γράφει η Ευαγγελία Σταμνά
1) I’ve Been In Love – Jungle, Channel Tres
Το μουσικό duo, Jungle, με το νέο τους single στο άλμπουμ Volcano μάς μεταφέρει σε μία άλλη εποχή: μία εποχή με ρομαντισμό, ατελείωτο χορό και καμία έγνοια. Ακολουθώντας την μουσική φόρμουλα στην οποία τούς έχουμε συνηθίσει, οι Jungle αποδεικνύουν, για ακόμα μία φορά, την μαεστρία τους στο να συνθέτουν groovy beats που θα σε σύρουν κατευθείαν στην πίστα. Το “I’ve Been In Love” αποτελεί μία funky εκδοχή μίας love μπαλάντας, ενώ σε συνδυασμό με τον αναγνωρίσιμο rap-sung χαρακτήρα του Channel Tres, που τραγουδά «dyin’ just to be in your arms», γεννάται ένα κομμάτι που θα παίζει on repeat στο μυαλό σου για μέρες.
2) namesake – Noname
Μετά από 5 χρόνια μουσικής ξηρασίας, το φαινόμενο της hip-hop, Noname, αποζημιώνει τους φαν της με το εκρηκτικό νέο της άλμπουμ, Sundial. Στο 6ο τραγούδι του δίσκου “namesake” ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα δυνατό funky bassline και κρουστά που ακολουθούνται από ένα από τα πιο ειλικρινή rapping της χρονιάς · η Noname ασκεί κριτική σε καλλιτέχνες συναδέλφους της που συνεργάστηκαν με το NFL, παρά την σκληρή στάση του απέναντι σε διαμαρτυρίες που αφορούσαν την αστυνομική βία, μη φοβούμενη να θίξει μεγάλα ονόματα όπως η Rihanna, η Beyoncé και ο Kendrick Lamar. Δεν θεωρεί, παρόλα αυτά, ότι εκείνη πρόκειται για μοντέλο ηθικής και το ίδιο επικριτική θέση έχει απέναντι στον εαυτό της με τους στίχους, “Go Noname go, Coachella stage got sanitized/I said I wouldn’t perform for them and somehow I still fell in line, fuck.”, αποδεικνύοντας ότι κανείς δεν είναι τέλειος.
3) This Is Why – Paramore
Οι Paramore, στο πιο ώριμο άλμπουμ τους μέχρι στιγμής, είναι ακόμη πολύ θυμωμένοι · κι αυτή την φορά, οι θεματικές αλλάζουν και το συγκρότημα οδηγείται σε ένα πολιτικό ‘ξέσπασμα’. Με το single τους, ομότιτλο του νέου άλμπουμ, “This Is Why” μάς παρουσιάζουν ένα post-punk, νευρικό τραγούδι που μιλά για την αγοραφοβία που προκάλεσε η πανδημία, ή γενικότερα για την δυσκολία του να επιβιώνεις στην σύγχρονη κοινωνία. Επιστρέφοντας στην μουσική σκηνή ως γκρουπ και ηχογραφώντας ξανά έπειτα από 6 χρόνια (“After Laughter”), είναι πλέον μεγαλύτεροι και ίσως πιο σοφοί · με το “This Is Why”, πιασάρικο με τρόπο που φανερώνει την επιρροή των Talking Heads στο συγκρότημα, οι Paramore μάς παρακινούν να προβληματιστούμε για την πικρή αυτή τρέχουσα εποχή, διατηρώντας ακόμη στοιχεία του κλασικού ήχου που έχουμε συνηθίσει.
4) 20181212 – Mac DeMarco
Αδιαμφισβήτητα μοναδικό και ευχάριστα αλλόκοτο, το νέο άλμπουμ του Mac De Marco “One Wayne G” πρόκειται περισσότερο για μία εκκαθάριση ενός hard drive παρά για άλμπουμ · και δεν μάς πειράζει καθόλου. Στην πιο προσωπική του δουλειά μέχρι τώρα, ο DeMarco παραθέτει 199 κομμάτια, τα περισσότερα από τα οποία είναι instrumental, στα οποία παρουσιάζονται κυρίως μη-τελειωμένες ιδέες και πειραματισμοί του καλλιτέχνη, όλα εκπέμποντας μία ευχάριστη, χαλαρωτική ενέργεια. Ο πιο σωστός τρόπος να απολαύσεις αυτό το άλμπουμ είναι να το ακούσεις μόνο του σε μεγάλες δόσεις · παρόλα αυτά, ένα κομμάτι που ξεχωρίζει είναι το “20181212” στο οποίο ο DeMarco αναδεικνύει τις ικανότητές του ως άψογος instrumentalist συνδυάζοντας synth, πιάνο, μπάσο και arpeggios, στέλνοντάς μας σε έναν γαλήνιο, ονειρικό μέρος.
5) City Of Angels – Ladytron
Οι Ladytron επιστρέφουν με ένα κομμάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ‘μουσική απ’ το διάστημα’. Αναδεικνύοντας την πειραματική τους φύση απέναντι στο sound design, συνθέτουν ένα τραγούδι-ακουστικό φαινόμενο που θυμίζει κάτι εξωπραγματικό · σχεδόν ουτοπικό. Κι αυτό το καταφέρνουν με τις χαρακτηριστικές κρυστάλλινες μελωδίες και τα αιθέρια arpeggios τους. Συνδυάζοντας αβίαστα στοιχεία electro-pop, synth-pop και electronic rock, παράγουν ένα εντελώς μοναδικό μουσικό στυλ · μία ακουστική περιπέτεια ταυτόχρονα σκοτεινή και ψυχεδελική, θέτοντας υψηλά στάνταρ για το ανερχόμενο LP τους, “Time’s Arrow”. Το μόνο σίγουρο είναι το ότι άξιζε η αναμονή από την κυκλοφορία του τελευταίου τους άλμπουμ το 2019, καθώς επιστρέφουν πιο δυναμικά από ποτέ.
6) Let The Light In – Lana Del Rey (feat. Father John Misty)
Έπειτα από 11 κομμάτια γεμάτα ερωτικές απογοητεύσεις και πένθος, το τραγούδι αυτό φέρνει ξανά το νέο άλμπουμ της Lana στο φως. Στο πρώτο ρομαντικό τραγούδι του δίσκου, συνοδεύεται από τον συχνό συνεργάτη της Father John Misty, ο οποίος με τις folk rock επιρροές του σμίγει αρμονικά με το χαρακτηριστικό συναισθηματικό στυλ της Lana. Ως αποτέλεσμα, προκύπτει ένας συνδυασμός γλυκός σαν μέλι, ένα τραγούδι που μιλά για τις δυσκολίες και την ρουτίνα στις σχέσεις : “Ooh, let the light in /At your back door yelling ’cause I wanna come in /Ooh, turn your light on /Look at us, you and I, back at it again.”, καθώς και για την προσπάθεια να υπάρξει συμφιλίωση · να ξαναπεράσει το φως μέσα απ’ τις ρωγμές.
7) Gila Monster – King Gizzard & The Lizard Wizard
Οι King Gizzard, αποφασισμένοι να πειραματιστούν με οποιοδήποτε ροκ είδος υπάρχει, στρέφονται αυτή την φορά σε metal και heavy rock στοιχεία, δίνοντας στην modern metal μία πνοή φρέσκου αέρα. Στο “Gila Monster”, ένα ακόμη ερπετο-κεντρικό κομμάτι τους, κυριαρχεί απόλυτη ένταση καθώς το συγκρότημα καλεί με φωνές και γρυλίσματα «Gila!Gila!Gila» μία εξωπραγματικά γιγάντια, δαιμονική σαύρα. Επιστρέφοντας για ακόμη μία φορά σε ένα είδος με το οποίο είχαν φλερτάρει στο παρελθόν, τώρα είναι πιο σίγουροι από ποτέ, καθώς έχουν την αυτοπεποίθηση και το όραμα να δημιουργήσουν έναν δικό τους hell-related σύμπαν, παίρνοντας ένα ρίσκο που πολλά σύγχρονα συγκροτήματα θα αποφύγουν.
8) Eat Your Young – Hozier
Το “Eat Your Young” ξεκινάει δυναμικά με ένα interlude εμπλουτισμένο με falsetto φωνητικά, προτού οδηγηθεί σε έναν jazzy ρυθμό και μία μελωδία που θα σε στοιχειώσει · κι αυτό δεν είναι καν το καλύτερο στοιχείο του κομματιού αυτού. Ο Hozier για ακόμη μία φορά αποκαλύπτει τους προβληματισμούς του όσον αφορά την πίστη, μπλέκοντας την θρησκεία με την σεξουαλικότητα, έχοντας ως σκοπό να κάνει κάποιο κοινωνικό σχόλιο (Take Me To Church). Στους τελευταίους στίχους του chorus “skinning the children for a war drum/putting food on the table selling bombs and guns/it’s quicker and easier to eat your young”, αποσκοπεί στο να περάσει ένα αντιπολεμικό μήνυμα, ασκώντας κριτική στην προτεραιοποίηση των πολεμικών κερδών σε σχέση με την αντιμετώπιση της φτώχειας · θέτοντας έτσι το στιχουργικό κομμάτι ως το αρτιότερο του τραγουδιού.
9) I Can’t Stand It – Algiers, Samuel T. Herring, Jae Matthews
«Πρόκειται για ένα πολύ προσωπικό κομμάτι που αφορά την καταστροφική απώλεια ενός ατόμου που πίστευα ότι ήταν ο έρωτας της ζωής μου» δηλώνει ο frontman Franklin James Fischer για το αναζωογονητικά πρωτότυπο αυτό τραγούδι του κουαρτέτου από την Atlanta, Algiers. Και πραγματικά, το “I Can’t Stand It” μάς ραγίζει την καρδιά με έναν μοναδικό τρόπο · χρησιμοποιεί ως sample το “What You Don’t Want Me To Be” του αινιγματικού θρύλου της soul, Lee Moses, σε συνδυασμό με συνοδεία φωνητικών από τους Samuel T. Herring (Future Islands) και Jae Matthews (Boy Harsher), όσο ο Fisher παραδίδει μία μανιακά εξοργισμένη ερμηνεία. Και η μαγεία των Algiers δεν σταματά εκεί, καθώς όσο το κομμάτι οδηγείται σε μία περισσότερο σκοτεινή πορεία, εμφανίζονται νέα samples και ανατριχιαστικά ντραμς δημιουργώντας μία χαοτική σύνθεση που διευρύνει τα όρια του πειραματισμού στην neo-soul.
10) The Narcissist – Blur
Με την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ, The Ballad Of Darren, οι Blur φαίνεται ότι επιτέλους συμφιλιώθηκαν με το ότι μεγαλώνουν και αλλάζουν, όπως αλλάζει και ο κόσμος γύρω τους. Το κομμάτι “The Narcissist” ξεχωρίζει · γλυκόπικρο αλλά αισιόδοξο, θα μπορούσε να παίζει στους τίτλους τέλους κάποιας ταινίας. Ένα τραγούδι που θυμάται τις παλιές καλές εποχές, όχι με νοσταλγία, αλλά με το σκεπτικό ότι οτιδήποτε συνέβαινε στο παρελθόν διαμόρφωσε το παρόν. Είναι φανερό ότι οι Blur πλέον δεν βασανίζονται προσπαθώντας να διατηρήσουν το στυλ και την ενέργεια της ‘golden era’ τους. Παρ ’όλα αυτά, το “The Narcissist” είναι ένα αβίαστα κλασικό κομμάτι των Blur · οι κινήσεις μεταξύ μελωδίας και φωνής, οι ζωηρές αρμονίες που χτίζονται αργά και απαλά μέχρι την κορύφωση του chorus. Μοιάζει λες και οι Blur δεν έλειψαν ποτέ.
