γράφει: η Χρύσα Πλιάκου/ Φωτογραφίες: Τάσος Αγάπης
Τα Λαδάδικα είναι η πιο γνωστή γειτονιά της Θεσσαλονίκης γεμάτη μπαρ, μπυραρίες, εστιατόρια, και μπαράκια, το απόλυτο συνώνυμο της ελληνικής διασκέδασης. Όποιος έζησε την περιοχή τη δεκαετία του 90, έζησε μαζί και την καλύτερη εκδοχή τους. Ήρθε η ανάπλαση της πλατείας με τα πεζοδρόμια, που απομάκρυναν όλα τα αμάξια, τα πορνεία που είχαν εξαπλωθεί, έφυγαν από την περιοχή και τα πρώτα μαγαζιά με ελληνική μουσική έκαναν την εμφάνισή τους.
Λαδάδικα ίσον μαγαζιά με λάδια από την παλιά Θεσσαλονίκη, και τα λοιπά και τα λοιπά αυτά τα ξέρεις. Ποιό είναι το πρώτο πράγμα σήμερα όμως, που σου έρχεται στο μυαλό, μόλις ακούς κάτω Λαδάδικα; Η οδός Αιγύπτου με το χαρακτηριστικό πλακόστρωτο δρομάκι και μαζί οι πολλές μικρές μπυραρίες, που στολίζουν τον δρόμο η μία δίπλα στην άλλη.
Βρέθηκα ένα απόγευμα Δευτέρας στην The Pub και είχα την τύχη, να γνωρίσω τον ιδιοκτήτη της, τον Άκη.
“Είμαστε εδώ 14 χρόνια και το ανοίξαμε το μαγαζί μαζί με το Δημήτρη, τον συνέταιρό μου, το 2010. Τότε στο στενό επικρατούσε ερημιά, είχε μόνο μία ταβέρνα και δύο μαγαζιά. Τα Λαδάδικα έκαναν το μεγάλο μπαμ στα 90s και αργότερα άρχισαν πάλι, να πέφτουν, σαν να έφυγε η μόδα τους. Το μαγαζί έπιασε σχεδόν από την αρχή, άλλους κερδίσαμε, άλλους όχι, νομίζω όμως, ότι κερδίσαμε αρκετούς.
Αργότερα ήρθαν και άλλα μαγαζιά εδώ και αποφασίσαμε, να κάνουμε κάτι, για να ανεβάσουμε λίγο τον δρόμο. Φτιάξαμε τότε τα πρώτα Αιγύπτια, έτσι τα ονομάσαμε λόγω του δρόμου. Ήταν σαν μίνι φεστιβάλ, που τράβηξε πολύ κόσμο και κάθε χρόνο έμπαιναν και άλλα μαγαζιά και το δουλεύαμε καλά. Έχουμε μία καλή συνεννόηση με όλα τα παιδιά εδώ και τα κάναμε όλα με δικά μας έξοδα”.
Στο μαγαζί είναι φαν της irish κουλτούρας και υιοθέτησαν κάποιες παραδόσεις από εκεί, όπως το καθιερωμένο Halloween αλλά και την ημέρα του Αγίου Πατρικίου, προστάτη της Ιρλανδίας. Έτσι κάθε Οκτώβρη, θα βρεις το μαγαζί στολισμένο με κολοκύθες, αράχνες και φαντάσματα για μία μόνο μέρα και όλοι γίνονται μία παρέα μέχρι το πρωί.
Κρατάνε όμως και δικές μας παραδόσεις με ξέφρενα πάρτυ την Τσικνοπέμπτη και τις αποκριές. Ο κόσμος το αγάπησε από την πρώτη στιγμή και κάθε χρόνο έρχονται και περισσότεροι. Φέτος όμως το καλοκαίρι ήταν δύσκολο, γιατί έγιναν πολλοί έλεγχοι, οπότε με αυτή την κατάστσση δεν ξέρουμε, αν θα συνεχίσουμε, να κάνουμε κάτι “.
“Είναι ωραίος δρόμος η Αιγύπτου και προσπαθούμε, να τον προσέχουμε και εμείς. Διατηρούμε τα δικά μας κτήρια, αλλά και τα γύρω, που δεν μας ανήκουν, χωρίς να έχουμε κάποια βοήθεια, γιατί θέλουμε ο δρόμος να είναι όμορφος.
Στήναμε μπάντες εδώ στον δρόμο επίσης με δικά μας έξοδα και μαζεύαμε πολύ κόσμο, είχαμε και χαμηλότερες τιμές στις μπύρες. Ειδικά το Beer Festival που είχαμε ξεκινήσει σαν δρόμος το 2012 είχε μεγάλη απήχηση, μαζέψαμε έως και τρεις χιλιάδες κόσμο εδώ, αλλά μετά τον Covid τα πράγματα δυσκόλεψαν και δεν το ξανά οργανώσαμε. Ίσως στο μέλλον να ξανακάνουμε κάτι, θα δείξει”.
