γράφει ο Τάσος Γέροντας
Νικόλα Πουλιέζε «Το μαύρο καράβι». Μετάφραση Δήμητρα Δότση. Εκδόσεις Loggia 2024.
88 σελίδες σε πολύ υψηλής ποιότητας χαρτί σαμουά 120 γραμμαρίων, ένα λιτό, μονόχρωμο εξώφυλλο, τυπωμένο με ανάγλυφο το λογότυπο και το όνομα του εκδοτικού οίκου και εσώγλυφο το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο. Ένα πανέμορφο εξώφυλλο, τυπωμένο με τη διπλή (και απαιτητική) μέθοδο γκοφρέ και θερμοτυπίας. Η βιβλιοδεσία με κλωστή και κόλλα έδωσε ένα αποτέλεσμα που μυρίζει όμορφα. Εκδοτικό κόσμημα!
Ο Νικόλα Πουλιέζε (1944-2012) ήταν Ιταλός δημοσιογράφος. Έγραψε μόλις δύο βιβλία, το ολιγοσέλιδο μυθιστόρημα «Σκοτεινό νερό» το 1971 και την παρούσα συλλογή διηγημάτων το 2008.
Οκτώ διηγήματα περιέχονται στο τελευταίο έργο του συγγραφέα. Τα επτά είναι μεταξύ 8 και 10 σελίδων, και ένα, «Η μεγάλη κρίση», είναι μόλις τρεις σελίδες. Όλα έχουν κάτι το μεταφυσικό, το υπερφυσικό, το σουρεαλιστικό. Ένα επιβλητικό καράβι, που έφυγε μέσα στη νύχτα, αλλά οι λίγοι αυτόπτες μάρτυρες δεν συμφωνούν για το προς τα πού πήγε. Ένας υπάλληλος διαπιστώνει πως μόνο το δικό του ημερολόγιο, από όσα μοιράστηκαν στη δουλειά του, μόνον αυτό επαναλαμβάνει την προηγούμενη χρονιά. Ένας υπάλληλος της τροχαίας πηγαίνει στη δουλειά του τον Δεκαπενταύγουστο και διαβάζει στην εφημερίδα ένα διήγημα, το οποίο περιγράφει ακριβώς εκείνη τη μέρα της ζωής του· μέχρι το τέλος της. Ένας νεαρός δολοφόνησε τον πατέρα του επειδή του είχε πει πως ποτέ δεν θα γίνει πραγματικά ελεύθερος, πως πάντα θα υπάρχει ένας τοίχος που θα του φράζει τον δρόμο. Και βιώνουμε την υπομονή του μέχρι την αποφυλάκισή του, οπότε πίστεψε πως διέψευσε τον πατέρα του. Ένας νεαρός προσλήφθηκε μόνιμος υπάλληλος σε ένα σπουδαίο εργοστάσιο. Παρακολουθούμε την πορεία του, τόσο μέσα σ’ αυτό όσο και έξω, την πρόοδό του, μέχρι που ένας άλλος κύκλος άρχισε να σχηματίζεται. Συμμετέχουμε στο μεθύσι ενός ερωτευμένου δίχως ανταπόκριση. Η τρισέλιδη μεγάλη κρίση και οι θεαματικές αλλαγές που επέφερε στην καθημερινότητα. Στο τελευταίο διήγημα ένας ήρωας που συναντήσαμε σε προηγούμενη ιστορία σπαταλά μια μέρα με μια κοπέλα που δεν του αρέσει, σε μια προσπάθεια να δείξει στον εαυτό του ότι έχει ξεπεράσει μια χαμένη αγάπη.
Μακροπερίοδος λόγος (προτάσεις που ξεπερνούν τη μία σελίδα), μερικές φορές επαναλαμβανόμενος, άλλοτε αγχωτικός, υποβάλλει τον αναγνώστη στην (κατά κανόνα θλιβερή) ατμόσφαιρα κάθε διηγήματος. Αδρές περιγραφές των χαρακτήρων, με τις συμπεριφορές και με τις σκέψεις τους, σχεδόν πάντα γίνονται συμπαθείς στον αναγνώστη μέσα στη θλίψη τους, τον πόνο τους, τη ματαιοπονία τους.
Η εξαιρετική μετάφραση της Δότση συντελεί τα μέγιστα στη βύθιση του αναγνώστη στον σκοτεινό κόσμο του Πουλιέζε.
