Ο Πράσινος Μύλος ήταν ίσως η πιο γνωστή ταβέρνα της περιοχής, κέντρο διασκέδασης για τους Συκιώτες αλλά και γενικότερα για τους Θεσσαλονικείς. Βρισκόταν στην περιοχή Β.Α.Ο. στην οδό Μακεδονομάχων και ήταν ιδιοκτησία του Παύλου Βουλγαράκη.
Το κατάστημα τα σαββατοκύριακα διέθετε μουσικό πρόγραμμα με λαϊκές ορχήστρες-συγκροτήματα, όπως του Μάρκου Βαμβακάρη, του Μάριο Λάτζα και άλλων καλών τροβαδούρων της παλιάς καλής εποχής. Στην αρχή ξεκίνησε ως καφενείο και έγινε γνωστό και με το κωδικό όνομα «κρυφό σχολειό» καθώς λειτουργούσε ως μπαρμπουτιέρα (μπαρμπούτι= παιχνίδι με ζάρια).
Σε αυτό αναφέρεται το παλιό λαϊκό άσμα τoυ Μπάμπη Μαρκάκη, λαϊκού τραγουδιστή και συνθέτη που καθιερώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Το τραγούδησε και ο ίδιος, και η Μαριώ.
Η ταβέρνα ήταν ένα κομψό διώροφο κτίσμα που λειτουργούσε όλο τον χρόνο. Στην μπροστινή είσοδο υπήρχε μεγάλη ταμπέλα βαμμένη με έντονο πράσινο χρώμα: «Εξοχικόν, ο Πράσινος Μύλος», ενώ πάνω υπήρχε ζωγραφισμένο το σήμα του πυροβολικού, ενδεικτικό της στράτευσης – ειδικότητας του ιδιοκτήτη.
Γύρω – γύρω υπήρχε περιφραγμένος με ξύλινο φράχτη αυλόγυρος γεμάτος δέντρα και κληματαριές. Στην πλαϊνή είσοδο, υπήρχαν δύο οβίδες μεγάλου διαμετρήματος και πάνω από αυτές επιγραφή με το όνομα του καταστήματος. Τα καλοκαίρια, λόγω της παντελούς έλλειψης πρασίνου, ο χώρος αποτελούσε χώρο ανάπαυσης – δροσιάς για τους κατοίκους που απολάμβαναν την παρέα στα ολοστρόγγυλα τραπεζάκια και τις ψάθινες καρέκλες του.
[ΠΗΓΗ: Κ. Νίγδελη (2016), Δήμος Νεάπολης-Συκεών «Ο μεγάλος Καλλικρατικός Δήμος»]
Μες τον πράσινο το μύλο
Μες στον πράσινο το μύλο
μου τα παίρναν ταχτικά
μα τους τα `χω πάρει πίσω
από μια καλή ζαριά
Μάγκες μου, βάλτε
μπρος πίσω πάτε
να σας τα πάρω
για να ρεφάρω.
Μου τα παίρναν και γυρνούσα
με τα ποδιά απ’ τις Συκιές
και δεν είχα να γουστάρω
στα μπουζούκια δυο πενιές
Μάγκες μου βάλτε
μπρος πίσω πάτε…
Έχω μια μεγάλη ρέντα
κι όλ’ οι μάγκες απορούν
και στη τσόχα καραγκιόζη
ψάχνουν άδικα να βρουν
