HomeCinemaΕξώστης Θ57ο ΦΚΘ: Οδηγός Επιβίωσης

57ο ΦΚΘ: Οδηγός Επιβίωσης

Το Φεστιβάλ έχει ήδη μπει σε πλήρεις ρυθμούς, οι ταινίες προβάλλονται σε ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες και οι κινηματογραφικές προτάσεις είναι πολλές και για όλα τα γούστα.



Η μεγάλη κινηματογραφική γιορτή της Θεσσαλονίκης έχει πλέον μπει σε φουλ ρυθμούς και από νωρίς το μεσημέρι οι αίθουσες ξεκινούν να προβάλλουν ταινίες που ανήκουν σε ένα από τα πολύπλευρα και άκρως ενδιαφέροντα τμήματα της διοργάνωσης. Πέρα από το Διεθνές Διαγωνιστικό, από το οποίο θα βγει και η βραβευμένη με τον
Χρυσό Αλέξανδρο νικήτρια ταινία του Φεστιβάλ, το σινεφίλ κοινό έχει να επιλέξει ανάμεσα σε μια σειρά από θεματικές ενότητες και αφιερώματα όπως οι Ανοιχτοί ορίζοντες οι Ματιές στα Βαλκάνια ή το νεοσύστατο 2 ή 3 πράγματα που ξέρω γι αυτήν, που περιλαμβάνει πέντε ταινίες-ιστορίες, με πέντε γυναίκες ηρωίδες στο κέντρο τους. Καταφέρνοντας να εξασφαλίσουμε έγκαιρα εισιτήρια για τις προβολές της ημέρας, σας προτείνουμε μερικά από τα φιλμ που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον.


Όταν ξέσπασε η βία του Μπόγκνταν Μίρικα

Ο Ρομάν, κληρονομεί ένα τεράστιο κομμάτι άγονης γης από τον παππού του στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας και αποφασισμένος να το πουλήσει πηγαίνει ο ίδιος εκεί για να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις. Προειδοποιείται όμως από τον τοπικό και βαριά άρρωστο χωροφύλακα ότι ο πρόσφατα εκλιπών συγγενής του ήταν στην πραγματικότητα ο αρχιμαφιόζος της περιοχής και ότι οι άνδρες του δεν πρόκειται να αφήσουν εύκολα τη γη χωρίς να παλέψουν γι' αυτήν. Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο Μίρικα κατασκευάζει ένα αγροτικό αστυνομικό θρίλερ που κεντρίζει το ενδιαφέρον από τα πρώτα του κιόλας δευτερόλεπτα, αφού η εισαγωγική σκηνή φέρνει στο νου ταραντινικούς αντικατοπρτισμούς, ενορχηστρώνοντας αλληλουχίες ωμής βίας μέσα στην απλότητά της. Όλα σε αυτόν τον σκληρό και αφιλόξενο τόπο, πληγώνουν και εκδηλώνουν στον πρωταγωνιστή πως είναι ανεπιθύμητος, από τα αιχμηρά συρματοπλέγματα που ανούσια περιφράζουν το τίποτα, μέχρι το μεγάλο άγριο σκυλί του αγροκτήματος που σαρκαστικά ονομάζεται Αστυνομία. Καθώς ο κλοιός σφίγγει όλο και περισσότερο και οι απειλές γίνονται όλο και πιο καταφανείς, ο ήρωας αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι σε αυτόν τον απομονωμένο κόσμο οι άνθρωποι αστειεύονται φοβερίζοντας και παλεύουν μέσα στο σκοτάδι για να συνεννοηθούν. Εξαιρετική μίνιμαλ κινηματογράφιση και δυστοπικό αλλά λουσμένο στο φως καδράρισμα συνθέτουν μια ταινία πραγματική πρόκληση, που έκανε πρεμιέρα στο τμήμα Ένα κάποιο βλέμμα του πρόσφατου φεστιβάλ των Καννών. Μπορεί προς το φινάλε της να ολοκληρώνει την αφήγηση λίγο συνοπτικά ή απότομα, όμως είναι ξεκάθαρο ότι ο Μίρικα ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του, γεμίζοντας το φιλμ με συμβολισμούς που κόβουν βαθιά και αφήνοντας μια ισοπεδωτική αίσθηση ματαιότητας που θυμίζει ότι το να παρομοιάζεις τους ανθρώπους με ζώα (ό αυθεντικός τίτλος του φιλμ είναι Câini δηλαδή Σκυλιά) είναι μάλλον άδικο για αυτά.


Hell or High Water (Πάση Θυσία) του Ντέιβιντ Μακένζι

Παράδοξα, η ταινία του Σκωτσέζου σκηνοθέτη του
Νεαρού Αδάμ αναλαμβάνει μια παρόμοια θεματική, παραδίδοντας την ιστορία δύο αδερφών οι οποίοι ληστεύουν τράπεζες για να αποπληρώσουν ένα τραπεζικό χρέος και να μην χάσουν τελικά το πατρικό τους και ενός γερασμένου Ρέιντζερ που τους καταδιώκει στην πολιτεία του Τέξας. Κρίς Πάιν και κυρίως Μπεν Φόστερ συνθέτουν ένα δύδιμο με χημεία και ωριμότητα που όμοιά της έχουμε να δουμε εδώ και καιρό, συμπληρώνοντας ερμηνευτικά αλλά και συναισθηματικά ο ένας τον άλλο, ενώ ο Τζεφ Μπρίτζες στο ρόλο του σκληροτράχηλου και δυσκίνητου αστυνομικού Μάρκους μοιάζει να αναβιώνει την οσκαρική περφόρμανς του Crazy heart με μια παραπάνω δόση αυτοσαρκασμού και συναισθηματικού σκοταδιού. Όταν βέβαια η μάσκα πέφτει (έστω και για μια στιγμή) το αποτέλεσμα είναι σπαρακτικό.

Ο Μακένζι συνθέτει ένα δράμα καταδίωξης με σαρκαστικές παρεκκλίσεις, γεμίζοντας την οθόνη με πλάνα απίστευτου εστιακού βάθους, θυμίζοντας το Καμμιά πατρίδα για τους μελοθάνατους των αδελφών Κοέν. Το ελεγειακό τοπίο αντηχεί μοναξιά, ζοφερότητα και εγκατάλειψη, τονίζοντας την αιματοβαμμένη ιστορία του τόπου αφού η γενοκτονία των γηγενών ινδιάνων της περιοχής, αλλά και η εξευτελιστική αντιμετώπιση των εναπομείναντων απογόνων τους, αποτυπώνονται διακριτικά μεν, γλαφυρότατα δε.

Μέσα στο δυσθυμίκο και ανώφελο σύμπαν του σκηνοθέτη οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται, συγκρούονται και όπως είναι φυσικό στο τέλος οι ζωντανοί μετρούν τις πληγές τους. Η εικονογράφηση αποπνέει σκόνη και βρωμιά με το ελεγειακό τεξανικό τοπίο να συγκλίνει απειλητικά πέφτοντας κυριολεκτικά πάνω σε όλους τους (εξίσου τραγικούς) χαρακτήρες, ενώ η υπέροχη μουσική των Νικ Κέιβ και Γουόρεν Έλις εντείνει τον οπτικό ίλιγγο αγγίζοντας παράλληλα μια βίαιη τρυφερότητα. Όντας το πιο εμπορικό ανεξάρτητο κινηματογραφικό δημιούργημα της σεζόν που διανύουμε και έχοντας εξασφαλίσει σχεδόν καθολικά διθυραμβικές κριτικές, αυτό το κυνικό Γουέστερν βαρέων βαρών φιγουράρει ως ένα από τα δυνατότερα χαρτιά του φετινού φεστιβάλ αφού πρόκειται, το δίχως άλλο, για μια από τις σημαντικότερες ταινίες της χρονιάς.

Related stories

Αστικοί θρύλοι της Θεσσαλονίκης – Η Πανούκλα

γράφει η Μαρία Ράπτη Σαν ποντικός που πεινάει και που...

Έρχονται δύο νέα πάρκα τσέπης

Στη φύτευση 500 δέντρων στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης προχωρά ο δήμος Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο...

Κλείνει ένα από τα πιο αγαπημένα μεζεδοπωλεία του κέντρου

Λατρεύτηκε από τις παρέες νέων κι όχι μόνο! Τα...

Οι ταινίες της εβδομάδας 28.03-03.04.2024

Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης Μεγάλη αύξηση στα εισιτήρια την εβδομάδα...