του Γιάννη Παπαδόπουλου
Διαβάζω από τον κόσμο αλλά και από συναδέλφους, ότι ο Γιάννης Μπουτάρης ήταν αντισυμβατικός. Λάθος. Ο Γιάννης Μπουτάρης ήταν ο μόνος φυσιολογικός δήμαρχος που είχαμε (προσωπικά θεωρώ και τον Κ. Κοσμόπουλο σπουδαίο δήμαρχο), γνώριζε την ιστορία της πόλης του, πίστευε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν πρέπει να συνδέεται με την κεντρική εξουσία και να έχει κομματικό χρώμα, πίστευε στους νέους και τους έδινε ευκαιρίες και δεν είχε καμία προσωπική φιλοδοξία από την ενασχόλησή του με τα κοινά.
Η Θεσσαλονίκη για όποιον γνωρίζει (και όλα τα άσχημα στην πόλη ξεκινούν επειδή δεν γνωρίζουμε) ήταν πάντα σταυροδρόμι πολιτισμών. Στη πόλη ζούσαν αρμονικά λαοί από κάθε γωνιά των Βαλκανίων. Για αυτό και ο Γιάννης Μπουτάρης προσπάθησε να την αναδείξει μέσα από τα δεκάδες πολιτιστικά μνημεία που έχουμε.
Για αυτό γεφύρωσε τις σχέσεις με τους Τούρκους, με τους Εβραίους, με τα Βαλκάνια.
Πριν τον Γιάννη Μπουτάρη η Θεσσαλονίκη ήταν ανέκδοτο στα τουριστικά πρακτορεία. Επί ημερών του και χωρίς καμία υποδομή η πόλη έγινε σημείο αναφοράς στο τουρισμό των Βαλκανίων. Και μάλιστα, κάτι πρωτόγνωρο για την ελληνική πραγματικότητα, χωρίς να στοιχίσει τίποτα. Ο πρώην δήμαρχος ήταν κοσμοπολίτης, είχε ζήσει τη ζωή του στα άκρα, και ήταν μια περίεργη στόφα ανθρώπου που έβλεπε το αποτέλεσμα και τον τελικό προορισμό και δεν τον ενδιέφερε από ποιον δρόμο θα πάει, πόσες αντιδράσεις θα αντιμετωπίσει.
Και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Η πόλη επί ημερών του είχε οξυγόνο, ήταν καθαρή παρά τον πόλεμο που του έκαναν κάτι συνδικαλιστές που ήθελαν να συνεχίσουν με τον τρόπο που λειτουργούσαν από την προηγούμενη ηγεσία, δηλαδή να “χαθούν” άλλα 150 εκατομμύρια, επι των ημερών του επιτέλους τα ρεπορτάζ δεν αφορούσαν μίζες και μαύρα λεφτά, αλλά έργα και εξωστρέφεια.
Για όποιον δεν ξέρει τι θα πει Γιάννης Μπουτάρης, ήταν αυτός που έκανε τον Άρη στο μπάσκετ μεγάλη ομάδα χωρίς να ζητήσει ούτε ένα χειροκρότημα για αυτό, και δεν το γράφω με οπαδικό κριτήριο, γιατί ο Άρης στη δεκαετία του 1980 δεν ήταν απλά ένα σωματείο, αλλά το δικαίωμα να μπορούμε να ονειρευόμαστε ότι μπορούμε να είμαστε ισάξιοι των Ευρωπαίων και να νιώθουμε περήφανοι για τον τόπο μας.
Τέλος όποιος συνάντησε έστω και για πέντε λεπτά τον Γιάννη Μπουτάρη, θα ήξερε ότι πρόκειται για τον πιο ακομπλεξάριστο, ευγενικό άνθρωπο της πολιτικής σκηνής. Καμία έπαρση, πάντα συνδεδεμένος με την κοινωνία άνθρωπος της εποχής του και κυρίως δοτικός. Καλό ταξίδι και σε ευχαριστούμε για όλα.
