HomeInterviewsΓιώργος Κωστογιώργης: H ενηλικίωση είναι η μεγαλύτερη...

Γιώργος Κωστογιώργης: H ενηλικίωση είναι η μεγαλύτερη απάτη


Μετά από επιτυχημένες εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη, Κύπρo και Κρήτη, οι «Χειμερινοί Κολυμβητές» Αργύρης Μπακιρτζής και Κώστας Βόμβολος, πλαισιώνουν τον Γιώργο Κωστογιώργη στο πιάνο και τον Πάνο Βουλγαράκη στο κοντραμπάσο και έρχονται για 2 εμφανίσεις στη Ζώγια στις 20 και 21 Νοέμβρη. Μιλάμε με τον συνθέτη Γιώργο Κωστογιώργη λίγες μέρες πριν τις παραστάσεις τους!


Γιώργο, αναφέρεις πως ο δίσκος ουσιαστικά γράφτηκε τα Χριστούγεννα του 2020, σε διάστημα δέκα ημερών όπου βασανίστηκα όσο ποτέ ξανά στη ζωή μου. Δώσε μας μερικές λεπτομέρειες..

Ήταν μια περίοδος όπου αισθανόμουν πνιγμένος, με κατέτρυχε ένα αίσθημα κενού,ένα αίσθημα ανικανοποίητου, μια αέναη ματαιότητα. Σε συνδυασμό με μια σειρά γεγονότων αλλά και εξαιτίας της καραντίνας, είχα φτάσει σε ένα τρομερό ψυχολογικό και συναισθηματικό αδιέξοδο. Αλλά… από τα διαμάντια δεν βγαίνει τίποτα, από την κοπριά τα λουλούδια (Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ).

Εάν κερδίσεις έχασες, εάν χάσεις, κέρδισες διπλά.

10 μέρες μελοποίησης-10 μήνες παραγωγής. Μεγάλη διαφορά έτσι;

Πολλοί υποστηρίζουν πως η δισκογραφία φτάνει στο τέλος της. Οι λόγοι αρκετοί, οι βασικοί νομίζω δύο: 1) Το κόστος παραγωγής που πολύ σπάνια επιστρέφεται ενώ σχεδόν ποτέ δεν βγαίνει κέρδος 2) Ο κόσμος που πλέον δεν αγοράζει το προϊόν σε φυσική μορφή μιας και οι διαδικτυακές μουσικές πλατφόρμες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Η ολοκλήρωση και η κυκλοφορία ενός άλμπουμ είναι ένα στοίχημα, ένα ρίσκο, ένα δύσκολο ταξίδι, τουλάχιστον έτσι το αισθάνθηκα.

Σαν γνήσιος και ρομαντικά παρελθοντολάγνος, ήθελα το δίσκο στα χέρια μου πράγμα που κάνει την όλη διαδικασία ακόμα πιο χρονοβόρα. Κι αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τον αγαπημένο μου φίλο και άνθρωπο Στέργιο Πλασάτη που ανέλαβε την παραγωγή. Όλα τα παραπάνω και σε συνδυασμό με τον Δημήτρη Πολυζωίδη (βιολί, βιόλα) που έγραψε από την Αυστρία, μας έκαναν να φτάσουμε τον σχεδόν έναν χρόνο μέχρι την επίσημη κυκλοφορία.

Aν έπρεπε να περιγράψεις τη Θεσσαλονίκη με μια πρόταση, τι θα έλεγες; Και τι θα έλεγες αντίστοιχα για την Καβάλα;

Δύσκολη ερώτηση. Την αγαπώ ατελείωτα τη Θεσσαλονίκη. Έγινα κυριολεκτικά ένα μεόλα τα πεζοδρόμια του κέντρου, η Τοσίτσα έγινε το σπίτι μου, η ζωή μου ταυτίστηκε μετην ψυχή της πόλης και κυρίως με όλα όσα θυμίζουν μια Θεσσαλονίκη που χάνεται.Στεναχωριέμαι αφάνταστα που δεν φροντίσαμε να προστατέψουμε την συγκλονιστική αρχιτεκτονική της κληρονομιά. Πληγώνομαι βαθειά βλέποντας τα τόσα και τόσα, υποτίθεται, διατηρητέα να ρημάζουν και να ετοιμάζονται να γίνουν εξαόροφες πολυκατοικίες.

Συνθλίψαμε και συνθλίβουμε. Εάν επισκεφτείτε το Μπορντό, θα καταλάβετε. 350.000 διατηρητέα, 350.000 αξιοποιημένα κτίρια. Μια πρόταση για τη Θεσσαλονίκη λοιπόν; Μια λέξη καλύτερα. Αν. Για την Καβάλα που βρίσκεται το πατρικό μου, θα είναι η πόλη που θα έχει πάντα το πρώτο μου πιάνο, τη μαμά μου και τα γεμιστά της. Ό,τι και αν συμβεί.

Αλήθεια, τι θα έλεγες σήμερα στον έφηβο εαυτό σου;

Θα του έλεγα ότι η ενηλικίωση είναι η μεγαλύτερη απάτη. Θα του έλεγα να μη βιάζεται.

Συνεργάστηκες με κομμάτια των Χειμερινών Κολυμβητών. Πώς διαμορφώθηκε με την πάροδο του χρόνου η καλλιτεχνική σας εγγύτητα;

Βασικά συνεργάστηκα με τον Αργύρη Μπακιρτζή, η φωνή του οποίου ήταν για μένα ημόνη που θα μπορούσε να ντύσει αυτά τα κομμάτια αλλά και με τον σπουδαίομουσικό και άνθρωπο Δημήτρη Πολυζωίδη που ζει στην Αυστρία. Με το βιολί και τη βιόλα του καθόρισε το τελικό ύφος του δίσκου ενώ ήταν αυτός που μου τόνισε πως ο Κώστας Βόμβολος είναι ο καταλληλότερος για αντικαταστάτης του στις live εμφανίσεις. Γνωριζόμαστε και με τους δύο χρόνια, αγαπιόμαστε και με τους δύο χρόνια, δεν χρειαζόταν κάτι περισσότερο. Μιας και μιλάμε για συνεργασίες, δεν μπορώ να μην αναφέρω κάποιους αγαπημένους μου και ιδιαίτερα ταλαντούχους ανθρώπους που συμμετείχαν στο δίσκο. Την Κατερίνα Σισίννι με την υπέροχη της φωνή, τον Χρήστο Παπαδόπουλο στο κλαρινέτο και τον Πάνο Βουλγαράκη στο κοντραμπάσο, μέλη των υπέροχων και αγαπημένων The Speakeasies Swing Band αλλά και τον Στέργιο Κόια στα τύμπανα.

Υπάρχει κάποια συνεργασία ή/και κάποιο πρότζεκτ που αποτελεί για σένα όνειρο και θα ήθελες να τα δεις να υλοποιούνται;

Υπάρχουν πολλά πρότζεκτ που θα ήθελα να ολοκληρωθούν και να κυκλοφορήσουν. Έμπνευση υπάρχει, ιδέες υπάρχουν, εμπόδια υπάρχουν αλλά θα τα ξεπεράσουμε. Ένα όνειρο που είχα από μικρός απέκτησε υπόσταση και θα το ακούσετε στη Ζώγιαστις 20 και 21 Νοεμβρίου ενώ ένα άλλο βρίσκεται στα σκαριά. Όσον αφορά τις συνεργασίες, νιώθω ευγνώμων για τους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή πορευόμαστε μαζί και κυρίως για τον Πάνο Βουλγαράκη. Ανυπομονώ για τα επόμενα. Να δούμε, τι υπάρχει εκεί έξω, τι μας περιμένει.

Related stories

Τι να δείτε την τελευταία μέρα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: ημέρα 11η Γράφει η Φανή Εμμανουήλ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...

Γιάννης Μπουτάρης: Ο δήμαρχος που δεν μας άξιζε

του Γιάννη Παπαδόπουλου Διαβάζω από τον κόσμο αλλά και από...

Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Μπουτάρης σε ηλικία 82 ετών

Πέθανε σήμερα Σάββατο 9 Νοεμβρίου σε ηλικία 82 ετών...

Τέλος μετά από 53 χρόνια – Eκλεισε θρυλικό εστιατόριο της Θεσσαλονίκης

Το εστιατόριο "Αχνός," που υπήρχε στην οδό Ολύμπου στο...

Anora, άξιζες το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες;

Από το Γιώργο Καρακασίδη Μια νεαρή στρίπερ, που εκπέμπει συνεχώς...