Συνέντευξη στη Χρύσα Πλιάκου/Φωτογραφίες: Νίκος Αραμπατζής
Είναι αρχές δεκαετίας του ΄90 στην Ελλάδα, πειρατικά ραδιόφωνα κλείνουν, έρχονται στο προσκήνιο τα FM και μία πρωτόγνωρη φωνή κάνει την εμφάνισή της στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης. Ονόματι Σωτήρης Βακάρος, με καταγωγή από την Αμερική ήρθε με έναν άλλο αέρα, να κάνει χαμό κυρίως με την τρέλα του στην rock μουσική και την όρεξή του, να μπει δυναμικά σε εκπομπές της δημόσιας τηλεόρασης και του ραδιοφώνου.
Είναι γνωστός στον ραδιοφωνικό χώρο μέχρι και σήμερα με το υποκοριστικό Τζότζο Βακάρος και κρατάει συντροφιά στους ακροατές του μέσω του σταθμού του Rock Radio 104,7.
“Το ΄88 επιστρέφω Ελλάδα από Αμερική, τελειώνω το σχολείο εκεί και κάνω κάποιες πρώτες επαφές με αμερικάνικα ραδιόφωνα εκεί. Κάπου το ΄90 μου δίνεται η ευκαιρία να φέρω το στυλ αμερικάνικου ραδιοφώνου στην Ελλάδα, δηλαδή φωνές, ενέργεια, τηλέφωνα και γενικά φασαρία στα Fm, την οποία είμαι ο πρώτος, που την κάνει εδώ. Φέρνω πρώτος τα Αμερικάνικα σήματα στην Ελλάδα για σταθμούς, κάνω συνεντεύξεις με ξένους καλλιτέχνες, με ηθοποιούς και όλα στο ραδιόφωνο. Μετά τα έφερα και στην τηλεόραση. Δε με έχει συνδέσει ο κόσμος μόνο με το ραδιόφωνο, γιατί έχω κάνει και 12 χρόνια τηλεόραση.”
“Είχα μία εκπομπή λεγόταν “Βακάρος στους 5 δρόμους” στην ΕΡΤ 3 και ως κρατικό κανάλι δεν άφηναν στους τίτλους, να βάλεις τα ονόματα παρουσιαστών και όμως εγώ κατάφερα και πήρα και ειδική άδεια για αυτό. Είχα αργότερα και μία εκπομπή “Εμπειρίες”, μία εκπομπή με τηλέφωνα τηλεθεατών στον αέρα. Στην ΕΡΤ ο τελευταίος, που πήρε άδεια για αυτό ήταν ο μεγάλος Φρέντυ Γερμανός και μία ακόμη άδεια έδωσαν στη δημόσια τηλεόραση για εμένα, για να κάνω αυτή την εκπομπή.
12 η ώρα έκλειναν τα περισσότερα ιδιωτικά κανάλια και ο κόσμος έβαζε ΕΡΤ3 να δει εμένα, να μιλάω στο τηλέφωνο με κόσμο και ήταν κόλαση όλο αυτό, δεν το έχεις ξανά ζήσει στην ζωή σου.
Έχω κάνει δορυφορικές εκπομπές, έχω κάνει πάρτι σε όλο τον κόσμο με τους Έλληνες, έχω κάνει μπλουζάκια όπως έχουν τα ροκ συγκροτήματα, να σημειώνουν από πίσω ώρες και μέρες παγκόσμιων τουρνέ και έχω φτιάξει και το Κομφούζιο μαζί με τα παιδιά, που συμμετείχαν στην εκπομπή.”
“Ήμουν φανατικός ακροατής του πειρατικού ραδιοφώνου και άκουγα όλη μέρα τα παιδιά, που έκαναν εκπομπές, κοιμόμουν με το ραδιόφωνο ανοιχτό. Αλλά εγώ δεν έχω κάποια σχέση με αυτό, γιατί όταν επέστρεψα εγώ από Αμερική δεν υπήρχε πλέον το πειρατικό στην Ελλάδα.
Τότε ήταν οι μάχες που έδινε το FM 100 και είχε τελειώσει η ιστορία με το πειρατικό. Εγώ ξεκίνησα στο Πανόραμα 86, που είχε έδρα πάνω στο Πανόραμα. Σε ένα γνωστό ξενοδοχείο, ήταν ένα ραδιόφωνο όπου είχε μαζέψει πολλά γνωστά ονόματα δημοσιογράφων εκεί, και ξεκίνησα να κάνω μία εκπομπή στα αγγλικά, (γιατί όταν πρωτοήρθα είχα ακόμη έντονη την προφορά και μετέφραζα το δελτίο ειδήσεων του Δημαρά από τα Ελληνικά στα Αγγλικά).
Παρακαλούσα βέβαια τότε, να μου δώσουν μία εκπομπή στο Πανόραμα και δεν μου έδωσαν ποτέ – ούτε μία ώρα . Οι πρώτες μου εκπομπές ξεκίνησαν τελικά στο FM 100- FM 101 ώρες 4 τα ξημερώματα, 7 το πρωί.”
“Για να προπονηθώ και να ξεκινήσω κάπως άρχισα να μπαινοβγαίνω στα ραδιόφωνα της Αμερικής – τότε, κανείς δε δίδασκε ραδιόφωνο εδώ και δεν μπορούσε να μου μάθει, ο κάθε ένας κοιτάει τον άλλο ανταγωνιστικά.
Σήμερα ίσως είναι πιο εύκολο για κάποιον, γιατί μπορεί με την τεχνολογία, να φτιάξει ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο και να προπονηθεί εκεί ώστε να έχει κάτι, να δείξει σαν αρχή. Το ραδιόφωνο είχε και έχει ακόμη και σήμερα αξία.
Το ραδιόφωνο είναι αυτό, που έχει αντέξει όλες τις κακουχίες, πολέμους, πείνες και κάθε δυσκολία. Είναι το μέσο, που ακόμη και σήμερα θα βάλει κάποιος στο σπίτι, να του κάνει παρέα και το είδα και στην καραντίνα αυτό, ότι ήταν σωσίβιο για τον κόσμο. Και χιλιάδες να είναι τα ραδιόφωνα, οι καλοί πάντα ξεχωρίζουν.”
Ο Βακάρος υπήρξε πάντα ο μεγαλύτερος φαν της Θεσσαλονίκης
“Όλοι πήγαιναν στην Αθήνα να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα, να πάρουν δόξα και να βγάλουν λεφτά, εγώ το δικό μου το όνειρο το έκανα πραγματικότητα από την Θεσσαλονίκη. Δούλευα στη δημόσια τηλεόραση οπότε με έβλεπε όλος ο κόσμος, γιατί να πάω την Αθήνα; Γιατί να τα χάσω όλα εδώ, όταν έχω ήδη τη δόξα από την πόλη μου. Όπως και σε οποιαδήποτε πόλη έτσι και στη Θεσσαλονίκη μπορείς, να γίνεις αυτό που θέλεις, αρκεί να το πιστέψεις.”
“Λατρεύω τη ροκ μουσική και όταν θέλεις να κάνεις ραδιόφωνο, θα ασχοληθείς με αυτό που σου αρέσει. Έτσι και άνοιξα τον Rock Radio 104,7 πριν σχεδόν 26 χρόνια. Η διαφορά του Rock Radio σε σχέση με άλλους σταθμούς είναι ότι θα ακούς όλους τους καλλιτέχνες σε όλα τα ραδιόφωνα και σε αυτόν θα ακούς τον ίδιο τον καλλιτέχνη και τη φωνή του να σου λέει τον σταθμό που ακούς και την επιτυχία, που θα παίξει.
Ο σταθμός έχει τσιρίξει και στην πόλη, έχει φέρει πολλά μεγάλα ροκ ονόματα στη Θεσσαλονίκη να κάνουν συναυλίες όπως τον Άλις Κούπερ, όταν άλλοι δεν τα έκαναν ποτέ. Τώρα μετά από τόσα χρόνια αυτό που προσπαθούμε, να κρατήσουμε στον σταθμό είναι, να υπάρχει ελευθερία. Υπάρχει ένα μεγάλος έλεγχός στα ραδιόφωνα σήμερα, τους δίνουν συγκεκριμένες playlist, τους δίνουν χαρτιά για το τι θα διαβάσουν στον αέρα, ακόμη και το όνομά τους το διαβάζουνε. Στον Rock Radio δεν υπάρχει αυτό. Κάθε ένας για δύο ώρες είναι αφεντικό της εκπομπής του.”
“Το ραδιόφωνο κάποτε είχε περισσότερο ενδιαφέρον. Είχε καλύτερες εκπομπές, άφηναν τους παραγωγούς να ξεδιπλώνονται και να δείχνουν το ταλέντο τους. Σήμερα δυστυχώς με τόσους ελέγχους δεν υπάρχουν αυτά. Ίσως γι’ αυτό να μην υπάρχει και πολύ νέο αίμα στα ραδιόφωνα. Δεν αφήνουν τον νέο κόσμο πλέον να δείξει τις δυνατότητες του, τις γνώσεις και τα ταλέντα τους, τα ραδιόφωνα έχουν γίνει juke box πλέον.
Aκούς τον Σωτήρη Βακάρο δυο φορές τη μέρα, 13:00 – 15:00 και 21:00 – 23:00 στον Rock Radio 104,7
