γράφει η Χρύσα Πλιάκου
Βλέποντας με μία γρήγορη ματιά την πόλη, πέρα από τα αξιοθέατα, τα πάρκα, τους χώρους αναψυχής, τους ιστορικούς δρόμους και διάφορα άλλα σημεία, που τη στολίζουν, ένα βασικό κομμάτι, για να συνεχίσουν αυτά, να είναι σήμα κατατεθέν στην πόλη είναι, να διατηρούνται καθαρά και όμορφα, ώστε να έχει τη δυνατότητα κάθε άτομο, να μπορεί, να τα επισκεφθεί χωρίς σκουπίδια και δυσοσμίες.
Τα τελευταία χρόνια διακρίνουμε έντονα το φαινόμενο μια βρώμικης πόλης με αφίσες σε στάσεις, με μουτζούρες σε τοίχους, με σκουπίδια στον Θερμαϊκό και σε διάφορα σημεία στην πόλη, τα οποία εμείς οι ίδιοι κάνουμε και χωρίς καμία ατομική ευθύνη, δεν φροντίζουμε, ώστε η πόλη να παραμένει καθαρή και στολισμένη, έτοιμη για βόλτες δικές μας και των επισκεπτών.
Η Κατερίνα Σιάμκουρη, εθελόντρια καθαριότητας στη Θεσσαλονίκη είναι μέλος σε μία από τις αρκετές εθελοντικές ομάδες, που τρέχουν εδώ και βοηθάει με την ομάδα της αλλά και μόνη της, στο συμμάζεμα της και με κάθε τρόπο, έστω και λίγο, να παραμένει η Θεσσαλονίκη όσο γίνεται καθαρή και περιποιημένη.
“Είμαι εθελόντρια καθαριότητας, που σημαίνει όπου βλέπω κάποια σημεία, τα οποία δεν είναι όπως θα έπρεπε και μπορώ, να αλλάξω κάτι, το κάνω. Για παράδειγμα βλέπω έναν χώρο, ο οποίος δεν είναι ιδιαίτερα καθαρός θα παρέμβω, θα πάρω την σακούλα, θα βάλω τα γάντια μου και θα προσπαθήσω, να αλλάξω την εικόνα στο σημείο αυτό. Σε ένα πάρκο, σε μία πλατεία βλέπω τοίχους μουτζουρωμένους, κάτι σύνηθες στην πόλη, όλη η πόλη είναι μουτζουρωμένη, θα πάρω εγώ χρώμα και θα το βάψω. Κάποιες φορές το κάνουμε και ομαδικά και κάποιες φορές, που είναι πάρα πολλές, το κάνω ατομικά. Ο εθελοντισμός έχει γίνει τρόπος ζωής για εμένα πλέον, καθημερινά ασχολούμαι σχεδόν.”
“Είμαι μέλος της εθελοντικής ομάδας save your hood, η οποία δραστηριοποιείται σε όλες τι πόλεις της Ελλάδας, ξεκινώντας από Αθήνα στην αρχή της πανδημίας και συνέχισε και σε πολλές πόλεις όπως και εδώ. Ξεκινήσαμε σαν ομάδα, αλλά εγώ παράλληλα ξεκίνησα και μόνη, να κάνω πράγματα, είχα τον χρόνο, να το κάνω και μου άρεσε. Η ομάδα κυρίως κάνει δράσεις τα σαββατοκύριακα, καθημερινές δεν μπορεί, γιατί δεν έχουν χρόνο πολλά μέλη, εγώ όμως μπορώ και καθημερινές και έτσι αποφάσισα, να κάνω και μόνη πράγματα. Κυρίως δραστηριοποιούμαστε στον δήμο Θεσσαλονίκης, αλλά έχουμε πάει και σε άλλους δήμους όπως ο δήμος Θερμαϊκού πολλές φορές και ο δήμος Παύλου Μελά.
Παράλληλα έγιναν και αρκετές δράσεις σε συνεργασία με το Σωματείο Φίλων Ιστορικού Κέντρου, όπου είμαι μέλος και αφορούσαν καθαρισμού πινακίδων, ιστορικών μνημείων, όπως και φύτευση σε παρτέρια στο κέντρο με δαπάνη του σωματείου. ”
“Η ομάδα ξεκίνησε από τον υπεύθυνο Βασίλη Σφακιανόπουλο, ο οποίος έκανε έναν περίπατο στα βουνά της Αθήνας την περίοδο της πανδημίας και εκεί συνάντησε σωρούς σκουπιδιών. Αυτό τον προβλημάτισε πάρα πολύ, τα σκουπίδια ήταν πολλά και δε γινόταν να τα μαζέψουν μόνο 2-3 άτομα και έτσι τις επόμενες μέρες έκανε ένα κάλεσμα διαδικτυακό, όπου όντως μαζεύτηκαν πάρα πολλά άτομα και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η ομάδα όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις.
Έδειξαν ενδιαφέρον, άρχισαν να φτιάχνουν ομάδες και να δρουν άλλοτε ομαδικά και άλλοτε ατομικά σε διάφορα σημεία και όπου εντοπίζεται, ότι υπάρχει πρόβλημα. Ο κάθε ένας μας μπορεί, να κουβαλάει μαζί του μία σακούλα και γάντια και να μαζεύει ό,τι μπορεί, σε μία παραλία ή σε ένα δάσος ή ακόμη και μέσα στην πόλη.”
“Για παράδειγμα στον χώρο πίσω από το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου υπάρχει ο χώρος του πάρκινγκ εκεί είναι πάντα γεμάτος σκουπίδια και ενώ έχουμε κάνει άπειρες δράσεις παρόλα αυτά όποτε και να πάει κανείς πάντα βρώμικο θα το βρει. Γενικώς η έλλειψη παιδείας είναι αυτή, που δημιουργεί το πρόβλημα πιστεύω και θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να αλλάξει αυτό. Αυτό έχουμε αποκομίσει, ό,τι καθαρίζουμε μετά από 2-3 μέρες είναι πάλι βρώμικα. Δυστυχώς, εάν δεν υπάρξει τιμωρία όπως κάποια πρόστιμα, δε θα αλλάξει αυτό.”
“Στην ομάδα δεν υπάρχει στήριξη από κάπου. Κυρίως όλα εθελοντικά. Στην αρχή πληρώναμε εμείς τις σακούλες, μετά κάποια εταιρεία ανέλαβε, να μας τις πληρώνει για κάποιο διάστημα, μετά κάποιο σούπερ μάρκετ και γενικά κάπως έτσι με χορηγίες αν τύχει. Στην ατομικές μου δράσεις τα πληρώνω εγώ, εάν πάω, να βάψω κάποιον τοίχο θα πληρώσω εγώ το χρώμα.
Η ομάδα δεν εχει πολλά μέλη, τα διαδικτυακά μπορεί να είναι χιλιάδες, τα ενεργά όμως είναι μόνο δέκα. Βλέποντας όμως τις δράσεις μας κάτι αλλάζει, σκέφτονται ότι αφού το κάνουν άλλοι έτσι και εμείς. Δεν υπάρχει πάντα χρόνος όμως, λόγω διάφορων υποχρεώσεων. Και βασικά αυτό που λέμε δεν είναι να έρθει κάθε πολίτης, να βάλουν γάντια και να καθαρίσουν ή να βάφουν για να αποκαταστήσουν τις βρωμιές αλλά απλά να μην ρυπαίνουν!
Δεν είναι δυνατόν να είναι ένας υπάλληλος καθαριότητας πίσω από τον κάθε έναν μας. Η πόλη υπήρξε καθαρότερη όταν εγώ ήμουν παιδί. Τότε, που δεν είχε πολύ πληθυσμό, τότε, που δεν υπήρχαν τα διάφορα είδη μίας χρήσης, οπότε δεν μπορούσαν και αν πετάξουν τόσα μικροπράγματα.”
“Κάναμε μία δράση στην πλατεία Αριστοτέλους τον χειμώνα στην Εγνατία, όπου υπάρχουν τσιμεντένιες ζαρτινιέρες και ήταν όλες βαμμένες. Το είχαμε εντοπίσει από καιρό και πήγαμε με τον ομάδα τις καθαρίσαμε, βρήκαμε πολλά σκουπίδια, γιατί όπου κάτσουμε από πίσω λερώνουμε. Κάποιες διατηρήθηκαν καθαρές, κάποιες όχι, πήγα μετά μόνη μου και κάλυψα τα σημεία. Το θέμα είναι, ότι είπα κάτι και πριν και ίσως δεν ακούγεται ευχάριστο, αλλά πρέπει, να επιβληθούν πρόστιμα, δεν είναι δυνατόν αυτό να συνεχιστεί. Όσες φορές και να πάω εγώ ή η ομάδα πάλι η κατάληξη θα είναι ίδια.”
“Πιστεύω με τις δράσεις που κάνουμε σαν ομάδα, βοηθάμε τον κόσμο, να ευαισθητοποιηθεί και να συμμετέχει στη ομάδα, αυτός είναι και ο σκοπός μας άλλωστε, γιατί τα ενεργά μέλη είναι λίγα δυστυχώς.”
