Γράφει η Φανή Εμμανουήλ
Το πλάνο ήταν να πετάξω σήμερα για Βενετία. Κάποιες φορές όμως τα σχέδια ναυαγούν, έτσι βρέθηκα με την διαπίστευση στο χέρι, να βλέπω το κόκκινο χαλί και τα πρώτα reactions από το twitter. Πριν γίνουν όλα αυτά βέβαια, είχα κάνει ήδη την απαραίτητη λίστα με τις ταινίες που θα έβλεπα και θα την μοιραστώ εδώ, σε αλφαβητική σειρά, για να μην πάει χαμένη. Ας έχουμε κάτι να περιμένουμε καθώς αρκετές από αυτές που αναφέρω έχουν πάρει ήδη ελληνική διανομή. Και όχι δεν περιλαμβάνει την Maria του Larrain, καθώς σαν βιομηχανία, παράγουμε περισσότερα biopics και Callas related films απ’ όσα μπορούμε (ή θέλουμε;) να καταναλώσουμε.
Η πιο απρόσμενη συμμετοχή στην φετινή Βενετία είναι το Beetlejuice Beetlejuice. Τριάντα έξι χρόνια μετά από το πλέον cult classic original, o Tim Burton επιστρέφει με το σίκουελ της ταινίας που που τον έβαλε στο κέντρο του κινηματογραφικού χάρτη και καθιέρωσε πλήρως το ιδιότυπο μακάβριο ύφος του. Στο Beetlejuice Beetlejuice το ορίτζιναλ καστ συγκεντρώνεται για άλλη μια φορά, όταν μια οικογενειακή τραγωδία φέρνει την Lydia Deetz (Winona Ryder) και την ατίθαση κόρη της Astrid (Jenna Ortega) πίσω στο Winter River. Στα χνάρια της μητέρας της, ή “alleged mother” όπως βλέπουμε να την αποκαλεί από τ τρέιλερ, η Astrid απελευθερώνει κατά λάθος τον Beetlejuice (Michael Keaton) για άλλη μια φορά. Το πολυαναμενόμενο σίκουελ του Μπάρτον ανοίγει το 81ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και υπόσχεται την ίδια ιδιόμορφη, τρομακτική διασκέδαση με το πρωτότυπο, με χοντροκομμένα αστεία, θορυβώδη εφέ και άφθονο παράξενο χάος.
Σε συμπαραγωγή της A24 και με πρωταγωνίστρια τη Nicole Kidman, το Babygirl έχει δημιουργήσει ήδη αρκετά υψηλές προσδοκίες, έχοντας στο τιμόνι την Halina Reijn, σκηνοθέτη του Bodies Bodies Bodies, που εμπνεύστηκε από την αγάπη για τα ερωτικά θρίλερ κινηματογραφιστών όπως ο Paul Verhoeven και ο Adrian Lyne. Η ταινία εμβαθύνει σε πολύπλοκες δυναμικές εξουσίας, εστιάζοντας σε ένα απαγορευμένο ειδύλλιο μεταξύ μιας υψηλόβαθμης διευθύνουσας συμβούλου (Kidman) και του νεαρού ασκούμενου της (Harris Dickinson). Το καστ συμπληρώνεται με τον Antonio Banderas στον ρόλο του συζύγου της Kidman και την Sophie Wilde σε ρόλο έκπληξη.
Μπορεί το The Brutalist να διαρκεί 215 λεπτά, αλλά αυτό δεν μειώνει τον ενθουσιασμό των σινεφίλ για την τελευταία ταινία του Brady Corbet. Επιστρέφοντας στη Βενετία μετά το Vox Lux, ο Corbet φέρνει ένα all-star καστ, με πρωταγωνιστή τον Adrien Brody στον ρόλο του αρχιτέκτονα László Toth, ο οποίος, μαζί με τη σύζυγό του Erzsébet (Felicity Jones), δραπετεύει από τη μεταπολεμική Ευρώπη για να χτίσει μια νέα ζωή στην Αμερική. Όταν τα σχέδιά τους απειλούνται από έναν μυστηριώδη πελάτη, όλα όσα έχουν φτιάξει θέτονται σε κίνδυνο. Η ταινία γυρίστηκε σε Vista Vision από τον Lol Crawley με επιμέλεια του Dávid Jancsó. O Crawley τέλεσε διευθυντής φωτογραφίας στις δύο προηγούμενες δουλειές του Corbet, Vox Lux και The Childhood of a Leader καθώς και το πιο πρόσφατο White Noise του Noah Baumbach. Το φεστιβάλ θα προβάλει το The Brutalist σε 70mm, με το όραμα του Corbet να σηματοδοτεί μια πρόσφατη τάση σκηνοθετών από τον Christopher Nolan έως τον Paul Thomas Anderson να παρουσιάζουν τις ταινίες τους σε αυτό το φορμάτ.
Σε κάθε φεστιβάλ υπάρχει χρόνος για τουλάχιστον ένα ντοκιμαντέρ. Στην φετινή Βενετία ίσως η πιο ορθή επιλογή είναι το Chain Reactions. Το ντοκιμαντέρ του Alexandre O. Philippe εξερευνά την επίδραση του The Texas Chain Saw Massacre πενήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, στην ποπ κουλτούρα αλλά και στους δεξιοτέχνες του είδους Patton Oswalt, Takashi Miike, Alexandra Heller-Nicholas, Stephen King και Karyn Kusama.
Το στοχαστικό, αντανακλαστικό στυλ του Philippe έχει αναπτυχθεί πολύ από το 2010, όταν μας εισήγαγε στον κινηματογραφικό του στύλ με την ταινία του The People vs. George Lucas, μια ματιά πάνω στο Star Wars fandom. Το 2017 κυκλοφόρησε το 78/52, μια εντατική μελέτη της σκηνής του ντους στο Psycho, την οποία ακολούθησε το 2019 με το Memory: The Origins of Alien, μια βαθιά βουτιά στα θέματα της επιστημονικής φαντασίας του Ridley Scott. Το Leap of Faith: William Friedkin on The Exorcist του 2019 το ακολούθησε και το The Takeing (2021), σχετικά με τη θέση του Monument Valley στην ιστορία του Western. Η πιο πρόσφατη επιτυχία του ήταν με το πλέον φεστιβαλικό Lynch/Oz (2022), διερευνώντας τις πολλές αναφορές στον Wizard of Oz στο έργο του David Lynch.
Το Diva Futura είναι ένα άλλο ιταλικό έργο που κάνει το ντεμπούτο του φέτος. Με φόντο τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, εξερευνά την άνοδο της ιταλικής βιομηχανίας πορνό. Η ταινία ακολουθεί τον Riccardo Schicchi (Pietro Castellitto) καθώς δημιουργεί το πρακτορείο Diva Futura, μετατρέποντας «κορίτσια της διπλανής πόρτας» όπως η Moana Pozzi και η Ilona Staller σε παγκόσμιους σούπερ σταρ και πολιτιστικά είδωλα. Ο όρος Pornstar, μια λέξη που επινοήθηκε εκείνη την εποχή, σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής καθώς οι γυναίκες αυτές, μπήκαν με ευκολία στα ιταλικά σπίτια χάρη στην έκρηξη των ιδιωτικών τηλεοράσεων και των VCR.
Ο αντίκτυπος των μέσων ενημέρωσης της εποχής, ήταν τόσο συντριπτικός που οδήγησε στην εκλογή στο Κοινοβούλιο της Ilona Staller, γνωστής ως “Cicciolina”, στη γέννηση του Partito dell’Amore και στην υποψηφιότητα της Moana Pozzi για δήμαρχος της Ρώμης. Η περιπέτεια αυτής της μεγάλης «οικογένειας» -η οποία χαρακτηρίσθηκε απο ζήλιες, δοκιμασίες και αντιφάσεις που άφησαν τη βιομηχανία της πορνογραφίας στο απόλυτο χάος, αφηγείται μέσα από τα μάτια της νεοπροσλαμβανόμενης Debora (Barbara Ronchi).
Άλλη μια ταινία που θα κάνει πρεμιέρα στην Βενετία μερικές εβδομάδες πριν την ελληνική πρεμιέρα είναι το Joker: Folie à Deux. Το πολυαναμενόμενο σίκουελ του Todd Phillips θα ανταγωνιστεί άλλες 20 ταινίες στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ. To Joker: Folie à Deux παίρνει την ένταση του Joker του 2019 και μας βυθίζει ακόμα πιο βαθιά στο διαταραγμένο μυαλό του Arthur Fleck (Joaquin Phoenix), δημιουργώντας έναν κόσμο όπου όλα είναι δυνατά. Διαδραματίζεται κυρίως στο Arkham Asylum, όπου ο Arthur είναι ασθενής, με το χρονοδιάγραμμα από τα γεγονότα της πρώτης ταινίας να παραμένει ασαφές. Εκεί, συναντά την Harley Quinn, την οποία υποδύεται η Lady Gaga, και η ταινία παίρνει μια τροπή, από ψυχολογικό θρίλερ, σε μιούζικαλ δράσης. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται αντισυμβατικό, το τρέιλερ υπόσχεται ένα απίστευτο θέαμα με εκπληκτικά μουσικά νούμερα. Η ταινία φαίνεται να είναι τόσο χαοτική και σαγηνευτική όσο οι χαρακτήρες της, αλλά με ένα συναισθηματικό βάθος που την κρατά προσγειωμένη.
Μια ακόμα, σίγουρη επιλογή είναι το Pavements. Εκ πρώτης όψεως, ένα ντοκιμαντέρ για το εμβληματικό 90s indie συγκρότημα, Pavement μπορεί να φαίνεται σαν μια ακόμη μουσική ταινία — αλλά το Pavements είναι κάθε άλλο παρά τυπικό. Σε σκηνοθεσία του Alex Ross Perry, αυτό το πρισματικό ντοκιμαντέρ συνδυάζει αφήγηση, scripted αναπαραστάσεις, πλάνα ντοκιμαντέρ, μουσικά στοιχεία και μετακειμενικό σχολιασμό δημιουργώντας μια πλούσια, πολυεπίπεδη αφήγηση. Η ταινία παρακολουθεί στενά το συγκρότημα καθώς προετοιμάζονται για την sold-out περιοδεία επανασύνδεσης τους που έγινε το 2022. Παράλληλα, παρακολουθεί την ανάπτυξη ενός μιούζικαλ βασισμένου στα τραγούδια τους, ενός μουσείου αφιερωμένου στην ιστορία τους και μιας βιογραφίας του Χόλιγουντ μεγάλου προϋπολογισμού εμπνευσμένη από την κληρονομιά τους ως ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα της γενιάς τους. Οι Pavement έφεραν επανάσταση στην lo-fi indie μουσική σκηνή τη δεκαετία του ’90, αφήνοντας μια διαρκή επιρροή που είναι αισθητή ακόμα και σήμερα. Η ταινία αποτυπώνει αυτόν τον αντίκτυπο, ενώ παράλληλα τονίζει τις βαθιά ανθρώπινες πτυχές της μπάντας, όπως φαίνεται στο ντοκιμαντέρ Louder Than You Think, το οποίο επικεντρώθηκε στον ντράμερ Gary Young και έκανε πρεμιέρα στο SXSW πέρυσι.
Ακολουθώντας την επιτυχία του Challengers, η επιλογη του Queer φαντάζει σινεφιλικός μονόδρομος. Με φόντο την πόλη του Μεξικού της δεκαετίας του 1950, το Queer του Luca Guadagnino, ακολουθεί τον William Lee (Daniel Craig), έναν μοναχικό Αμερικανό ομογενή στα τέλη της δεκαετίας του 40, ο οποίος περνά τις περισσότερες μέρες του απομονωμένος σε μια μικρή αμερικανική κοινότητα. Η ζωή του παίρνει μια απρόσμενη τροπή όταν γνωρίζει τον Eugene Allerton (Drew Starkey), έναν νεαρό φοιτητή καινούριο στην πόλη. Για πρώτη φορά, ο William αισθάνεται την ανάγκη να σχηματίσει μια ουσιαστική, οικεία σχέση. Στην ταινία πρωταγωνιστούν επίσης οι Lesley Manville, Jason Schwartzman, Andra Ursuta, Michael Borremans και David Lowery. Το Queer διασκευάστηκε για την οθόνη από τον Justin Kuritzkes, ο οποίος στο παρελθόν συνεργάστηκε με τον Guadagnino στο Challengers, και βασίζεται στο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα William S. Burroughs. Ο Craig και ο Guadagnino περιγράφουν το έργο ως «έργο αγάπης», εκφράζοντας τον ενθουσιασμό τους που συνεργάζονται με την A24 για να φέρουν το θρυλικό μυθιστόρημα του Burroughs για πρώτη φορά στην μεγάλη οθόνη.
Στο The Room Next Door, ο Ισπανός σκηνοθέτης Pedro Almodóvar κάνει το ντεμπούτο του στον αγγλόφωνο κινηματογράφο χωρίς όμως να θυσιάζει το χαρακτηριστικό του στυλ. Σύμφωνα με τα όσα έχοουμε διαβάσει, η ταινία φαίνεται να συνδυάζει με μαεστρία περίπλοκες αφηγήσεις και graphic σκηνές με τη βαθιά εξερεύνηση της εσωτερικής ζωής των γυναικών η οποία αποτελεί το χαρακτηριστικό στυλ του Almodóvar. Η σκηνοθεσία του ενισχύεται από την φωτογραφία του Eduard Grau που αποτυπώνει τα πλούσια χρώματα και τις υφές της ταινίας και δίνει ένα οπτικά εκπληκτικό αποτέλεσμα.
Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την Ingrid (Julianne Moore), μια συγγραφέα μπεστ σέλερ με βαθιά ριζωμένο φόβο για το θάνατο. Όταν μαθαίνει ότι η πρώην κολλητή της φίλη Martha (Tilda Swinton) -κάποτε πολεμική ανταποκρίτρια που τώρα παλεύει με μια σοβαρή ασθένεια- δεν είναι καλά, την επισκέπτεται, αναζωπυρώνοντας τη φιλία τους που ήταν αδρανής εδώ και καιρό. Η επανένωση τους λαμβάνει χώρα σε ένα συγκλονιστικό αλλά παράξενα παρήγορο σκηνικό. Καθώς η Martha δίνει την τρέχουσα μάχη της, η Ingrid εμπλέκεται στη θεραπεία της και ο αναζωπυρωμένος δεσμός τους οδηγεί σε στενές συζητήσεις για ιστορίες, μυστικά, τύψεις, λύτρωση και θνησιμότητα
Τελευταίο και καλύτερο το Wolfs, η κωμωδία δράσης του Jon Watts που φέρνει τον Brad Pitt και τον George Clooney κοντά στην μεγάλη οθόνη για πρώτη φορά μετά από 16 ολόκληρα χρόνια. Η πλοκή αφορά δύο αντίπαλους fixers που ενώνονται από ένα έγκλημα υψηλού προφίλ. Ο Clooney πρωταγωνιστεί ως έμπειρος fixer που έχει αναλάβει να καλύψει ένα μεγάλο σκάνδαλο. Ωστόσο, τα σχέδιά του ανατρέπονται όταν ο χαρακτήρας του Pitt φτάνει στη σκηνή ως απεσταλμένος για την ίδια δουλειά. Καθώς αυτοί οι δύο «μοναχικοί λύκοι» αναγκάζονται να συνεργαστούν, η νύχτα τους γρήγορα εξελίσσεται σε χάος, οδηγώντας σε απροσδόκητες και ξεκαρδιστικές επιπλοκές. Με την σαγηνευτική του σκηνική παρουσία και το κωμικό timing τους, παρουσιάζουν μια συναρπαστικά διασκεδαστική περιπέτεια που αναδεικνύει για άλλη μια φορά την δυναμική τους χημεία.
