2020. Ο κόσμος γνωρίζεται στο facebook, στο insta, στο tinder και στο badoo. Κανένα πρόβλημα μ' αυτό, και τι να κάνει; Να γνωριστεί στα μπαρ; Άγνωστος σε άγνωστο; Δεν είναι αυτή η εποχή μας και τα 'χει πει κι ο Σαίξπηρ στον Βασιλιά Ληρ: «Know that men are as the time is». Πρέπει τον άλλον να τον δεις, να σου παρουσιαστεί έμμεσα στα μάτια σου, να δεις πώς γράφει στην κάμερα, τι είδους χιούμορ έχει, ποιες είναι οι πολιτικές του απόψεις, να γλιτώσεις βρε παιδί μου από την έκπληξη της γνωριμίας, από την ανακάλυψη, κι αν τάχα λέμε πως έτσι είναι σαν νυφοπάζαρο κανονικά, που κρεμάμε τους εαυτούς μας σε τσιγκέλια στις βιτρίνες, ο καιρός μας μάς επιφυλάσσει κάτι χειρότερο.
Την πανηγυρική επικράτηση της πατριαρχίας, συνδυασμένη με τον πλήρη εξευτελισμό του γυναικείου φύλου από το ίδιο το φύλο, σε μία μόλις ώρα ενός reality show. Τι μπορείς να δεις σε μία μόλις ώρα απ' το νέο ριάλιτι στο οποίο είκοσι γυναίκες διεκδικούν «την καρδιά» ενός άνδρα;
Είκοσι γυναίκες ηλικίας 18 -38 να τρέχουν κυριολεκτικά πίσω από έναν άντρα, να του κάνουν συνεχώς κοπλιμέντα για το πόσο όμορφος είναι, να μαλλιοτραβιούνται αυτές από πίσω και να θάβουν η μία την άλλη, να επιδεικνύουν με καμάρι τα ρούχα και τα παπούτσια που τις πήρε («τις έντυσε ο άντρας») για να προκαλέσουν τη ζήλια στις υπόλοιπες, να λένε λόγια λόγια λόγια για έρωτες κι αγάπες κι αισθήματα και πως θέλουν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους με κάποιον που… που κάνει τι ακριβώς;
Περιφέρεται με το αψεγάδιαστο, διαφημιστικό χαμόγελό του, δεν αποκαλύπτεται ποτέ ποιος είναι και τι κάνει ή έστω ποια είναι τα ενδιαφέροντά του, βγάζει την μπλούζα του και μένει ημίγυμνος πασάς στην πολυθρόνα για να τον ζωγραφίσουν, διαλέγει απ' το χαρέμι του με ποια θα βγει, φιλάει μερικές, αρχίζει να νιώθει αισθήματα για τις μισές, εκβιάζει το αίσθημα απ' τις άλλες μισές που δεν του δείχνουν αρκετά πόσο τον θέλουν, και πότε πότε γίνεται και λίγο αυστηρός και της μαλώνει που δεν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους. Γιατί πάνω απ' όλα είναι αυτό: καλό παιδί. Μπορεί να είναι κούκλος αλλά το σημαντικότερο είναι πως είναι ηθικός, παιδί της οικογένειας. Ο ιδανικός άντρας που θέλει τη γυναίκα δούλα και κυρά.
Δεν ξέρω αν αυτό το προϊόν αναπαράγει όλα τα στερεότυπα και τα κλισέ, όμως σίγουρα αναπαράγει μία άλλη εποχή ή έστω έναν κόσμο άπειρα μακρινά απ' τον δικό μου. Δεν έχω διαβάσει τους κανόνες του παιχνιδιού, δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το έπαθλο, αν είναι ο Παναγιώτης ή κάτι άλλο, όμως όλο αυτό με γεμίζει θλίψη και για τις δύο πλευρές. Ακόμη κι αν ήταν καθαρή μυθοπλασία με ηθοποιούς, πάλι θα με γέμιζε λύπη μια τέτοια ιστορία.
Ποιος είναι ο κόσμος μας αν είμαστε τώρα εδώ; Ποιος είναι ο κόσμος μας;
Το ερώτημα είναι μάλλον απαντημένο ήδη. Βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, ποιος είναι ο κόσμος μας. Τότε:
Ποια είναι η θέση μας στον κόσμο;
υγ. πόσο δεν μου αρέσει η λέξη ταπεινός, τα σύνθετα και τα παράγωγά της, πόσο δεν μου αρέσει ο τίτλος μου, πόσο δεν μου αρέσει που μοιάζει να γράφω «ηθικοπλαστικά».
