Η οικονομία της ηλεκτρονικής μουσικής (πάρτ 2)
Στο προηγούμενο τεύχος ασχολήθηκα με τα αποτελέσματα της ραγδαίας εξέλιξης της μουσικής τεχνολογίας, του τρόπου με τον οποίο διανέμεται η μουσική στις μέρες μας, αλλά και με την αδηφάγα βιομηχανία. Δες τις πιθανότητες: μπορείς να γράψεις από το pc στο σπίτι σου στο Ρετζίκι μια ολοκληρωμένη μουσική παραγωγή σε 3-4 ώρες και μ' ένα upload να στείλεις το αρχείο στη δισκογραφική εταιρία στο Λονδίνο. Σε λίγες μέρες θα μπορεί οποιοσδήποτε να το αγοράσει από καταστήματα όπως το itunes ή το beatport! Πολύ απλό δε φαίναται? Αυτή η ευκολία μόνο καλό δεν έκανε στην ίδια τη μουσική. Ο καλλιτέχνης (η παραγωγός) ασχολείται πιο πολύ με το να παραμένει επίκαιρος στο κύκλωμα της μουσικής βιομηχανίας, παρά με την ίδια τη μουσική. Γιατί να το κάνει άλλωστε? Ένα μέτριο κομμάτι πουλάει 500 αντίτυπα, ένα αριστούργημα 800. Ψίχουλα. Και τα νούμερα αυτά πέφτουν συνέχεια.
DJ Άγνωστος Χ
Η ευκολία της παραγωγής από μόνη της είναι περιορισμένης αξίας. Κανέις δε νοιάζεται πλέον που ο DJ Άγνωστος Χ έβγαλε καινούργιο κομμάτι. Μέσω ίντερνετ μας βομβαρδίζουν καθημερίνα με τέτοια. Αν ο DJ Άγνωστος Χ καταφέρει και κλείσει κάποια εμφάνιση, συνήθως αυτή του αποφέρει χρήματα ίσα ίσα για το ταξί. Στο Βερολίνο με τους 50.000 DJs οι promoters και οι ιδιοκτήτες club βρίσκουν για πλάκα κάποιον που θα παίξει τσάμπα. Όπως και στη Θεσσαλονίκη. Δεν υπάρχει κίνητρο, κι αυτό επηρρεάζει όλη τη σκηνή. Κάποιος DJ παίζει παίζει μέτρια κομμάτια μπροστά σ΄ένα κοινό που σκυλοβαριέται. Αυτή είναι η εικόνα του μέσου event.
Όμως
Μην απογοητεύεσαι. Ακριβώς επειδή όλα πια δείχνουν να κολυμπούν στη μετριότητα, το μόνο που έχει να αντιπαρατάξει ένας καλλιτέχνης είναι διπλή δόση δημιουργικότητας. Τίποτα πλέον δεν εγγυάται την επιτυχία και τα κανάλια του κυκλώματος πάλιωσαν κι έχουν φρακάρει. Δε μαθαίνεις κάτι καινούργιο μελετώντας την καρρίερα του Ricardo Villalobos γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν πλέον οι προυποθέσεις για τέτοια καριέρα. Έτσι κι αλλιώς η επιτυχία στην τέχνη εξαρτάται από πολλούς και ό,τι να 'ναι παράγoντες. Πολλοί δεν ξέρουν καν πως τα κατάφεραν ή πως να το ξανακάνουν. Όσο λοιπόν ο καλλιτέχνης ξεχωρίζει, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει. Όχι στο σπάμ, ναι στην ξεχωριστή μουσική.
Η τέχνη πάντα έπρεπε να είναι ιδιαίτερη για να συγκινήσει. Πλέον χρείαζεται και η διαφοροποίηση από τον ανταγωνισμό, για να πετύχει κανείς. Διαφοροποίηση είναι η λέξη κλειδί σ' ένα περιβάλλον πολυκοσμίας και προκάτ ιδεών. Το να κάνει τη διαφορά, είναι για τον δημιουργό η καλύτερη καλλιτεχνική επιβράβευση, πέρα απ' τα ποτά και τις γυναίκες. Η ιδιαιτερότητα αρχίζει και γίνεται πιο ελκυστική από ποτέ, ειδικά αν τη συγκρίνει κανείς με κάτι επιτηδευμένο που διαφημίζεται. Για ποιό λόγο να ανεβάσεις κάτι στο ίντερνετ? Ποιός νομίζεις ότι θα το προσέξει? Φαντάσου να μπορούσες να ακούσεις ένα αριστουργηματικό κομμάτι μουσικής μόνο για λίγες φορές, π.χ. ένα dubplate. Θα σε πάω ακόμη πιο πίσω. Μουσική μόνο παρουσία του δημιουργού. Ο ενθουσιασμός θα επανέλεθει όταν ξαναέχουμε την αίσθηση ότι παρακολουθούμε κάτι μοναδικό. Τον τρόπο με τον οποίο θα προκαλείται αυτή η αίσθηση, πρέπει να τον βρουν οι δημιουργοί. Αν θέλουν να λέγονται έτσι.
