Ακούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης
Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινα περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει τη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Το «τι γενιά είσαι εσύ» είναι το νέο «τίνος είσαι εσύ;». Κι ας πούμε ανήκεις στη γενιά Χ, Gen X αγγλιστί, έχεις και το κάθε κακομαθημένο να σε φωνάζει μπούμερ, ποιον; Εσένα που έχεις κάνει τα μύρια όσα έως τώρα…She lives in a time of her own. Her love whips hard like wind and stands in eager pain…
Οι 40-50 ετών θα έπρεπε να «διοικούν» τη χώρα αυτήν τη στιγμή, αλλά εκεί στο κρίσιμο σημείο, πλακώσανε τα μνημόνια και η κρίση και μετά ο κορονοϊός κι ο πόλεμος, μόνο ο Γκοτζίλα δεν έχει εμφανιστεί ακόμα να βγαίνει απ’ το Θερμαϊκό, αλλά κι αυτός φαντάζομαι θα εμφανιστεί οσονούπω έτσι όπως πάμε. Έχεις βέβαια τους δημοτικούς σύμβουλους που ξετρυπώνουν δεξιά κι αριστερά, αλλά αυτοί είναι μια άλλη ιστορία, α, ρε Σαλονικάρα, που «βγάζεις τα καλύτερα παιδιά…» κι άλλες τέτοιες ρομαντζάδες για το πόπολο. Που παραμένει ρομαντικό -στην άγνοιά του- κι επιμένει να βαυκαλίζεται με όνειρα θερινής νυκτός. And now I’m faced with midnight and nobody to love…
Οι μικρότεροι ηλικιακά σε λοιδορούν και σε λένε «γέρο», οι μεγαλύτεροι συνεχίζουν να κουνάνε το κεφάλι τους συγκαταβατικά όταν σε βλέπουν και να εύχονται κάθε Πάσχα «και του χρόνου διπλός», ενώ εσύ περιμένεις υπομονετικά στην μπάρα την επόμενη βότκα, κοιτάζοντας τον απέναντι καθρέφτη, περιμένοντας ίσως να δεις τον Big Lebowski δίπλα σου ή έστω αυτόν το γερο-Τσινάσκι…There is no reason to rise alone, other stories given have sages of their own…
«Νηστεύουμε από κρέας τη Μεγάλη Βδομάδα», μου λέει η θεία Μαριγώ πιάνοντάς μου το αυτί, σα να θέλει να μου το στρίψει, για να με μαλώσει τάχα μου που δεν είμαι «Πιστός». Με π κεφαλαίο. «Περιμένω πότε θα νηστέψουμε από το μίσος, την αφέλεια, τη δουλοπρέπεια κι άλλα χίλια δυο, θείτσα μου» της απαντώ και μ’ ένα τσαλίμι αντάξιο της GenX (νέοι φάτε τη σκόνη μου), ξεγλιστρώ, στέλνοντάς της φιλιά στον αέρα.Chaos all around me, with its finger clinging, but I can hear you singing, in the corners of my brain…
Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών και ζωή χαρισάμενη. Αμήν.
