γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Στο κινηματογραφικό σύμπαν του Ερίκ Ρομέρ κυριαρχεί πάντα το καλοκαίρι.
Η καλοκαιρινή ραστώνη αναδύει τον κρυμμένο αισθησιασμό, τη δίψα του σώματος να πάρει και να δώσει ηδονή.
Η Haydée αφήνεται στη γοητεία της θάλασσας, αλληλεπιδρά με το υγρό στοιχείο. Η κάμερα κάνει συχνά κοντινές λήψεις σε διάφορα μέρη του σώματός της, ο Ρομέρ αγαπάει την ακινησία που φανερώνει την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος.
Σύμβολο νεανικής αθωότητας, ως άλλη Εύα πριν την πρώτη, ως αθώα κορασίδα που με το βλέμμα της εξερευνά τον κόσμο γύρω της.
Ωστόσο, η φαινομενική αθωότητα κρύβει μία ακόρεστη, ακόλαστη επιθυμία. Η συλλογή εμπειριών γίνεται σκοπός ζωής και η ωραιότητα του νεανικού, γυναικείου σώματος το δέλεαρ κάθε υποψήφιου εραστή.
Το καλοκαίρι δεν κρύβει μόνο ανεμελιά; ο Ρομέρ είναι μοναδικός στο να αποκρυπτογραφεί την κρυμμένη μελαγχολία της ραστώνης, τον θαμμένο ηδονισμό κάτω από την ψιλή άμμο και τις πετρούλες που κολλάνε στο πόδι.
Μέσα στην ανία της ακινησίας, την ελευθερία από την αδίστακτη καθημερινότητα, τη χαλάρωση του νερού που γεμίζει ολόκληρο το κορμί, ο ερωτισμός ως αδηφάγο ένστικτο, αναδύεται.
Και ποθεί αγκαλιές στην καυτή έρημο, με την άμμο να κολλάει στο κορμί.
Η επιθυμία του ανθρώπου να παγώσει το χρόνο, να ξεγελάσει την ευτυχία έστω για λίγα λεπτά, η αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το φυσικό στοιχείο όπως στην προπτωτική κατάσταση, μπορούν να θεωρηθούν ότι αναλύονται εξαιρετικά σε μία από τις καλύτερες ταινίες στη φιλμογραφία του Ρομέρ.
Η απενεχοποίηση της γυναικείας σεξουαλικότητας, το ανθρώπινο χάδι για το οποίο διψά το κορμί, ο μυστικός συμβολισμός του καλοκαιριού κάτω από τη φαινομενική ρηχότητά του.
Όλα αυτά είναι η συλλέκτρια…
