Ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι αρχαιολόγος και ξεναγός.
Περιέγραψε τη Θεσσαλονίκη με μία φράση
Δαιμόνια νύμφη με διπολική διαταραχή.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σου η ομορφότερη γειτονιά της Θεσσαλονίκης;
Δύσκολη ερώτηση! Νομίζω η Άνω Πόλη, αλλά αγαπώ και το Ντεπώ. Στην Άνω Πόλη δεν βαριέσαι ποτέ! Δαιδαλώδη σοκάκια που ανακαλούν τη μεσαιωνική και οθωμανική πόλη σε οδηγούν σε μυστικούς θησαυρούς. Παλιές κρήνες, στιβαρά τείχη, ιερές γάτες που ρεμβάζουν μέσα σε σκιερούς κήπους, και πάνω από όλα, μικρές βυζαντινές εκκλησίες που κρύβουν θησαυρούς αμύθητης αξίας στα σκοτεινά τους σπλάχνα. Στο Ντεπώ αναζητάς τα ίχνη της Belle Époque, της θρυλικής περασιάς του αιώνα, το μυθικό 1900! Εκεί τα θραύσματα ενός αλλοτινού κοσμοπολιτισμού συνομιλούν με την οικιστική χυδαιότητα της αντιπαροχής.
Η πόλη που χάσαμε Vs η πόλη που χτίσαμε.
Μια κρυφή βόλτα που δεν θα μπει στον τουριστικό οδηγό;
Μια βόλτα στους Κήπους του Πασά και το Κοιμητήριο της Ευαγγελίστριας. Αγαπώ πολύ αυτούς τους δύο τόπους. Μάλιστα, μαζί με τον καθηγητή Γεωλογίας και αγαπητό φίλο, Βασίλη Μέλφο, είχαμε την τύχη να ανακαλύψουμε ποιοι δημιούργησαν τους Κήπους του Πασά, προσθέτοντας ένα ελάχιστο λιθαράκι στη γνώση μας για τη Θεσσαλονίκη της ύστερης οθωμανικής περιόδου. Στην Ευαγγελίστρια, μπορεί κανείς να συνομιλήσει με τη μνήμη της ελληνικής κοινότητας, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από τα ταφικά της μνημεία και τα σημαντικά γλυπτά που τα κοσμούν. Θα πρόσθετα και μια επίσκεψη στο αινιγματικό Γενί Τζαμί των Ντονμέ, ένα μνημείο που –πιστεύω- δεν έχουμε κατανοήσει ακόμα πλήρως τη σημασία και τη μοναδικότητα του.
Ποια είναι τα στέκια σου και πού πέρασες τις πιο ωραίες σου στιγμές;
Συχνάζω στα βιβλιοπωλεία του κέντρου και στο «Ωραίο Ντεπώ» στην οδό Βαφοπούλου. Τις πιο ωραίες μου στιγμές τις πέρασα ως έφηβος στην Πλατεία Ναβαρίνου, και ως φοιτητής στο καφενείο «Αλάμπρα» δίπλα στη Ροτόντα. Πέρασα καλά και στο Πανεπιστήμιο, ακόμα και μέσα στο περίφημο 301, τη βιβλιοθήκη του τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, αναζητώντας βιβλιογραφίες για τις εργασίες μου μέσα σε συρτάρια με κιτρινισμένες καρτέλες. Είμαι παιδί των ‘90s. Μια γενιά που συνομίλησε με τον «μοντερνισμό» και την «παράδοση». Ξεκίνησα ακούγοντας κασέτες στο walkman και αντιγράφοντας βινύλια στο pick up του πατέρα μου, πέρασα στο cd, απέκτησα το 1ο μου Nokia το 1999, συνδεόμουνα το 2000 στο πρωτόγονο internet της εποχής με 56άρι modem (πραγματικός εφιάλτης) και τώρα προσπαθώ να προσαρμοστώ στην πληθώρα των εφαρμογών που μας κατακλύζουν. Όλα καλά, ο κόσμος προχωράει!
Ποια είναι κατά τη γνώμη σου τα στοιχεία που “χαλάνε” τη Θεσσαλονίκη;
Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρες σελίδες, αλλά ας μείνω στα βασικά. Θεωρώ πως ο δήμαρχος είναι ανεπαρκής, η πόλη κάνει συνεχώς βήματα προς τα πίσω, ενώ οι χιλιάδες ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά στα μάτια μας χάνονται η μία μετά την άλλη. Η Θεσσαλονίκη είναι πιο βρώμικη από ποτέ, νομίζω ότι όποιος ζει στην πόλη το βιώνει καθημερινά. Ας μην μιλήσω για τις σχεδόν ανύπαρκτες και τριτοκοσμικές συγκοινωνίες που εξευτελίζουν την αξιοπρέπεια του κάθε επιβάτη. Πολλά μνημεία είναι μονίμως κλειστά. Καλούμε τους επισκέπτες να δουν τα βυζαντινά μνημεία που ανήκουν στη λίστα παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, ενώ οι περισσότερες εκκλησίες ανοίγουν και κλείνουν μόνο για τη λειτουργία και τα τελούμενα θρησκευτικά μυστήρια. Τέλος, για να μην τα ρίχνω όλα στους φορείς, και οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης δεν είναι υποδείγματα κοινωνικής συμπεριφοράς. Πολλοί παρκάρουν όπου θέλουν, κόβοντας την πρόσβαση σε ΑΜΕΑ, ηλικιωμένους, γονείς με καροτσάκια με το έτσι θέλω. Αν αγαπήσουμε λίγο περισσότερο αυτή την πόλη και αν απαιτήσουμε καλύτερη ποιότητα ζωής, έχοντας όμως βελτιώσει και οι ίδιοι τα κοινωνικά μας αντανακλαστικά, η Θεσσαλονίκη θα τρέξει στο μέλλον με ταχύτητα φωτός, αν…!
Σου ζητούν να ξεναγήσεις ένα μάτσο τουρίστες και θέλουμε τα φώτα σου!
Πού τους πηγαίνεις για…
Σουβλάκι
Στα 22 σουβλάκια στην Αριστοτέλους, αφού αρέσουν στην κόρη μου θα αρέσουν και σε αυτούς!
Μπουγάτσα
Στα μπουγατσατζίδικα γύρω από το σπίτι του Κεμάλ. Καλές τιμές-νόστιμη μπουγάτσα.
Γλυκό
Νομίζω στον Ελενίδη για τριγωνάκια, λίγο πιο πάνω από τα Ηλύσια
Aν ήσουν δήμαρχος για μία μέρα, τι θα άλλαζες πρώτα απ’όλα;
Τίποτα. Θα καλούσα τους συμπολίτες μου να αλλάξουν λίγο αυτοί. Έχουμε την πόλη και τη διοίκηση που μας αρμόζει, δεν περιμένω θαύματα.
Ποιο τραγούδι σου θυμίζει τη Θεσσαλονίκη;
Η «Παράξενη Πόλη» από τον πρώτο δίσκο που έβγαλαν οι Τρύπες το μακρινό 1985.
