κείμενο: Exostis team / φωτογραφίες: Nekti
Ο Δημήτρης Βακαλούδης είναι ο άνθρωπος πίσω από το αγαπημένο στέκι των Θεσσαλονικιών, το Old Fisherman. Ροκάδικο με vintage στοιχεία και ζεστή ατμόσφαιρα. Λες και κάθε στιγμή έχει ρυθμό, άρωμα και χρώμα από τα περασμένα, τα καλά, τα ανεπιτήδευτα.
Το Old Fisherman μετράει εννιά χρόνια, αλλά η φάση είναι σαν να βρίσκεται εκεί από πάντα. Εσύ μπαίνεις μέσα, βάζεις το πόδι σου στο μπαρ του, κι εκείνη τη στιγμή το παρελθόν και το παρόν γίνονται ένα. Μια περιοχή ορόσημο της νυχτερινής Θεσσαλονίκης.
Τον συναντήσαμε πίσω από την μπάρα και τα είπαμε, όσο εκείνος μας ετοίμαζε τα ποτά μας κι ας ήταν μέρα μεσημέρι…Τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος, άλλωστε. Καλή μουσική, καλή παρέα και καλά ποτά!
Η απάντηση είναι απλή – το ξέρει ο Δημήτρης και το ξέρουμε κι εμείς. Καλή μουσική που σε ταξιδεύει, μια παρέα που καταλαβαίνει και μια γουλιά από εκείνο το ποτό που κάνει τις σκέψεις να ησυχάζουν. Κι αν τύχει και βρεθείς στο Old Fisherman, κάπου ανάμεσα στη ξύλινη μπάρα, τους πέτρινους τοίχους, τα σχοινιά και τα τιμόνια των καραβιών, θα νιώσεις αυτή τη γλυκιά νοσταλγία. Για τις εποχές που ήξερες τι σημαίνει ελευθερία, για εκείνες τις νύχτες που όλα ήταν πιθανά και για εκείνα τα καράβια που κάποτε θα σε πάνε τα καλύτερα ταξίδια. Και μπορεί να βρεις μια άλλη παμπ, σαν αυτή τη δική μας, όπου ο άνεμος θα φυσάει θαλασσινή αύρα και οι ιστορίες των ψαράδων θα γίνονται τραγούδια!
Τι είναι το Old Fisherman;
Μπαρ, όπως το είχα στο μυαλό μου από μικρός, τόπος συνάντησης φίλων παλιών και δημιουργίας καινούργιων, ποτό μόνος ή με παρέα, χαλαρά ή φασαριόζικα, μουσική που δε σταματάει ποτέ, κάτι σαν το σπίτι μας εδώ που τα λέμε…
Πες μας την ιστορία σου όμως, και την ιστορία του μαγαζιού σου.
Για πάααρα πολλά χρόνια δούλευα σε Ναό του Κεφαλαίου. Όταν επιτέλους αποφάσισα να φύγω, έκανα εν τέλει αυτό που ήθελα πάντα, και χωρίς να διστάσω καθόλου, εξ άλλου μια ζωή την έχουμε σωστά;
9 χρόνια τώρα η Ψαρόβαρκα είναι στ’ ανοιχτά των Λαδάδικων. Όταν ανοίξαμε, μέσα στα βαθιά της κρίσης, άκουσα τα πιο αποθαρρυντικά από πολλούς, αλλά η επιμονή, η πάντα καλή διάθεση, αλλά και η ενθάρρυνση από φίλους, συνεργάτες, οικογένεια, έκαναν την Ψαρόβαρκα αμέσως στέκι, και μάλιστα πολλών ηλικιών και γούστων, πράγμα που μ’ αρέσει πολύ, και το ήθελα.
Δε θα παραλείψω ποτέ να αναφέρομαι βέβαια στη συμπαράσταση, και τελικά στη φιλία των γειτόνων συναδέλφων, που αντί για ανταγωνιστές ήταν πάντα συναγωνιστές.
Πως προέκυψε το όνομα του, αλήθεια;
Αυτή την ερώτηση την ακούω εδώ και 9 χρόνια, η σαν απάντηση είναι «Ιστορία παλιά και μεγάλη», αλλά επιτέλους φέτος τον χειμώνα θα απαντηθεί!
Τι θα ακούσουμε, αλλά… και τι θα πιούμε στο Old Fisherman;
Ο Fisherman είναι ροκ μπαρ, αλλά θα ακούσεις και τζαζ, και φάνκ, και ποπ, πάντα στο μέτρο του γούστου που σκάει, ανάλογα πώς πάει το βράδυ, και στο κάτω-κάτω η μουσική είναι μία, σωστά; Με ουίσκυ και μπύρες κυρίως, αλλά τα εξωτικά κοκτέηλ μας όποιος τα δοκίμασε του έγιναν συνήθεια.
Και μπάλα βλέπουμε άμα θέλουμε, και βωβό κινηματογράφο είδαμε στις τρελές εποχές των τρελών απαγορεύσεων μετά τις καραντίνες. Αυτό που μας λείπει όμως περισσότερο, είναι εκείνα τα καταπληκτικά live, στο πάνω κατάστρωμα, με μουσικούς από όλη την πόλη, όλων των ηλικιών και ειδών μουσικής. Αλλά πού θα πάει, ήδη κάνουμε ωραία ακουστικά λάιβ, σύντομα θα βρούμε τον τρόπο και για ηλεκτρικά..
Δυστυχώς, και σ’ αυτό θα επιμείνω, οι παράλογες απαγορεύσεις και εμμονές της Αρχής σε απαρχαιωμένους και εξωφρενικούς νόμους, δε μας αφήνουν να παίξουμε ζωντανά τις μουσικές που μας αρέσουν. Και όχι μόνο ζωντανά.
Ο από 40 χρόνια νόμος περί 80 ντεσιμπέλ μας έχει κάνει όλους στον δρόμο αμήχανους, μαγαζάτορες και πελάτες και φίλους. Η αντιμετώπιση μας από την Αρχή σαν εγκληματίες (αυτόφωρα σιδηροδέσμιους, κατασχέσεις ενισχυτών, δυσβάσταχτα πρόστιμα, εχθρική στάση) δε μας νίκησε, ούτε πρόκειται, και μάλιστα ο κόσμος μας είναι ακόμα περισσότερο κοντά.
Αναρωτιέσαι όμως, γιατί το κάνουν αυτό στον πιο ασφαλή και χαρούμενο δρόμο σ’όλη την πόλη;
Άσε με τώρα να ξεθυμώσω.
Eντάξει. Αλλαγή κλίματος! Τι είναι αυτό που θέλεις να κρατήσει ο πελάτης σου φεύγοντας από το μαγαζί;
Μα, να φύγει χαρούμενος κι ευχαριστημένος, και να ξαναέρθει χαρούμενος ξέροντας ότι πάλι ευχαριστημένος θα φύγει! Να έρθει για πρώτη φορά και να φύγει αισθανόμενος ότι ερχόταν πάντα. Βασικά, να ξέρει ότι είναι ασφαλής, ότι είναι στέκι του, ότι είναι κι αυτού σαν σπίτι του. Τί άλλο να θέλει εξ άλλου περισσότερο ένας καπετάνιος.
Οπωσδήποτε, δε θα παραλείψω ποτέ να αναφέρομαι στη συμπαράσταση και φιλία εν τέλει όλων μα όλων που πέρασαν ως εργαζόμενοι από την Ψαρόβαρκα, σχεδόν από πάντα ή έστω για λίγο, μπαρ τέντερς, σερβιτόρες, Dj φίλους κολλητούς αλλά και καινούργιους, και πιο πολύ να ευχαριστήσω του τωρινούς συνεργάτες, τον Δημήτρη, την κόρη μου Μαριαλένα και τον σαν γιό μου Βαλέριο για την υπομονή και την επιμονή τους.
Και εν κατακλείδι, να αναφέρω το μότο της Ψαρόβαρκας: “Calm seas don’t make a skilled sailor”
Τα λέμε on board!