Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: ημέρα 9η
Γράφει η Φανή Εμμανουήλ
ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ / A DIFFERENT MAN, Aaron SCHIMBERG, USA, 2024, 112’
Ένας φιλόδοξος ηθοποιός δέχεται να κάνει χρήση μιας πρωτοποριακής ιατρικής μεθόδου προκειμένου να αλλάξει δραστικά την εμφάνισή του. Αλλά το νέο πρόσωπο που ονειρευόταν γίνεται γρήγορα ο εφιάλτης του, καθώς χάνει τον ρόλο που πίστευε ότι γεννήθηκε για να παίξει και σταδιακά αποκτά εμμονή με το ν’ ανακτήσει αυτό που έχει χαθεί. Ένας αναπάντεχος συνδυασμός ψυχολογικού θρίλερ και μαύρης κωμωδίας, πάνω στην έννοια της ταυτότητας (και στη ρευστή, φευγαλέα, πολυσύνθετη φύση της) ξυπνά μνήμες απ’ τον αριστουργηματικό Άνθρωπο ελέφαντα του Ντέιβιντ Λιντς και το ανατριχιαστικό Seconds του Τζον Φρανκενχάιμερ, ενώ παράλληλα σατιρίζει υπόγεια την υποκριτική στάση μιας ολόκληρης κοινωνίας απέναντι στην ατέλεια. Αποσπώντας δύο εκπληκτικές ερμηνείες απ’ τους θαυμάσιους πρωταγωνιστές του (με τον Σεμπάστιαν Σταν να αποπσπά την Αργυρή Άρκτο για Καλύτερη Ερμηνεία στην Μπερλινάλε του Βερολίνου), με εξαιρετικό ηχητικό σχεδιασμό και μια νουάρ ατμόσφαιρα που καθηλώνει, ο Άρον Σίμπεργκ παραδίδει μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΟΥ / MEMOIR OF A SNAIL, Adam ELLIOT, Australia, 2024, 95’
Η Γκρέις Πάντελ είναι μια μοναχική, κοινωνικά απροσάρμοστη κοπέλα, με αδυναμία στη συλλογή διακοσμητικών σαλιγκαριών και βαθιά αγάπη για τα βιβλία. Σε νεαρή ηλικία, όταν η Γκρέις χωρίστηκε από τον οξύθυμο δίδυμο αδερφό της, τον Γκίλμπερτ, βυθίστηκε στο άγχος και στη νευρικότητα. Παρά τις διαρκείς δυσκολίες, η έμπνευση και η ελπίδα έρχονται στην επιφάνεια μέσα από τη μακροχρόνια φιλία που αναπτύσσει με μια ηλικιωμένη, εκκεντρική γυναίκα ονόματι Πίνκι, η οποία είναι γεμάτη σθένος και επιθυμία για ζωή. Από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη και δημιουργό animation Άνταμ Έλιοτ, η ταινία ξετυλίγει ένα μοναδικό εικαστικό όραμα για ένα συγκινητικό, ειλικρινές και ξεκαρδιστικό χρονικό της ζωής μιας αποσυνάγωγης, μιας γυναίκας που ανακτά αυτοπεποίθησή της, καθώς ανακαλύπτει μερικές αχτίδες φωτός στο χάος της καθημερινότητάς της.
THE LAST SHOWGIRL, Gia COPPOLA, USA, 2024, 85’
Κοιτάζοντας πίσω από τη λάμψη και τα φώτα του Λας Βέγκας που δεν σβήνουν ποτέ, η νέα ταινία της Τζία Κόπολα δίνει στην Πάμελα Άντερσον τον ρόλο που έψαχνε μια ολόκληρη ζωή. Στο The Last Showgirl υποδύεται μια χορεύτρια σε ένα σόου της πόλης που μετά από 30 ολόκληρα χρόνια στην σκηνή, θα πρέπει να επανεφεύρει τη ζωή της και την ίδια της την ύπαρξη, όταν η παράσταση στην οποία δουλεύει θα κατέβει. The show must go on, αλλά υπάρχουν φορές που η αυλαία πέφτει: αυτό είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο να διαχειριστείς όταν και η νιότη έχει περάσει και η λαμπερή ομορφιά έχει θαμπώσει. Με θαυμάσιες ερμηνείες από την Άντερσον, την Τζέιμι Λι Κέρτις και τον Ντέιβ Μπαουτίστα, η ταινία μιλά για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σε μια βιομηχανία –και μια κοινωνία– που αποθεώνει τη νεότητα, χτίζοντας ένα τρυφερό, αληθινό, αστείο και διαπεραστικό πορτρέτο ενός απροσδόκητα σύνθετου χαρακτήρα, μιας κοινότητας και μιας ολόκληρης εποχής.
QUASI A CASA, Carolina PAVONE, Italy, 2024, 95’
Έρχεται μια στιγμή στη ζωή μας που όλοι αναρωτιόμαστε ποια είναι η θέση μας στον κόσμο. Η εικοσάχρονη Κατερίνα ονειρεύεται να γίνει μουσικός, αλλά ο φόβος και η ανασφάλεια την καθηλώνουν. Ένα καλοκαίρι γνωρίζει τη Μία, τη Γαλλίδα τραγουδίστρια που θαυμάζει, και αυτό σηματοδοτεί την αρχή μιας περίπλοκης σχέσης που θα την ακολουθεί για χρόνια. Μέσα από αυτή τη σχέση, η Κατερίνα έρχεται πιο κοντά στο να βρει ποιο είναι το «σπίτι» της. Σχεδόν. Μια εκλεπτυσμένη κωμωδία, στην οποία το ανερχόμενο αστέρι της γαλλικής σκηνής, Λου Ντουαγιόν, κόρη της Τζέιν Μπίρκιν, μας διδάσκει πώς να ισορροπήσουμε στις πολυπλοκότητες της ζωής – ειδικά όταν αυτή επηρεάζεται βαθιά από την τέχνη. Η σκηνοθέτρια Καρολίνα Παβόνε μας υπενθυμίζει ότι «ο φόβος και η ανασφάλεια δεν φεύγουν ποτέ, αλλά όταν βρούμε ένα μέρος που μπορούμε να αποκαλούμε “σπίτι”, πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να μην το χάσουμε».