημιούργησεν η φύσις… ζη υπό την επίσκεψιν μιας γραίας μητρός, ήτις είναι πάντοτε σχεδόν ασθενής… αι γυναίκες αύται δεν έχουν εύκολον τρόπον του ζην.» Είναι ένας βασικός ρόλος της πλοκής του έργου, αφού προκαλεί τον έρωτα του γηραιού φιλάργυρου, παράλληλα όμως και του γιου του, Κλεάνθη, διαταράσσοντας μ' αυτόν τον τρόπο συναισθήματα και αντιδράσεις. Είναι ένας απολαυστικός ρόλος.
Θα μπορούσατε να ταυτιστείτε με αυτόν τον χαρακτήρα κι αν ναι, γιατί; Με κανένα χαρακτήρα δε θα μπορούσα να ταυτιστώ και όλοι οι χαρακτήρες ενυπάρχουν σ' εμένα κατά κάποιον τρόπο, όπως εν δυνάμει και σε κάθε άλλο ανθρώπινο ον. Οι χαρακτήρες στο θέατρο είναι πηγές συμπεριφορών, δεν είναι σκίτσα ανθρώπων.
Προτιμάτε να υποδύεστε χαρακτήρες που ταιριάζουν περισσότερο με σας ή επιδιώκετε κυρίως το διαφορετικό; Και οι δύο συνθήκες είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Είναι ωραία τα άλματα προς πιο μακρινές κατευθύνσεις. Οι καρποί τους είναι πολύ γόνιμα εφόδια. Είναι εξίσου όμορφη συγκυρία να νιώθεις ότι συνδέεσαι εξαρχής με τον ρόλο που σου έχει ανατεθεί.
Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το επίπεδο των ηθοποιών σήμερα στον χώρο του θεάτρου; Η θεώρησή μου είναι πολύ περιορισμένη και προσωπική. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τη δουλειά όλων των ηθοποιών, εξάλλου οι ηθοποιοί δυστυχώς πολλαπλασιάζονται με τρομερή ταχύτητα λόγω του μεγάλου αριθμού αποφοίτων δραματικών σχολών ετησίως. Λέω δυστυχώς διότι πιστεύω ότι αυτή είναι μία από τις κύριες αιτίες που συντελούν στο 95% της ανεργίας του κλάδου μας σήμερα. Πραγματικά είναι τόσοι πολλοί, με διαφορετική εκπαίδευση, διαφορετικές καταβολές και καλλιέργεια, που δεν μπορώ να γενικεύσω.
Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο; Αυτή την περίοδο διαβάζω ένα παραμύθι του Όσκαρ Γουάιλντ με τίτλο «Το Αστερόπαιδο» το οποίο και θα διαβάσουμε μαζί με τον Αλέξη Σταμάτη στις 30 Δεκεμβρίου στην Εθνική Βιβλιοθήκη στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος σε μια ειδική εορταστική εκδήλωση ανοιχτή προς το κοινό.
Ποια είναι η πιο σημαντική πρόκληση για σας όταν διδάσκετε υποκριτική στους μαθητές σας; Να τους μεταδώσω ότι το θέατρο δεν είναι μόνο λόγος, αλλά το αποτέλεσμα μιας ψυχοδυναμικής διαδικασίας μέσα στην οποία θα πρέπει να είναι βυθισμένος ο ηθοποιός ανά πάσα στιγμή. Ότι δε φτάνει απλώς να αρθρώσεις τον λόγο ως ηθοποιός, αλλά θα πρέπει να διεισδύσεις στα ενδότερα του ανθρώπου που τον αναγκάζουν να παράγει λόγο.
***
Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Οικονόμου
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίνα Τσουμπρή
Μουσική: Χαράλαμπος Γωγιός
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κίνηση: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Ηθοποιοί:
Αμαλία Αρσένη
Χρήστος Βαλαβανίδης
Κώστας Γαλανάκης
Υρώ Μανέ
Αλέξανδρος Μαυρόπουλος
Σπύρος Μπιμπίλας
Εύα Σιμάτου
Γιώργος Στάμος
Γιωργής Τσουρής
