Υπάρχει κάτι ωραιότερο από τους φίλους και την οικογένεια που αγκαλιάζουν κάθε τρελή σου ιδέα; Και τι δένει τους ανθρώπους αν όχι, οι αναμνήσεις; Mια παρέα που χάνεται στην Ελλάδα και βρίσκει το δρόμο “για το σπίτι” μέσα από ένα φεστιβάλ ταινιών, και μαζί τους έρχεται χιλιάδες κόσμος, και φίλοι και συγγενείς.
Είναι τρομερό πώς μπορείς να συνδεθείς με ένα μέρος που δεν ήξερες καν πως υπάρχει για πολλά χρόνια και πώς να σε εμπνεύσουν άνθρωποι από το πουθενά. Έτσι συνέβη πριν 9 χρόνια (πάνω κάτω) όταν ανακάλυψα κατά τύχη ένα φεστιβάλ σε ένα χωριό της Χαλκιδικής που δεν το ήξερα, και έβγαλα στον αέρα τότε της εκπομπής μου, τον Άγγελο. Σινεμά, σε μια πλατεία, κάτω από ένα τεράστιο δέντρο. Τρεις μέρες προβολών με ελεύθερη είσοδο.
Ήταν ζήτημα χρόνου να προσφερθώ να βοηθήσω κι εγώ όπως μπορώ και έγινε και για μένα το “δικό μου χωριό” για τρεις μέρες κάθε χρόνο.
Στα αγγλικά υπάρχει η έκφραση: it takes a village to raise a child, χρειάζεται ένα χωριό για να μεγαλώσει ένα παιδί. Και το φεστιβάλ τους, αυτό το παιδί μεγάλωσε, έκλεισε τα 9 του χρόνια, πάει τρέχοντας για τα 10, και το χωριό επίσης μεγαλώνει, σε λίγο θα χρειαστούμε δεύτερο χωριό για να μας χωρέσει.
Κάθε χρόνο συναντώ αυτή την παρέα των 5. Και κάθε χρόνο όλοι έχουν πάει σε άλλη φάση. Εχουν νέα σχέδια, έχουν νέα μέλη στις οικογένειες, έχουν μεγαλώσει, έχουν αλλάξει.
Ο Άγγελος θα κάνει κάθε χρόνο μεγαλύτερα όνειρα, θα έχει πάντα μαζί του την οικογένειά του και αυτή την παιδική ματιά στη ζωή, η Μάγδα θα είναι η μεγάλη αγκαλιά και η ήρεμη δύναμη που τα φροντίζει όλα, ο Χρήστος θα βάζει πάντα τις καλλιτεχνικές του πινελιές για να έχει το φεστιβάλ αυτή τη μαγική υπόσταση που έχει, ο Στράτος θα είναι αυτός που δίνει ζωή στις οθόνες, ο Φώτης θα είναι πάντα χαμογελαστός και διαθέσιμος να δώσει λύσεις.
Αλλά είναι πάντα εκεί, κάτω από τη μεγάλη οθόνη, στο ραντεβού τους. Και σκέφτομαι πως ίσως, δεν είναι οι ταινίες ο σκοπός αυτής της ιστορίας. Ούτε να γεμίσουν τις εκατοντάδες καρέκλες της πλατείας. Ίσως ο σκοπός τους ήταν πάντα να βρίσκουν το δρόμο για το σπίτι. Και ίσως, τελικά, όλοι να ψάχνουμε τον ίδιο δρόμο. Απλά αυτή η πεντάδα, βρήκε την τέλεια αφορμή για να θυμάται τη μαγεία της επιστροφής – στις ρίζες είτε ενός δέντρου, στη μέση μιας πλατείας, είτε στις ρίζες του καθενός.
