H Μάχη των ήχων: Εξερευνώντας τα μουσικά αρχεία μνήμης από τη Μάχη Ντόλκου
Κάθε εβδομάδα η Μάχη Ντόλκου ξεφυλλίζει το μουσικό της ημερολόγιο και περιγράφει ιστορίες μουσικών αλλά και τραγουδιών που στιγμάτισαν τον κόσμο αλλά και την ίδια.
Από τα βινύλια και τις κασέτες στο Spotify και το YouTube ταξιδεύουμε, νιώθουμε και ζούμε παρέα με τον κολλητό μας φιλαράκι, τη μουσική.
George Michael
Ο George Michael, (πραγματικό όνομα: Γεώργιος Κυριάκος Παναγιώτου, 25 Ιουνίου 1963 – 25 Δεκεμβρίου 2016) ήταν Βρετανός τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και μουσικός παραγωγός ελληνοκυπριακής καταγωγής.
Το καλάθι του κ. Παναγιώτου έχει τους Wham,έχει σόλο καριέρα, ναρκωτικά, φιλανθρωπίες, πρώιμο θάνατο, συλλήψεις, δικαστικές διαμάχες και πολλές πολλές μουσικές επιτυχίες.
Νιώθω μια απροσδιόριστη σύγχυση γράφοντας γι’ αυτόν. Από την μια είναι το “Last Christmas” οπού μου έρχονται φυσικά τα Χριστούγεννα στο μυαλό. Όσο πλύση εγκέφαλου και να γίνεται στην έναρξη της εορταστική περιόδου με αυτό το τραγούδι , άλλο τόσο απαραίτητο έχει γίνει. Είναι ξεκάθαρο. Χριστούγεννα = Άγιος Βασίλης, δέντρο, δώρα και Wham!
Μετά είναι και το “Wake Me Up Before You Go-Go” που είναι συνώνυμο με την χαρά, τα πάρτη και τις εκρήξεις μικρών ενθουσιασμών, όπου σηκώνεσαι από την καρεκλά σου και ξεκινάς να χορεύεις ανέμελα και παιχνιδιάρικα. Σε ενθαρρύνει να ξυπνήσεις με κέφι και χαμόγελο ένα πράμα.
Και ύστερα σου έρχεται ένα “Jesus to a Child”…
Tο “Jesus to a Child” και ολόκληρος ο δίσκος αντικατοπτρίζουν την πιο σκοτεινή και βαθιά προβληματική πλευρά του George Michael. Η αντίφαση μεταξύ της χαλαρωτικής αίσθησης που προκαλεί το τραγούδι και του πόνου που διακρίνεται σε αυτό, αποτυπώνει την πολυπλοκότητα του εσωτερικού κόσμου του καλλιτέχνη. Αυτή η δυαδικότητα μπορεί να αποδειχθεί πολύ σημαντική για να κατανοήσεις την τραγικότητα της ζωής του George Michael και το αντίκτυπο που είχε στη μουσική του.
“Be good to yourself ‘cause nobody else has the power to make you happy”
Κάποτε, χρόνια πριν, μια από τις αγαπημένες συνήθειες των κοριτσιών, ήταν η αλληλογραφία. Με το που γνωρίζαμε μια καινούργια φίλη, μετά την μαγική πρόταση “Θέλεις να γίνουμε φίλες;” ακολουθούσε το “Θέλεις να αλληλογραφήσουμε;”
Έτσι ανυπομονούσαμε να έρθει ο ταχυδρόμος, για να δούμε αν έχει γράμμα για εμάς, ενώ οι γειτονίες είχαν εγκαταστημένο κάπου σε κάποιο τοίχο, ένα κίτρινο κουτί όπου σε αυτό ρίχναμε τα γράμματα με τα επτασφράγιστα μυστικά μας! Πέρα από τις φίλες όμως, σε διάφοράa νεανικά περιοδικά της εποχής υπήρχαν και αγγελίες στις τελευταίες σελίδες όπου νεαροί/ες ζητούσαν άτομα για αλληλογραφία και κάπως έτσι γνώριζες ανθρώπους από όλη την Ελλάδα!
Μέσα στα γράμματα βάζαμε και δωράκια όπως αφίσες καλλιτεχνών, αυτοκόλλητα και πολλές φορές χειρόγραφους στίχους αγαπημένων τραγουδιών! Πίσω λοιπόν στη δεκαετία του ’90 σε ένα από αυτά τα γράμματα πρωταγωνιστούσε και ο George Michael. Ο αγαπημένος, της παιδικής μου εξ αποστάσεως φίλης, της Κατερίνας.
Και εκεί που νομίζεις πως κάποια πράγματα ανήκουν στο παρελθόν, ξαφνικά γνωρίζεις μια Τατιάνα, η οποία διατηρεί το χόμπι αυτό ζωντανό με αγάπη και σεβασμό. Αλληλογραφεί δια χειρός με κόσμο εντός και εκτός Ελλάδας και λατρεύει τον George Michael. Έτσι ένα πρωί, ο ταχυδρόμος σου χτυπά ξανά το θυροτηλέφωνο και παραλαμβάνεις ένα υπέροχο γράμμα με τα συνοδευτικά δωράκια του που αναδεικνύουν τον ενθουσιασμό της στιγμής!
Η νοηματική συσχέτιση και το συναίσθημα είναι τόσο ζωντανά και αληθινά όπως τότε. Σαν να ανοίγεις ξανά τα δώρα της παιδικής σου ευτυχίας. Μικρές καθημερινές χαρές που ξεπροβάλλουν από το παρελθόν για να συγχωνευτούν με το παρόν.
Και κάπως έτσι, ο George Michael δεν είναι απλός ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Είναι ένας σύνδεσμος μεταξύ των χρόνων, μια γέφυρα που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και στην δική μου περίπτωση με την συμμετοχή της Κατερίνας και της Τατιάνας, ενός κοριτσιού και μιας γυναίκας.
Μουσικούλα μου, αγαπημένη μου χρονομηχανή!
