Η παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Ιστορικά στις 8 Μαρτίου ήταν η ημέρα που οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου στην Σοβιετική Ρωσία το 1917 και σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή είναι επίσημη αργία.
Φεμινισμός, δικαιώματα, έμφυλη βία, βία, κινήματα, #metoo και άλλα πολλά προκαλούν σύγχυση σε ανθρώπους που δεν μπορούν καν να φανταστούν ότι υπάρχουν γυναίκες εκεί έξω που έχουν κακοποιηθεί, δεν έχουν φωνή στο σπίτι τους αλλά ούτε και στην κοινωνία που ζουν.
Το πιο φεμινιστικό πράγμα που είχα ακούσει πριν ακόμη διαβάσω για τα φεμινιστικά ζητήματα το είπε η τότε τεσσάρων ετών αδερφή μου, λίγο καιρό αφού χάσαμε τον μπαμπά μας ξαφνικά: είμαστε τέλεια οι τρεις μας, δεν είμαστε; Και πραγματικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, μια παρέα από γυναίκες είναι πάντα μια ευχάριστη κατάσταση. Ένα ασφαλές περιβάλλον. Μια γιορτή. Κανείς δε σου προκαλεί στρες και ακόμη και αν ξαφνικά αρχίσεις το παραλήρημα κανείς δε θα σου πει “δεν πας καλά”. Το πιο πιθανό είναι να σε ρωτήσουν αν περιμένεις περίοδο.
Οι γυναίκες που δε βοηθούν γυναίκες πάνε στην κόλαση είπε η Frankie στην Grace και νιώθω ευγνωμοσύνη και χαρά που έχω γνωρίσει κάποιες από αυτές. Γυναίκες που βοηθούν κόσμο. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο παρήγορο να ξέρεις πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θα σε κοιτάξουν στα μάτια και θα σου πουν είμαι εδώ.
Μέσα μας μιλάνε φωνές από στερεότυπα που κουβαλάμε γενιές πολλές πριν από εμάς και αυτό είναι αρκετό για να κατανοήσουμε τις διαφορές που προκύπτουν ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Θα αρκούσε να είμαστε ευγενικοί και να σεβόμαστε τα δικαιώματα των άλλων αλλά ακούγεται εξαιρετικά ουτοπικό. Καθημερινά διαβάζουμε για περιστατικά βίας, για γυναικοκτονίες, για κακοποίηση. Γιατί; Επειδή στις πατριαρχικές κοινωνίες οι άντρες μαθαίνουν από πολύ μικρή ηλικία πως δεν πρέπει να κλαίνε, να μιλάνε για συναισθήματα.
Το να είσαι άντρας δεν έχει να κάνει με εκρήξεις βίας και θυμού. Αυτά μαθαίνονται στην πορεία της ζωής, μέσα σε εχθρικά περιβάλλοντα, σε προβληματικές οικογένειες. Ένας φαύλος κύκλος που πρέπει να αλλάξει. Ο ρόλος της γυναίκας είναι να διδάξει στις επόμενες γενιές πως είναι οκ να μιλάς για συναισθήματα, είναι εντάξει να κλάψεις, είναι εξαιρετικά θεραπευτικό να αγαπάς. Όλες οι γυναίκες δυστυχώς έχουν δει, ακούσει, βιώσει κάποια μορφή βίας είτε στο σπίτι τους είτε στο ευρύτερο περιβάλλον τους. Ξέρουν πως είναι. Και ξέρουν να διαβάζουν τα σημάδια.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Οι γυναίκες που δεν ανήκουν στην καλή πλευρά. Οι γυναίκες που κουβαλάν τραύματα και πληγώνουν τους γύρω τους. Οι γυναίκες που είναι ανασφαλείς. Οι γυναίκες που δεν κυνήγησαν τα όνειρα τους και ζουν με απωθημένα. Οι γυναίκες που έκαναν παιδιά χωρίς να ξέρουν γιατί και τώρα δυσκολεύονται να τα αγαπήσουν. Οι γυναίκες που σκότωσαν, πλήγωσαν, έγιναν τοξικές για τα παιδιά τους. Οι γυναίκες που δεν θεραπεύτηκαν ποτέ και δημιούργησαν μη λειτουργικές οικογένειες με αρρωστημένα περιβάλλοντα. Οι γυναίκες με ψυχώσεις και ψυχαναγκασμούς.
Το να είσαι γυναίκα είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης. Η φροντίδα ενός σπιτιού, μιας οικογένειας. Και μετά η δουλειά εκτός σπιτιού. Υποχρεώσεις, λογαριασμοί, deadlines. Κοινωνικές υποχρεώσεις. Και μέσα σε όλα αυτά να φροντίζεις και την γυναικεία σου φύση. Καλλωπισμοί, κομμωτήρια, θεραπείες. Να είσαι sexy. Δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα.
Είναι ωραίο που ο κόσμος έχει αρχίσει να μιλάει για όλα αυτά. Είναι καιρός πια να αρχίσουμε να μιλάμε όλοι για αυτά. Για δικαιώματα, για ρόλους, για ευθύνες, για συμπεριφορές, για τραύματα, για χαρές, για οργασμούς, για τα θέλω μας, για τα δεν θέλω μας. Για όλα.
Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες μιλώντας για γυναίκες. Για το γυναικείο σώμα, για τις καλές και τις κακές γυναίκες, για τους αγώνες των γυναικών, για γονιμότητα, για απωθημένα, για τις δουλειές του σπιτιού, για τις δουλειές εκτός σπιτιού, για γυναίκες που δεν αποδέχτηκαν ποτέ την φύση τους, δεν κυνήγησαν την κλίση τους, για γυναίκες και εθισμούς.
‘’Ρε φιλενάδα δεν ξέρω αν θέλω να κάνω παιδιά’’ μου είπε μια καλή φίλη μια μέρα πριν κάνει κρυοσυντήρηση ωαρίων.
‘’Δεν θέλω με τίποτα να κάνω δεύτερο παιδί’’
‘’Δεν αγαπάω άλλο παιδί πέρα από το δικό μου.’’
‘’Πάρε με λίγο να μιλάμε μέχρι να φτάσω στο αυτοκίνητο.’’
‘’Τον φοβάμαι!’’
‘’Έχασα την δουλειά επειδή έχω παιδί.’’
‘’Έχασα την μαμά μου, το στήριγμά μου.’’
‘’Είχα άλλα όνειρα για την ζωή μου και εγκλωβίστηκα εδώ!’’
‘’Δεν μπορώ να κάνω παιδί.’’
‘’Η ιστορία του καρκίνου μου.’’
‘’Ήθελα να γίνω ηθοποιός.’’ Τραγουδίστρια. Συγγραφέας.
‘’Ήθελα μια ήρεμη ζωή.’’
Απιστία.
‘’Ήθελα να παντρευτώ.’’
‘’Δεν ήθελα να παντρευτώ.’’
Μια καινούρια άσπρη τρίχα και μια νέα ρυτίδα.
‘’Τι να μαγειρέψω πάλι σήμερα;’’
Σίδερο και σκούπα.
Εξέλιξη.
Δύναμη.
Χρόνια πολλά Γυναίκα!
