Το καφενείο του Κιοσσέ στέκει ακόμα, απλά έχει αλλάξει χέρια και αντί για καφέ σερβίρει μεζέδες.
Το 1885 ενας Τούρκος, ο Κιοσσές, άνοιξε καφενείο στο Τσινάρι, απέναντι από την κρήνη του Μουράτ του Β.Ο Κιοσσές περιποιόταν τους θαμώνες με καφέδες, δροσερό νερό, ναργιλέδες, τσάγια και ηδύποτα.
Οι μουσουλμάνοι δεν πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, τουλάχιστον φανερά. Στα καφενεία τους όμως προσφέρουν ένα είδος λικέρ, το «μπερδεμένο». Ο Κιοσσές έφυγε με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923. Το καφενείο του πέρασε σ’ άλλα χέρια. Το πήρε ένας Σμυρνιός, που σερβίριζε ούζο και σμυρνέικους μεζέδες. Τις αργίες και τις γιορτές έβαζε σαντουροβιόλι και η γειτονιά γέμιζε μικρασιάτικους σκοπούς όλο νοσταλγία για τη χαμένη πατρίδα
Είναι ο μοναδικός παλιός τούρκικος καφενές που έχει απομείνει στη Θεσσαλονίκη. Γωνιακός, με μπαλκονάκι, με τζαμωτό και ξύλινα καΐτια, κεραμίδια, πλακάκια στο πάτωμα και ξυλόσομπα. Δεν είναι πια καφενές, ούτε καφέ-ουζερί κι ας ονομάζεται έτσι· είναι ταβέρνα-ουζερί με μεγάλη φήμη και έχει διατηρήσει την εικόνα του μαγαζιού όπως ήταν στα παλιά χρόνια – η ταβέρνα Τσινάρι…
