γράφει η Κωνσταντίνα Μανίκα
Ο παλμός του 64ο Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συνεχίζει να χτυπά στο κέντρο της πόλης με έντονη συμμετοχή και ρυθμούς που θυμίζουν την προ Covid εποχή. Οι θεατές φαίνεται πως επέστρεψαν δυναμικά στις αίθουσες του Φεστιβάλ διψασμένοι για σινεμά, προβολές, παράλληλες εκδηλώσεις και πάρτι. Η πλατεία Αριστοτέλους σφύζει από κινηματογραφόφιλους και σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να υπενθυμίσουμε στο κοινό πως μπορεί να προμηθευτεί τα εισιτήρια του τόσο online όσο και από τα εκδοτήρια εισιτηρίων που λειτουργούν έξω από κάθε αίθουσα του φεστιβάλ καθώς τα sould out έχουν ήδη ξεκινήσει. Ας περάσουμε τώρα στις προτάσεις μας για την Πέμπτη μέρα του φεστιβάλ Κυριακή 5/11.
Μην περιμένετε πολλά από το τέλος του κόσμου (Do not expect too much from the end of the world)
Ο περσινός νικητής της Χρυσής Αρκούδας του Φεστιβάλ του Βερολίνου, Radu Jude, επανέρχεται με μια αυτοαναφορική σουρεαλιστική κωμωδία κοινωνικής κριτικής της σύγχρονης εργασιακής πραγματικότητας. Η ταινία που ξεκίνησε την φεστιβαλική της πορεία στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, όπου και απέσπασε το βραβείο Special Jury στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα, προβάλλεται την Κυριακή 05/11 στην αίθουσα Ολύμπιον στις 16:30, στο τμήμα Special Screenings.
Υπόθεση: Κάθε ταινία του Ράντου Ζούντε αποτελεί γεγονός, και το Μην περιμένετε πολλά από το τέλος του κόσμου δεν αποτελεί εξαίρεση. Δυο χρόνια μετά τη Χρυσή Άρκτο, ο Ζούντε επιστρέφει με άλλη μια πανέξυπνη και πικρά ευφρόσυνη σάτιρα. Στο πρώτο μέρος της ταινίας παρακολουθούμε την Άντζελα, μια κακοπληρωμένη βοηθό παραγωγής που αλωνίζει τους δρόμους του Βουκουρεστίου με το αυτοκίνητό της για το κάστινγκ ενός εταιρικού βίντεο. Στο δεύτερο μέρος, παρακολουθούμε το σκάνδαλο που ξεσπά εξαιτίας του βίντεο – και το κουκούλωμά του. Απολαυστικό road movie και δηκτικό σχόλιο για τη ρουμανική κοινωνία, παιχνίδι με τη φόρμα και τροφή για σκέψη γύρω από την ελαστικοποίηση της εργασίας και την ρηχή κουλτούρα των ψηφιακών μέσων, η ταινία του Ζούντε διακωμωδεί με σπάνιο πνεύμα τον αναδυόμενο απολυταρχισμό της εποχής μας.
Κάμπια Νύμφη Πεταλούδα (Embryo Lavra Butterfly)
Ο Κύρος Παπαβασιλείου, έχει διαγωνιστεί με την μικρού μήκους ταινία του “Για το Όνομα του Σπουργιτιού” στο επίσημο πρόγραμμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών των Καννών το 2007, ενώ η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του “Οι Εντυπώσεις ενός Πνιγμένου” διαγωνίστηκε στο Διεθνές φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ. Το Κάμπια Νύμφη Πεταλούδα, είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη και έχει κάνει ένα δυναμικό άνοιγμα σε Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ανάμεσα σε αυτά και στο Φεστιβάλ του Karlovy Vary. Στο ΦΚΘ προβάλεται στο τμήμα του Διεθνούς Διαγωνιστικού και της Επίσημης Πρώτης Προβολής του Ελληνικού Κινηματογράφου την Κυριακή 05/11 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης στις 19:00. Η ταινία είναι ενα δράμα φαντασίας για την έννοια του χρόνου και την υπέρβασή του με βαθιά συναισθηματική προσέγγιση.
Υπόθεση: Βρισκόμαστε στην Κύπρο του 1940. Ένα ζευγάρι καταφθάνει σ’ έναν απομονωμένο μύλο. Οι δυο τους είναι παράνομοι και κυνηγημένοι. Ο άνδρας παρατά την εξαθλιωμένη γυναίκα στα χέρια του μυλωνά και τρέπεται σε φυγή. Καθώς η γυναίκα δέχεται περίθαλψη με στοργή, ανάμεσα τους γεννιέται ο έρωτας. Η ησυχία τους διαταράσσεται βίαια όταν α άντρας της με αυτούς που την κυνηγούν εμφανίζονται στον μύλο.
Αινείας (Enea)
Ο Pietro Castellito, που τον γνωρίσαμε στο 61ο ΦΚΘ με τα Αρπακτικά, σε ρόλο ηθοποιού, σκηνοθέτη και σεναριογράφου, επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη με την νέα του ταινία στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες με αέρα Βενετίας, όπου η ο Αινείας ήταν υποψήφιος για τον Χρυσό Λέοντα στο φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου. Το ιταλικό δράμα για μια παραβατική ελίτ που αποτελεί μια σπουδή στην σύγχρονη μετέωρη νεολαία προβάλλεται την Κυριακή 05/11 στις 19:30 στον κινηματογράφο Μακεδονικόν.
Υπόθεση: Ένας νεαρός άνδρας που πλησιάζει τα τριάντα χωρίς να έχει κάποιο σκοπό στη ζωή, αποφασίζει να αδράξει την ευκαιρία που του προσφέρεται και να πουλήσει είκοσι κιλά κοκαΐνης για λογαριασμό ενός ντόπιου αρχιμαφιόζου. Ένα εικαστικά εκθαμβωτικό γκανγκστερικό δράμα με επιρροές από το σινεμά του Πάολο Σορεντίνο και του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, ο Αινείας του Πιέτρο Καστελίτο (στο οποίο πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης στο πλευρό του διάσημου πατέρα του), εμπνέεται χαλαρά απ’ την Αινειάδα του Βιργιλίου για να προσφέρει μια εντελώς φρέσκια ματιά στο είδος. Μέσα από μια εντυπωσιακή νυχτερινή κινηματογράφηση και άψογο οπτικό στυλιζάρισμα, ο σκηνοθετέτης επιδεικνύει στη μόλις δεύτερη μεγάλου μήκους δουλειά του εντυπωσιακή σκηνοθετική ωριμότητα, συνδυάζοντας ιδανικά το σασπένς με τη μελαγχολία για να μας δώσει την εικόνα ενός παρηκμασμένου κόσμου που οδεύει προς την τελική του εξαφάνιση με περήφανη, αμοραλιστική μεγαλοπρέπεια.
Κρίσιμη Ζώνη (Critical Zone)
To ιρανικό road movie του Ali Ahmadzadeh που πλέκει στοιχεία δράματος και φαντασίας ήταν ο φετινός νικητής του Φεστιβάλ του Λοκάρνο, παρά την απαγόρευση του σκηνοθέτη από την πατρίδα του να παραστεί στην διοργάνωση. Με επεισοδιακή δομή και αναφορές σε Abbas Kiarostami και Kubrick ο σκηνοθέτης προκάλεσε και ενθουσιάσε με την τρίτη μεγλαλου μήκους ταινία του η οποία θα προβληθεί στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες: Another Take του ΦΚΘ την Κυριακή 05/11 στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα στις 20:00.
Υπόθεση: Με φόντο μια Τεχεράνη όπου τα ναρκωτικά μοιάζουν το μοναδικό αντίδοτο στη συστημική καταπίεση, ο Αμίρ γίνεται ένας αυτόκλητος θεραπευτής-προφήτης που τα διακινεί ακούραστα στα κάθε λογής νυκτόβια πλάσματα της πόλης, με οδηγό και φύλακα-άγγελο τη γυναικεία φωνή του GPS. «Η δημιουργία αυτής της ταινίας ήταν επανάσταση, η προβολή της μια ακόμα μεγαλύτερη νίκη» εξηγεί ο σκηνοθέτης που, παρά τις απαγορεύσεις να κάνει σινεμά και της εξόδου από τη χώρα, συνέθεσε ένα guerilla σύμπαν συναρπαστικό και, κυρίως, αναπάντεχο για τα δεδομένα της σημαντικής κινηματογραφικής παράδοσης του Ιράν, το οποίο τιμήθηκε με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Μια ανυπότακτη ταινία δρόμου, η οποία πραγματοποιήθηκε δίχως αληθινούς ηθοποιούς, με μόνιμα κρυμμένη κάμερα και όρους θρίλερ, για να μας θυμίζει ότι ακόμα και στα πιο άγονα εδάφη μπορούν να ανθίσουν λουλούδια. Ενίοτε παραισθησιογόνα.
Κουσούρια (Shortcomings)
Η αμερικάνικη αυτοαναφορική κωμωδία Shortcomings, είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού, κωμικού, σκηνοθέτη και σεναριογράφου Randall Park που συμμετείχε στο φετινό Φεστιβάλ του Sundance. Η σπουδή χαρακτήρα με πρωταγωνιστή έναν αμεριακονασιάτη φοιτητή κινηματογράφου που διευθύνει έναν art house κινηματογράφο συνδυάζει στοιχεία κωμωδίας, δράματος και ρομάντζου. Η ταινία που προβάλλεται στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες, στην αίθουσα Ολύμπιον την Κυριακή 5/11 στις 23:15 είναι μια ευχάριστη και ανάλαφρη πρόταση για το κλείσιμο της πέμπτης ημέρας του φεστιβάλ.
Υπόθεση: Ο Μπεν και η Μίκο, ασιατικής καταγωγής Αμερικανοί, είναι ένα νεαρό ζευγάρι που πασχίζει να τα βγάλει πέρα – εκείνος επίδοξος σκηνοθέτης, εκείνη συγγραφέας. Απολαυστικά δηκτικός, ο Μπεν παλεύει να συμφιλιωθεί με τη διπλή του ταυτότητα και τις ανασφάλειές του. Ώσπου, όταν η Μίκο τού ανακοινώνει ότι μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, ο Μπεν υποχρεώνεται να ενηλικιωθεί. Βασισμένο στο ομότιτλο graphic novel του σπουδαίου Αμερικανού κομίστα Έντριαν Τομίνε, αυτό το γεμάτο χιούμορ και ενέργεια πνευματώδες ντεμπούτο συλλαμβάνει το zeitgeist μιας νέας, ανήσυχης γενιάς Αμερικανών, ενώ ταυτόχρονα σχολιάζει επιτακτικά ερωτήματα φυλετικής ταυτότητας, συνομιλώντας με τις καλύτερες στιγμές του Γούντι Άλεν ή του Νόα Μπάουμπακ. Συστήνοντάς μας ένα εξαιρετικό καστ νεαρών ηθοποιών, το φιλμ, εξίσου κωμικό και σκοτεινό, αποκαθιστά την πίστη μας στο ανεξάρτητο σινεμά.
