Συνέντευξη στο Χρήστο Σατανίδη
Την αγαπάμε πολύ… Πάρα πολύ. Διότι ανήκει στις καλλιτέχνιδες που από τη μέρα που τη γνωρίσαμε, μέχρι σήμερα δεν ξέφυγε ποτέ από το στόχο της. Το πολύ καλό τραγούδι, μέσα από τις ξεχωριστές της ερμηνείες αλλά και τις συνεργασίες, με τους θρύλους του ελληνικού τραγουδιού.
Αφορμή για τη συνομιλία μας, η νέα της περιοδεία, «Νερό και χώμα», παρέα με τον Στέλιο Βαμβακά και την εμφάνιση τους, στις 3/7, στη Μονή Λαζαριστών.
ΧΣ: Για πάνω από ένα χρόνο, παρέα με τη Γλυκερία, γυρίσατε όλη την Ελλάδα αλλά και σχεδόν όλο τον κόσμο. Ευρώπη, Αυστραλία, Αμερική. Και τώρα ετοιμάζεσαι για νέα «βόλτα στην Ελλάδα», μαζί με τον Στέλιο Βαμβακά. Τι να περιμένουμε από αυτή τη μουσική συνάντηση;
ΜΑ: Η αφετηρία μας θα είναι 26/6, από το Βεάκειο θέατρο, 3/7 με ιδιαίτερη χαρά θα είμαστε στη Θεσσαλονίκη, στη Μονή Λαζαριστών. Με το Στέλιο ετοιμάζουμε ένα πρόγραμμα, που θα είναι γεμάτο χαρά. Θα πούμε τραγούδια που αγαπάμε από τη σημερινή δισκογραφία, θα κάνουμε ένα πέρασμα από την παράδοση μας, και φυσικά τα τραγούδια από τις αποσκευές της δισκογραφίας του καθενός μας. Θα είναι χαρούμενο, ανάλαφρο πρόγραμμα, με σκοπό να περάσουμε όμορφα. Να πω επίσης ότι 7/7 θα είμαστε στην Αλεξανδρούπολη αλλά και πως στις 4/7 θα είμαι στα Γρεβενά, για να κάνω ένα αφιέρωμα στον Χρήστο Παπαδόπουλο, που έχει γράψει καταπληκτικά τραγούδια.
ΧΣ: Τα τελευταία χρόνια, κυρίως με αφορμή την οικονομική κρίση, έχει αλλάξει το «σκηνικό» στις ζωντανές εμφανίσεις. Παλαιότερα, τα σχήματα διαρκούσαν πολλούς μήνες και οι περιοδείες ήταν μικρότερης διάρκειας. Πλέον συμβαίνει το αντίστροφο. Σε κουράζει αυτό; Θα προτιμούσες ίσως το να βρισκόσουν για μεγαλύτερο διάστημα σε ένα σταθερό χώρο;
ΜΑ: Η σκέψη μου δεν ήταν ποτέ αυτή. Για μένα η μουσική δεν είναι κούραση, είναι λειτούργημα και όπου αυτή με καλέσει, θα πάω. Το γεγονός ότι μειώθηκαν οι εμφανίσεις μας, είναι ένα φαινόμενο της εποχής μας. Το παρατηρώ και το βιώνω, σε κάποιες καταστάσεις. Τώρα το σύστημα περνάει αυτή τη φάση. Για μένα η τέχνη μου, είναι το λειτούργημα μου και αυτό κρατάω. Όπου λοιπόν η μουσική με καλέσει, θα πάω, χωρίς καμία κούραση. Η μουσική και κυρίως η επαφή με τον κόσμο, καταφέρνουν να πάρουν, την όποια σωματική κούραση.
ΧΣ: Και το δίχως άλλο, έχοντας δει πολλές εμφανίσεις σου, είσαι από τις πιο επικοινωνιακές τραγουδίστριες.
ΜΑ: Συμφωνώ, ισχύει αυτό. Είναι επίσης σημαντικό να επικοινωνώ στον κόσμο, και τραγούδια που μπορεί να μην τα είπα εγώ πρώτη, αλλά τα αγαπάω πολύ.
ΧΣ: Λάβαμε το δελτίο τύπου, για τη νέα σειρά των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, «Η κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα». Σε αυτό αναφέρει πως θα είσαι μια από τις ερμηνεύτριες των τραγουδιών, αλλά και πως θα εμφανιστείς στη σειρά. Θα σε δούμε με κάποιο ρόλο;
ΜΑ: Θα εμφανιστούμε οι τραγουδιστές, ερμηνεύοντας ο καθένας το τραγούδι μας. Από όσο γνωρίζω, ρόλο δε θα έχει κάποιος τραγουδιστής. Τα τραγούδια έχει γράψει ο Γιώργος Θεοφάνους και τους στίχους η Αφροδίτη Μάνου. Στο δικό μου τραγούδι μάλιστα, η Αφροδίτη μου κάνει και σεγόντα. Το δικό μου είναι το τραγούδι του χωρισμού. Παρόλο που η σειρά είναι μια παρωδία, λέω το πιο εσωτερικό τραγούδι, το πιο συναισθηματικό. Είναι εξαιρετικό και το έχουμε ερωτευτεί όλοι. Ξέρω πως και τα υπόλοιπα είναι εξίσου πολύ καλά. Χαίρομαι πάρα πολύ που θα συμμετέχω σε αυτό το σήριαλ. Πιστεύω θα κάνει εξαιρετική παρέα στον κόσμο, γιατί έχουμε ανάγκη από γέλιο και χαρά. Τα χρειαζόμαστε 100% αυτά πια. Πολύς πόνος, δράμα, βαρύ κλίμα παντού. Η ζωή δε θα βγει έτσι.
ΧΣ: Η υποκριτική είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε;
ΜΑ: Είχα κάνει μια παράσταση, όπου είχε και λίγη πρόζα. Στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Βεργίνα, όπου υποδυόμουν τον ευατό μου ουσιαστικά. Το έχω δοκιμάσει λοιπόν και μου αρέσει πολύ αυτή η μορφή τέχνης. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ειδικά αν έχεις και ωραία παρέα. Η παρέα των Ρέππα – Παπαθανασίου, είναι από αυτές που έχουμε λατρέψει και μου αρέσει πάρα πολύ.
ΧΣ: Εκτός αυτού όμως, μαθαίνω πως έρχεται μια σπουδαία δισκογραφική δουλειά. Ανέκδοτα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, σε μουσική Ηλία Μακρίδη.
ΜΑ: Σωστά. Είναι μια δουλειά που ήταν 16 χρόνια στο συρτάρι. Τα τραγούδια είναι λαϊκότροπα. Η ποίηση, του τεράστιου Λευτέρη Παπαδόπουλου, του μοναδικού αυτού γλωσσοπλάστη, που χάραξε αυτόν τον τόσο σημαντικό δρόμο στην ελληνική μουσική, είναι σίγουρα έμπνευση, για έναν επίσης τόσο ταλαντούχο συνθέτη, όπως ο Ηλίας Μακρίδης. Θα έλεγα πως είναι μια ευγενική και εκλεπτυσμένη δουλειά. Ενορχηστρώσεις έχει κάνει ο Γιάννης Δίσκος, γνωστός από το «Μουσικό κουτί» και παίζει σχεδόν όλη η ομάδα, από την εκπομπή. Ο δίσκος θα βγει από την Panik και σε λίγες μέρες θα βγει το πρώτο single «Μια νύχτα μελαγχολική», το οποίο θα λέω φυσικά και στις καλοκαιρινές εμφανίσεις μου.
ΧΣ: Έχουν περάσει 21 χρόνια, από τον πρώτο προσωπικό δίσκο, «Το πέρασμα». Σε όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεσαι, πάντα στην πρώτη γραμμή. Δε μπορώ όμως να μην αναρωτηθώ, γιατί μόνο 4 προσωπικοί δίσκοι; Και κάποιοι από αυτούς και με μεγάλες χρονικές αποστάσεις. Πχ 9 χρόνια. Ήταν προσωπική επιλογή ή θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για εμπόδια;
ΜΑ: Κι εγώ θα περίμενα να έχω περισσότερες δισκογραφικές δουλειές, αλλά είχα πάρα πολλά εμπόδια και έχω ακόμα. Φυσικά έχουν αλλάξει και τα πράγματα στη δισκογραφία, δίσκους δεν κάνουνε όλοι. Είμαστε χρόνια με τα μεμονωμένα singles. Για να κάνω τώρα, αυτόν το δίσκο πέρασα πάλι, από πολλά κύματα. Αν με ρωτάς, είμαι πολύ δουλευταρού και ένας άνθρωπος που δε σταματάει να εργάζεται. Αν ήταν στο χέρι μου θα είχα 100 δίσκους. Δεν είναι όμως μόνο στο δικό μου χέρι. Υπήρχαν και υπάρχουν εμπόδια, τα οποία καλούμαι να ξεπεράσω και να φέρω εις πέρας αυτό που θέλω. Πρέπει να δώσω αγώνα, για να βγει μία νέα δουλειά.
ΧΣ: Ομολογώ πως εκπλήσσομαι. Διότι είτε με τους «Απέναντι», είτε με την προσωπική ή την παράλληλη σου δισκογραφία, πάντα έκανες επιτυχίες, και σκέφτομαι, μάλλον ρομαντικά; Αν είχα δισκογραφική εταιρία και έβλεπα πως αυτή η κοπέλα, κάνει επιτυχίες, θα τη στήριζα. Θα επένδυα σε αυτήν.
ΜΑ: Ωραία η ρομαντική σου σκέψη, αλλά δε λειτουργεί έτσι ρομαντικά η δισκογραφία.
ΧΣ: Έχεις αναφέρει, πως ένα από τα πρότυπα σου, υπήρξε η τόσο σπουδαία, Γλυκερία. Θα σταθώ λίγο σε αυτήν τη συνεργασία, μιας και έχετε τόσο δισκογραφικά αλλά και σε επίπεδο εμφανίσεων, συνεργαστεί πολλές φορές. Πως είναι να συνεργάζεσαι με έναν άνθρωπο, που αγαπούσες και θαύμαζες από μικρή;
ΜΑ: Έχουμε συνεργαστεί και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε μαζί και χαιρόμαστε πολύ. Είναι πραγματικά υπέροχη η χημεία μας. Νιώθω υπέροχα κάθε φορά που ανταμώνουμε καλλιτεχνικά. Είναι μεγάλη ευλογία, να δουλεύεις με ανθρώπους που μιλάς την ίδια γλώσσα, είναι δημιουργικό. Γιατί αυτό δε το συναντάς εύκολα. Πχ το δικό μου ρεπερτόριο είναι πολύ μεγάλο. Η μουσική έχει αλλάξει γύρω μας. Το βλέπεις, το ακούς. Τους ανθρώπους που είναι εδώ και κάνουν τον δικό τους αγώνα, είναι σπουδαίο να τους έχεις στη ζωή σου. Είναι τεράστια ευλογία να έχω τη Γλυκερία στη ζωή μου. Όχι μόνο ως καλλιτέχνη, κυρίως σαν άνθρωπο.
ΧΣ: Από την αρχή της καριέρας σου, είχες την τύχη να βρεθείς πλάι σε τεράστιους καλλιτέχνες. Υπήρξε ποτέ ο φόβος μιας απομυθοποίησης κάποιων ανθρώπων, που αγαπούσες ως ακροάτρια;
ΜΑ: Η προσωπικότητα του κάθε καλλιτέχνη, είναι κάτι με το οποίο δεν ασχολούμαι. Με αφορά η ουσία του πράγματος και αυτό είναι η τέχνη του. Αλλά όχι μόνο δεν απομυθοποίησα κάποιον, ίσα ίσα, όλες μου οι συνεργασίες ήταν πολύ ευλογημένες. Και ιδιαίτερα γόνιμες.
ΧΣ: Έχεις πάρει γενναιοδωρία και έχω την αίσθηση ότι το ίδιο κάνεις και εσύ. Δίνεις χώρο σε νεότερους από εσένα, συνεργάτες.
ΜΑ: Αυτή τη γενναιοδωρία που λες, ναι την έχω βιώσει και θέλω να τη μεταφέρω και εγώ. Για να μου χαριστεί η «ισοτιμία» έχω δώσει αγώνα. Δεν μπορώ όμως να σκεφτώ αλλιώς. Πχ φέτος θα είμαστε με το Στέλιο. Θα περάσουμε μαζί το καλοκαίρι και φυσικά θα μοιραστούμε την παράσταση μας, την αφίσα. Πάντα με αγάπη. Γιατί να γίνει αλλιώς;
ΧΣ: Ως ακροατής αγαπώ τους τραγουδιστές που δοκιμάζουν και μεταπηδούν πχ από το παραδοσιακό στο σύγχρονο ρεπερτόριο. Εφόσον μπορούν φυσικά. Και θαύμαζα και σε σένα πάντα, πως με την ίδια ευκολία μπορούσες να κάνεις επιτυχία με τον Νίκο Αντύπα και μετά με τους Stavento. Ή επίσης να βρεθείς στο Ηρώδειο και παράλληλα να συνεργαστείς με τον Αντώνη Ρέμο. Και κυρίως να αποδέχεται ο κόσμος το κάθε διαφορετικό σου βήμα.
ΜΑ: Δεν έβαλα ποτέ «ταμπέλα». Η μουσική δεν έχει ανάγκη από αυτές, έχει ανάγκη από καλή, αληθινή μουσική. Έχουμε ανάγκη να ακούμε ωραία τραγούδια, ωραίες φωνές. ΚΑΛΕΣ φωνές. Είναι σημαντικό και για το μέλλον της μουσικής. Το έχω πει και σε ένα τραγούδι μου.
«Τη σκυτάλη να δώσουμε παιδιά, στη νέα τη γενιά»…για να γίνουν καλύτεροι από εμάς. Μπορούμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας, μόνο αν γνωρίζουμε και σεβόμαστε το παρελθόν μας. Είναι πολύ σημαντικό για κάθε καλλιτέχνη, να γνωρίζει, ποιοι περπάτησαν αυτό το δρόμο και τι άφησαν πίσω τους. Υπάρχουν τέραστιοι καλλιτέχνες, όπως ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης, ο Θεοδωράκης, ο Πάνου, ο Χιώτης, ο Ζαμπέτας. Όλος αυτός είναι ένας δρόμος. Εμείς δε «φυτρώσαμε». Ο ένας εμπνεύστηκε από τον άλλον. Εγώ εμπνεύστηκα από τη Γλυκερία, τη Βιτάλη, την Αλεξίου. Αυτές οι κυρίες εμπνεύστηκαν από την Νίνου, την Εσκενάζυ, τη Γιώτα Λύδια. Έχουμε χρέος να γνωρίζουμε πως ο ΣΕΡ, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ερμήνευσε ποίηση, πόσο δωρικός ήταν, πως οι λέξεις φάνταζαν φαντασμαγορικές μέσα στην απλότητα τους. Πρέπει λοιπόν στο χώρο μας, να υπάρχει γνώση και όχι ταμπέλες. Τις κατανοώ βέβαια, στα πλαίσια του να αναγνωρίζεις που περίπου κινείται ο καθένας μας.
ΧΣ: Είχες λάβει μέρος, σε μια τολμώ να πω, ιστορική πια συναυλία, το 2006, ως φόρο τιμής στη Βίκυ Μοσχολιού. Εσύ τότε μια νέα τραγουδίστρια, βρέθηκες δίπλα σε θρυλικά ονόματα. Μαρινέλλα, Γαλάνη, Γλυκερία, Αλεξίου, Τσανακλίδου κλπ. Πως ήταν για σένα αυτή η στιγμή;
ΜΑ: Ήταν μια πραγματικά μεγάλη συναυλία, δίπλα σε κορυφαίες τραγουδίστριες και εννοείται πως είχαμε τρακ, και εγώ και η Ανδριάνα Μπάμπαλη, γιατί ήμασταν οι πιο μικρές. Όμως όλες αυτές οι γυναίκες μας αγκάλιασαν, αυτές οι «ηρωϊδες» μας, ήταν τόσο ευγενικές μαζί μας. Ήταν τεράστιο δώρο να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο με αυτά τα μεγαθήρια.
ΧΣ: Τη Βίκυ Μοσχολιού τη γνώρισες;
ΜΑ: Ναι, είχα προλάβει και την είδα μαζί με την Τάνια Τσανακλίδου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου και ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή για μένα, που γνώρισα αυτήν την τεράστια ερμηνεύτρια. Ήταν τόσο υπέροχη, τόσο αληθινή και πηγαία. Ένας θρύλος αλλά τόσο απλός και γλυκός άνθρωπος, με λιτό, καθημερινό αλλά και «μάγκικο» λόγο.
ΧΣ: Έχεις πει, πως είσαι μια βιωματική τραγουδίστρια. Υπάρχει κάποιο τραγούδι, που όταν το ερμηνεύεις σε συγκινεί περισσότερο;
ΜΑ: Υπάρχουν πολλά, αλλά είναι ανάλογα και τη στιγμή. Τώρα μου έρχεται στο μυαλό, αυτό που λέγαμε με τη Γλυκερία το χειμώνα, το « Δεν έκανα ταξίδια μακρινά». Μας συγκινούσε και τις 2 βαθιά. Παρόλο που έχουμε κάνει άπειρα ταξίδια. Ρεαλιστικά αν το δεις, δεν ίσχυε και για τις 2, όμως είναι πιο βαθύ το νόημα του.
ΧΣ: Κλείνοντας, υπάρχουν τραγούδια, από τη δισκογραφία σου, που αγάπησες πολύ και δεν ξεχώρισαν όσο πίστευες ότι άξιζαν;
ΜΑ: Δε μπορώ να το πω εγώ αυτό. Ποτέ δε ξέρεις την πορεία ενός τραγουδιού, γιατί τα τραγούδια είναι ανεξάρτητα και έχουν δική τους προσωπικότητα και δικό τους σύμπαν. Οπότε μέσα στο σύμπαν, μπορούν να γίνουν επιτυχία, με μία άλλη φωνή που μπορεί να το πει σε δεύτερη εκτέλεση. Δε σκέφτομαι πως κάποιο τραγούδι έπρεπε να κάνει επιτυχία. Μπορεί να κάνει σε κάποια άλλη φάση της ζωής ή να το ξαναπώ και να γίνει.
Οι φωτογραφίες είναι του Πάνου Σταυριανού.
Make up: Ελευθερία Σαβοπούλου
Στο σύνδεσμο, μπορείτε να προμηθευτείτε εισιτήρια, για τις εμφανίσεις της Μελίνας Ασλανίδου και του Στέλιου Βαμβακά.
https://www.ticketservices.gr/event/melina-aslanidou-stelios-vamvakas/?lang=el
