γράφει η Μαρία Ράπτη
Κάποτε έφτασε εδώ ένας έμπορας για να ανοίξει το κατάστημά του, μα κάτω από τα κεπέγκια, στο κενό που αυτά άφηναν από τον πάγκο, βρήκε ένα παιδί κουλουριασμένο που κοιμόταν. Το παιδί μιλούσε άλλη γλώσσα κι ο έμπορος δεν το καταλάβαινε, μα ήξερε να καταλάβει που ήτανε πεινασμένο, φοβισμένο και μόνο. Κι ο άνθρωπος, που γνώριζε και από πείνα και από φόβο και από μοναξιά, το πήρε μαζί του, του έμαθε τη γλώσσα του κι έμαθε κι εκείνος τη δική του. Το παιδί μεγάλωσε, ανέλαβε το μαγαζί του έμπορα και κάποια μέρα, ανοίγοντας το μαγαζί του, βρήκε εκεί, στα κεπέγκια, ένα παιδί που μιλούσε μια άλλη γλώσσα να κοιμάται κουλουριασμένο.
Και ενώ η πόλη γύρω άλλαζε, μέσα στο κτίριο η ιστορία επαναλήφθηκε ξανά και ξανά, με παιδιά που μιλούσαν εβραϊκά, τουρκικά, ελληνικά, βουλγαρικά, αρμένικα κι ένα σωρό άλλες γλώσσες και που έρχονταν από την ίδια πόλη ή από άλλες, κυνηγημένα από τον πόλεμο, την προσφυγιά, την πείνα την αδικία ή τη σκληρότητα. Με παιδιά που μάθαιναν άγνωστες γλώσσες, που δίδασκαν άγνωστες γλώσσες και που κρατούσαν τα μαγαζιά ανοιχτά.
Το Μπεζεστένι είναι ένα Οθωμανικό κτίριο του 15ου αιώνα, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Σολωμού, απέναντι από το Αλακζάρ. Πρόκειται για μια κλειστή αγορά, η οποία κατασκευάζεται μεταξύ του 1455 και του 1459, επί του Σουλτάνου Μεχμέτ Β’. Η αρχιτεκτονική του ακολουθεί εκείνη αντίστοιχων κτισμάτων στα Βαλκάνια, με έξι θόλους και τέσσερις σταυρόσχημες εισόδους. Το όνομά του προέρχεται από την τουρκική λέξη bezesten, που σημαίνει αρχαιοπωλείο και τη λέξη bez, που σημαίνει ύφασμα.Τα μπεζεστένια είναι σημαντικά για τις Οθωμανικές πόλεις, αφού σε αυτά πωλούνται υφάσματα και πολύτιμα αντικείμενα, ορίζονται οι ισοτιμίες των νομισμάτων και φυλάσσονται σημαντικά έγγραφα. Σήμερα το Μπεζεστένι εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να διατηρεί την αρχική του χρήση, καθώς φιλοξενεί καταστήματα υφασμάτων, κοσμημάτων και μικροαντικειμένων, τα οποία όμως έχουν μειωθεί σημαντικά
Οι φωτογραφίες από την ομάδα Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης
