Όσοι βρεθήκαμε χθες στην παράσταση του Βαγγέλη Λάσκαρη σε κείμενο της Κικής Μαυρίδου “Η μάνα αυτουνού…Έλλη Ζάχου Ταχτσή” είδαμε να αποκαλύπτεται μπροστά μας η συγκλονιστική ερμηνεία της ηθοποιού Ράνια Σχίζα. Μέσα σε 90 λεπτά και καθισμένη σε ένα μπαούλο με μόνο σύμμαχο το φως κατέθεσε την ψυχή της. Η ατμόσφαιρα ολοκληρώθηκε με την πλαισίωση της μουσικής του Μάνου Αντωνιάδη και την γλυκόπικρη φωνή του Νίκου Καραθάνου ως Κώστα Ταχτσή. Ένα συνολικό αποτέλεσμα που υπενθυμίζει την αξία του θεάτρου στη ζωή μας.
Ο μονόλογος της μάνας του Κώστα Ταχτσή, ξεδιπλώνει την ελληνική πραγματικότητα της εποχής της, μέσα από την βαρβαρότητα, την φτώχεια, την βία και την θέση της γυναίκας σε μια κοινωνία που έψαχνε – και ακόμα ψάχνει – τα πατήματα της. Πέραν όμως τούτου μέσα από την αφήγηση, αναγνωρίζουμε την καθοριστική συμβολή στην ολοκλήρωση του ατόμου μέσα από τη σχέση μάνας – παιδιού. Η Έλλη Ζάχου υπήρξε μια γυναίκα ανυπότακτη, τοποθετημένη σε ένα περιβάλλον βίας, που από θύμα μετατράπηκε σε θύτης και κακοποιητική προς το ίδιο της το παιδί. Παρόλα αυτά στεκόμαστε με μια συμπόνοια στην προσωπική της πορεία, χωρίς όμως να ξεχνάμε την κατάληξη που είχαν οι επιλογές της.
Μια παράσταση αληθινή όσο και η ίδια η ζωή, που φέρνει στην επιφάνεια διαχρονικά ζητήματα της σεξουαλικής ταυτότητας, της αποδοχής, της κοινωνικής μας θέσης και εν τέλει της ίδιας μας ατομικής ελευθερίας.
Μόνη μας προτροπή να μην την χάσετε! Απόψε στις 9 στο θέατρο Metropolitan.
